Als je wilt vluchten uit een brandend gebouw, moet je niet blijven beuken op de nep-nooduitgang die op de muur is geschilderd.
Joe Biden is pas een maand officieel president, maar een groeiend aantal commentatoren reageert al met het nodige ongemak op wat ze zien. Caitlin Johnstone vat in een reeks 'Truisms' samen dat er niks verbeterd is met Joe inplaats van Donald. In haar geval is het een duidelijk geval van 'I told you so'. Anderen, die wel degelijk meer hadden verwacht, raken verbitterd. En ondertussen gaat het alweer over de vraag of Trump in 2024 weer mee zal doen. Na vier jaar campagne tegen Trump, gaan we toch niet nóg eens vier jaar verspillen met zo'n schijnvertoning?
De liberale rechtsstaat als concept ging over de relatie tussen de burgers en de staat. De burger betaalde belasting, en was gehouden aan voor iedereen in het land gelijke regels, en de staat zorgde voor vrede, veiligheid en elementaire zorg. Verschillende filosofen, en politici die zich op het concept beriepen, hadden zo hun verschillen van mening over de concrete invulling, maar tot de jaren zeventig van de vorige eeuw was het de succesformule. Wat ging er mis?
Om te beginnen is lang niet iedereen er van overtuigd dat wat we ervan gemaakt hebben niet goed is. Sterker nog, velen denken dat het nu absoluut beter is, en waar er nog problemen zijn wordt er gewerkt aan een oplossing. De oplossingen die worden overwogen maken het leven juist beter, en niet slechter, betogen zij. Als er al problemen zijn, dan is dat omdat klassieke liberalen nog vast zitten in hun sociale contract. Die generaties kunnen niet omgaan met algehele vrijheid, en vinden dat zelfs bedreigend. Maar de wereld is nu 'geglobaliseerd', en vergeet dat concept met die soevereine landen maar, dat komt nooit meer terug. Als Biden zegt dat de Verenigde Staten terug is van weggeweest, dan bedoelt hij dat: Als onderdeel van 'Globalistan'.
In sommige landen, meer in het bijzonder landen die pas laat inschakelden en relatief recent de liberale rechtsstaat als concept omarmden, na experimenten met totalitaire regimes van de communistische variant, of die nog worstelen met de invloed van de religie, waarbij het seculiere bestuur moet knokken voor erkenning, zoals in Syrië, proberen wij de leiders daar juist uit de weg te ruimen, omdat ze niet 'democratisch' zouden zijn. En het is waar dat ze in die landen geen heil zien in 'Globalistan'. Maar hoe is 'Globalistan' dan de ultieme belofte voor iedere hedendaagse 'democraat'?
Een terugkeer naar de ideeën van Hobbes, Locke en Rousseau, maar in een wereld waarin de mens niet langer nuttig is als 'arbeider', vraagt om vindingrijke, 'inclusieve' oplossingen om te voorkomen dat we vervallen in rabiaat feodalisme, het techno-fascisme, of zelfs het einde van de mens als het uitmondt in een alles vernietigende oorlog. Dat zou de uitkomst kunnen zijn als 'Globalistan' de resterende soevereine staten direct confronteert. Maar het zou ook het gevolg kunnen zijn van de implosie van grensbewaking, bij een steeds verder oprukkende behoefte om 'slachtoffers' te helpen, waardoor we eindigen in een gevecht om de status van 'slachtoffer' te kunnen bemachtigen, die ons toegang geeft tot wat de 'corporaties' aan kruimels kunnen missen, voor zolang als dat nog duurt.
Al veel langer wijs ik er hier op mijn blog op dat u weliswaar allemaal belasting betaalt, maar dat steeds meer mensen ook hun volledige inkomen te danken hebben aan wat er via de belastingpot hun kant op komt. Via een contract met de overheid voor de levering van zekere goederen of diensten. Als een subsidie, of een door de overheid direct, of indirect gefinancierde 'dienst' of 'taak'. Als een toelage, een 'budget', geld voor 'onderzoek', toeslag, uitkering, en noem maar op, al die mooie benamingen die ervoor zijn bedacht. Zelfs de mensen die nog écht produceren, of in de logistiek zorgen voor de distributie of aanvoer van goederen die we nodig hebben, of de bouw van huizen, het plaatsen van zonnepanelen, of de productie en distributie van voedsel hebben als klant mensen die hun geld van de overheid krijgen, en zouden zonder dat het hoofd niet boven water kunnen houden.
Het wordt urgent dat we nadenken over een nieuw sociaal contract. Een groeiende groep mensen die druk zijn met speculeren in de 'financiële markt' wijst erop dat er al langer geen sprake meer is van een 'markt', maar dat de 'prijsontwikkeling' van aandelen, maar ook van andere goederen, zoals 'vastgoed', alarmerend naar hyperinflatie wijst. Naar 'Weimar'. En dat de 'Centrale Banken' het niet meer in de hand hebben. Dat ze de rente niet kúnnen laten stijgen om dat inflatiespook onder controle te krijgen als het ontsnapt, voorzover dat al niet manifest is. En dan?