Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zeurpiet

Zeventig procent van de Nederlanders is ontevreden over de EU, meldt de Volkskrant.

Deze bijdrage gaat nou eens niet over Rusland, maar ik wil graag aansluiten bij wat Volkskrant journalist Olaf Koens bij P&W zei over onvrede die hij ziet in Rusland. Hij schetste in het kort de geschiedenis van Rusland onder Poetin. Die zou begonnen zijn met het beperken van de 'burgerlijke vrijheden', teneinde de economie van het land terug op de rails te kunnen zetten. Het land was er beroerd aan toe na de desastreuse jaren waarin Yeltsin en zijn Amerikaanse economische adviseurs er het naakte 'roofkapitalisme' huis hadden laten houden. Poetin slaagde in die opdracht, en hij schiep al doende een 'middenklasse', zo betoogde Koens. En die eist nu haar 'burgerlijke vrijheden' terug. 

Welke 'burgerlijke vrijheden' zijn dat dan? En hoeveel belang hechten de Russen daar in meerderheid aan?

Het verhaal van Koens ging erin als 'God's Woord in een Ouderling'. Vermoedelijk had iedereen 'aan tafel' die versie van het verhaal wel ergens gehoord. Het is in feite een replica van het 'model' dat 'de wetenschap' heeft gebouwd op basis van de ervaringen in de 'westerse' samenleving. De jaren van de 'wederopbouw' na de oorlog, waarin de macht van de Staat nog vrijwel onbetwist was. Gevolgd door de 'onrust' vanaf eind jaren zestig. 

'Atlantische' sociologen, die menen dat 'het westen' voor ligt op 'de rest', en zich vanuit die visie inspannen om de hele wereld te onderwerpen aan hun dogma, voortvloeiend uit het 'model', prediken echter in belangrijke mate voor eigen parochie. Een bepaald niet gering aantal 'variabelen', die van grote invloed waren op die ontwikkeling, zien zij eerder als een gevolg, dan als een oorzaak. Of anders beschouwen ze het domweg als 'franje'. In een enkele bijdrage voor een blog kan ik daar geen volledig overzicht van geven. Maar bedenk dat in die tijd het communistische ideaal nog niet 'dood en begraven' was. (Ook in 'het westen' niet!). Dat de notoire oorlog in Vietnam woedde. Dat het 'internet' nog niet bestond. Dat rassenscheiding in grote delen van de 'westerse' wereld, met name in de VS, nog de norm was. En nog veel meer.

Het was logisch dat in de 'westerse' samenleving, op golven van idealisme, het verzet tegen de oorlog, het racisme en de 'verzuilde' maatschappij vleugels kreeg. Daar vloeit geen wetmatigheid uit voort. Maar er is meer………..

'Het westen' stond er, door uiteenlopende oorzaken (o.a. 'Marshall Plan'), economisch beter voor dan de rest van de wereld. Er werd gewoon keihard gewerkt. En dat schiep ruimte. Ruimte die werd geabsorbeerd door wat voorheen als 'protestbeweging', zoals 'Provo'/'Kabouter', de maatschappelijke discussie over tal van punten aanzwengelde. Maar het klagen versteende toen de één na de ander uit die 'beweging' op het pluche belandde, via een carrière in de politiek, de culturele ambtenarij, de snel aanzwellende stroom 'adviesorganen', of het geprofessionaliseerde 'actiewezen'. Klagen werd een beroep.

Een stortvloed aan pseudo-wetenschappelijke 'studierichtingen' beloofde ons Gouden Bergen. Maar veel meer dan tamelijk kostbare 'werkgelegenheids-projecten' werd het niet. De burger kreeg vanaf de kribbe mee dat hij of zij het recht had te vragen en te klagen. Het waterhoofd van de (semi-) overheid groeide en groeide. De bemoeizucht breidde zich uit tot ver buiten de landsgrenzen. Het 'opgeheven vingertje' werd een nationaal symbool. Maar we werden er eigenlijk elk jaar minder gelukkig door. 

Inmiddels is niet alleen de EU uit de gratie, maar ook 'Den Haag'. En buiten ons land zakt de ene na de andere regerende partij of coalitie in 'het westen' door het ijs. In de VS verwacht niemand nog iets goeds uit 'Washington'. Mensen gaan niet meer naar de stembus. En als ze gaan, is het om een 'proteststem' uit te brengen. Dan steekt het als ze in de Krim massaal voor 'Poetin' kiezen. Als de populariteit van Poetin op zijn top is nu hij zijn hakken in het zand zet. En zelfs Assad in Syrië op meer steun kan rekenen dat enige 'westerse' regeringsleider. Terwijl er daar zelfs midden in een burgeroorlog nog meer mensen naar de stembus gaan, dan in Nederland of Frankrijk bij de meest recente verkiezingen. 

Go Back

Comment