Zes miljoen Holocaustslachtoffers draaiden zich om in hun graf, op het moment dat Justin Trudeau, Volodymyr Zelensky, de Duitse ambassadrice Sabine Sparwasser, en het volledige Canadese parlement tot twee keer toe een staande ovatie gaven aan één van de laatst overgebleven SS-veteranen die in Canada met open armen werden ontvangen na de Tweede Wereldoorlog.
Wanhopig wordt geprobeerd om er een 'Public Relations Failure' van te maken.'Iemand' had de 'voorzitter' van het parlement moeten waarschuwen, en bij 'Inside' stelde René van der Gijp dat degene die de 'speech' van de voorzitter had geschreven een grote fout had gemaakt. Maar je leest op, of je hoort, dat iemand in de Tweede Wereldoorlog als militair vocht tegen de Russen, en dat hij ook nu de troepen van Oekraïne van harte steunt, en het kwartje valt niet dat je te maken hebt met een Nazi? Ik vind dat fascinerend. Zoveel gebrek aan intellectuele 'bagage', maar wel meedraaien in de hoogste echelons van de politieke en diplomatieke macht. Zoveel opzichtig onbenul. Zo'n hoog 'Teflon-gehalte'.
'Teflon' is die anti-aanbaklaag waar alles moeiteloos vanaf glijdt. Gewetenloos, ingestudeerd stupide, geen inzicht in de materie, gepolijst door 'Public-Relations Trainingen', beschermd door 'Imago Managers'. Een professionele 'Buikspreekpop'. Wat er zo fascinerend aan is, is dat we dat zijn gaan beschouwen als een argument om dat soort mensen te steunen, omdat ze zo 'menselijk' zijn door de fouten en blunders, en hoe vaker ze van de vliegtuigtrap vallen, of onzin staan uit te kramen tijdens een persconferentie, en de verkeerde kant oplopen, hoe 'menselijker' we ze vinden, en hoe bozer we worden op mensen die hen bekritiseren en de draak met hen steken.
Al vele jaren probeer ik bezoekers van dit blog te waarschuwen voor het gemakzuchtig aanvaarden van het idee dat het allemaal een 'Groot Complot' is, en dat we te grazen worden genomen door een 'Elite'. Welnee! Ergens richting het eind van de vorige eeuw werd het mode om 'anti-elitair' te zijn, en gingen we op zoek naar 'gewone' mensen die 'ook' een mening hadden die best gehoord mocht worden. Gevolgd door een 'Up-Grade' toen we op zoek gingen naar 'slachtoffers', en die op een voetstuk plaatsten, en hen langs allerlei wegen bevoordeelden, waardoor 'slachtoffer zijn' buitengewoon aantrekkelijk werd gemaakt.
Bij uitzonderlijk grote, en kostbare blunders krijgt één groepslid de 'Zwarte Piet' (mag je niet meer zeggen, maar zo heet dat spel nou eenmaal) toebedeeld, en dat is hier niet 'Blackface' Justin Trudeau, Zelensky of Sparwasser, maar die potsierlijke voorzitter in zijn feestkostuum die 'aftreedt'. De rest komt er alleen maar sterker uit tevoorschijn, want 'slachtoffer van Russische propaganda'. Wat verbazingwekkend is, is niet dat ze daarmee aan komen zeulen, maar dat we er als een blok voor vallen. Polen en Rusland vragen om de uitlevering van die hoogbejaarde SS-er, en strooien zo zout in die open wond, maar het werkt volkomen averechts.
Net als de meeste van mijn leeftijdsgenoten kreeg ik ook een 'klap van de molen' in de jaren zestig, en ging ik nadenken over 'autoriteit', en bijgevolg 'elite'. Ik verzette mij tegen de vanzelfsprekendheid waarmee mensen met een uniform, of een 'afgeronde studie', behangen werden met respect. Ik kreeg oog voor mensen die erbij liepen als 'Ma Flodder', maar meer kennis, kunde en beschaving in de nagel van hun pink hadden dan een opgedirkte 'hoogwaardigheidsbekleder' die bij gebrek aan gewicht, of middels de 'juiste connecties', of via een 'bloedlijn' op het pluche waren belandt. Derhalve werd ik ook 'Republikein', en had ik geen boodschap aan de 'adel'. Maar niet als een reflex. Als een Koning en Koningin geschikt zijn voor de functie van 'titulair staatshoofd', en ze schikken zich in die 'rol', terwijl we per saldo minder kwijt zijn aan hen dan aan een president met zijn of haar entourage, en wat het allemaal kost om er één te kiezen, waarbij het onsmakelijke voortraject al zorgt voor zware averij nog voor die 'trekpop' is geïnstalleerd, opteer ik op zuiver rationele gronden voor het aanhouden van wat we hebben.
Met andere woorden, ik ben niet 'anti-elitair', maar uitgesproken 'pro-elitair' in die zin dat ik meen dat we onszelf verschrikkelijk tekort doen als we niet de beste man of vrouw op de juiste plek benoemen. Niks 'positief discrimineren', maar kwaliteit! Man, vrouw, zwart, blank, geel, Jood, Katholiek, Moslim, Jong of Oud interesseert mij niet. Ik wil op elke plek die ertoe doet een 'Max Verstappen'. De beste die we krijgen kunnen. 'Beun-de-Haas' verdient niet 'ook een kans'. En een ras-leugenaar, oorlogshitser en 'Teflon-Commissaris' komt er niet in, als het aan mij ligt. Mooie praatjes, gelikte presentatie, elke 'Public Relations Cursus' gehad die voorbij kwam, en bedreven in 'Talking-the-Talk', likken naar boven, en trappen naar onderen, liegen en bedriegen, en vrij toegang tot schimmige boekhouders en 'Corporate Interests', maar ga mijn deur maar voorbij, Frans.