Zijn we er klaar voor?
Als tiener bedacht ik dat het verschillend belonen van mensen onzin was. Als iedereen nou kon doen wat hij of zij leuk vond, dan zou de wereld toch veel beter functioneren? Kunnen doen wat je leuk vindt was dan toch beloning genoeg? Ik wist wat ik later wilde worden, werkte er op school voor om dat te bereiken, maakte ook daarbuiten keuzes die mijn ambitie niet zouden frustreren, en als dat mij lukte was dat toch beloning genoeg? Toen ik na de middelbare school begon met mijn vervolgstudie had ik geen idee wat ik later zou kunnen gaan verdienen.
In mijn geval, en dat van mijn broer en zus, had dat weinig of niets te maken met enige ideologie. Sterker nog, waar een zekere meneer Marx zich langs vergelijkbare lijnen had uitgelaten, waarbij zijn productie maatschappelijk te wensen overliet, groeide bij mij de scepsis. Het kwartje viel dat niet iedereen al vroeg wist wat hij of zij later wilde ‘worden’, en dat velen ambities hadden die maatschappelijk geen nut hadden, en zuiver economisch gezien een last waren voor de ‘productieven’. Een zekere stimulans om een nuttige bijdrage te leveren was geen overbodige luxe, zolang de ‘gebraden kippen’ ons niet in de mond vlogen. Gedreven mensen, ikzelf, mijn broer en mijn zus, zijn niet uniek, en dat soort mensen die hun droom realiseren, binnen hun mogelijkheden, zijn immer bereid om ‘above and beyond’ te leveren, zonder extra beloning te vragen, verwachten, of zelfs eisen.
Iets van dat oorspronkelijke idee ziet u bij mij nog terug, waar ik mij hard maak voor een ‘basisloon’, identiek voor elke Nederlander met een Nederlands paspoort, met daar bovenop een vergoeding (netto) voor elke ‘seconde’ contractwerk. Bij het gelijktijdig afschaffen van alle subsidies, uitkeringen, toeslagen en vanuit de overheid gekanaliseerde vergoeding voor ‘onzin-met-een-verlengsnoer’. Gisteren kwam ik op Teletekst een bericht tegen dat deelnemers aan een ‘Congres’ in Spanje hadden ‘besloten’ andere namen te bedenken voor bomen en planten met ‘racistische’ namen. ‘What The Fuck!’ Wie betaalt er voor die onzin? En wat gaat het ons nog kosten als alle boeken en publicaties moeten worden ‘herzien’? Wat nou als ik een ‘kafferboom’ gewoon een ‘kafferboom’ blijf noemen, omdat ik niet neerkijk op een volk dat te boek staat als kaffers?
Nadat Biden zich gedwongen zag om er de brui aan te geven, kwam Kamala Harris in beeld als zijn ‘logische’ vervanger. Ik zag haar vanochtend tijdens het ‘nieuws’, waar ze kirrend haar enorme bewondering en grote liefde voor Joe Biden met ons deelde, waarbij Joe vanuit het graf via de geluidsinstallatie riep: ‘I love you, Kiddo!’ Tevergeefs zocht op ‘X’ en in de media naar argumenten die zouden staven dat zij de juiste kandidaat was op basis van inhoud. Alles en iedereen die haar ziet als de ideale tegenstander van Trump had het over haar leeftijd, haar ‘vrouw zijn’, de kleur van haar huid, haar ‘family-roots’ die teruggingen naar India, en dat ze ‘goedlachs’ was en erg van dansen hield. ‘What The Fuck!’ Sinds wanneer zijn dat criteria die bepalen of iemand geschikt is om een wereldmacht te leiden? Sinds wanneer doet het geslacht, de kleur van de huid, en de afkomst van voorouders ertoe? Welke extreem bekrompen geest bedenkt zoiets?
U weet dat ik zelf gecharmeerd ben van Robert F. Kennedy. Niet omdat hij een ‘Kennedy’ is. Geen gebrek aan onuitstaanbare, over het paard getilde ‘entitled’ Kennedy’s, en ik weet dat het kapitaal van de familie afkomstig is van ‘bootlegging’, de criminele handel in drank ten tijde van de drooglegging, dus contacten met de ‘maffia’, en dat de ‘mores’ van zijn oom en vader, beiden erg ‘gecharmeerd’ van Marilyn Monroe, nou niet iets is wat je je kinderen voor zult willen houden als te ambiëren basis voor een gelukkige relatie. Hoewel, in deze tijd…….? Tevens is de stem van Robert Kennedy, met die spasmodische stembanden, een handicap in een wereld die aan elkaar hangt van de ‘soundbites’ en ‘gelikte presentaties’, zoals nog eens wordt onderstreept door dat uit het niets opgewelde sentiment voor ‘Kamala’, waar maar weinig mensen iets over weten, anders zouden ze zich wel gedeisd houden, lijkt mij. Die ‘buikspreekpop’ voor de ‘Warparty’ is beslist niet onomstreden, beroepsmatig, toen ze nog ‘officier van justitie’ was. Maar kijk/luister naar Kennedy’s provisionele ‘State of the Union’, en vraag u af waarom dat niet langer het geluid is van de ‘Democraten’?
Zoals overal in de ‘Westerse’ wereld zijn de ‘progressieven’ volledig de weg kwijt. Waar ze voorheen leunden op de ‘Blue Collar Worker’, de ‘arbeider’, en de (lagere) middenklasse, zijn die nu werkloos, of ze hebben zichzelf ‘omgeschoold’ tot gesubsidieerde ‘Klimaatactivist’, ‘Gender-Bender’, ‘Kleurdoos’ of zorgbehoevende junkie, en de resulterende chaos holt de samenleving van binnenuit uit. Onproductieve geldstromen, geleend van toekomstige generaties, die nóg onproductiever zullen zijn, waardoor de enorme schulden niet meer weggewerkt kunnen worden, anders dan door middels oorlogen de productieve landen aan het ‘Westen’ te onderwerpen, leggen een verschrikkelijke hypotheek op alles wat de nog steeds groeiende ‘Deep State’ doet. De exploderende kosten van die ‘Forever Wars’ slopen het economische fundament onder onze leefgemeenschappen, en hebben onvermijdelijk als uitkomst dat niemand straks nog iets bezit, omdat al het resterende geld naar de wapenproductie gaat, die nu in rap tempo wordt geautomatiseerd en gerobotiseerd omdat we door onze ‘proxy-warriors’ heen raken.
Wat voor toekomst is dat? Onze collectieve ‘Industrial Base’ is nog maar een schim van wat ze in China hebben opgebouwd. Het aantal afgestudeerde ‘STEM’-opgeleide mensen in China, India en Rusland is zoveel hoger dan in het ‘Westen’, dat we nu reeds een onoverbrugbare achterstand hebben opgelopen, en dan zullen we het nog maar niet hebben over de kwaliteit van dat onderwijs, en de waarde van enig diploma. De enige fabrieken die wij nog draaiende weten te houden, zijn de ‘leuterfabrieken’. Hier op mijn blog heb ik daar vanaf de aftrap aandacht voor gevraagd. Niet persé om die trend om te keren. Maar: ‘Don’t Bite The Hand That Feeds You!’. Als je geen industrie meer wilt, geen landbouw, geen transportsector, geen visserij, en je wilt lachen, dansen, sporten, wolven knuffelen, dammen slopen om de natuur te herstellen en wateroverlast terug te brengen, en ‘slap ouwehoeren’, berg je wapens dan op buiten bereik van die kleuters. Cultiveer de respectvolle omgang met je medemens, toon je wijsheid, je ‘oplossingsgerichte’ instelling en je diplomatieke vaardigheden. Blijf weg van ‘Rules Based’, en giet ‘Law Based’ in beton. In zo’n omgeving, die zo uit balans is, kun je het je niet veroorloven om afhankelijk te zijn van de ‘dagprijs’, en moet je zekerheden inbouwen, contracten afsluiten en zelf ook nakomen, evenals verdragen.
Om terug te keren naar de opening, waar ik als tiener meende dat het kon werken als iedereen deed wat hij of zij leuk vond, was dat gestoeld op de projectie van mijn eigen geaardheid. Omdat je zelf die ambitie hebt om te presteren in een bepaalde professionele omgeving, denk je dat iedereen zo is. Je ziet wel hoe vriendjes en klasgenoten andere keuzes maken, en ook nog niet weten wat ze later willen worden, maar in die fase van je leven kun je je niet voorstellen dat dat een blijvende lusteloosheid is, en dat het zonder stimulans kan uitmonden in algehele apathie of zelfs klinische depressie. ‘Zingeving’ is een complexe aangelegenheid die niet op een eenduidige manier kan worden aangereikt. Iemand met een droom hoef je niet te stimuleren. Iemand die alles al heeft, en zich verveelt, en zich uit verveling (zelf-) destructief begint te gedragen, heeft hulp nodig. Dat gaat ook op voor landen.
Nee, de Verenigde Staten, noch Europa, hebben een jonge ‘vrouw’ nodig die goedlachs is, lekker kan dansen, haar weg weet in een door intriges aaneengeregen ‘Deep State’ doolhof, en bij voorkeur lesbisch en met een gekleurde huid, maar een mens met de kwaliteit om ons terug te voeren naar wat we ooit waren: Een baken. Een voorbeeld. Een ‘power-house’. Een verzameling mensen die je voor kon houden: ‘Ask not what the country can do for you, but what you can do for your country!’