Amper begonnen aan mijn loopbaan, attendeerde een oudere collega mij op het belang van ‘pensioen’.
Hij was zelf wel ouder, maar nog lang niet toe aan zijn pensioen. Althans, in die tijd duurde een jaar voor mij nog altijd een eeuwigheid. Dat was ook ver voor de wereld waarin de commercie al bezig was met Sinterklaas en Kerst in september, en je midden in de winter nog een ‘zonvakantie’ kon boeken. Of midden in de zomer kon gaan skiën. Mijn eigen beroep en reislust maakte van mij een pionier, die ook oog kreeg voor ‘pensioenregelingen’ elders in de wereld. Maar die wereld van de ‘Financiën’ en ‘Verzekeringen’ trok niet aan mij. Ik prees mijzelf gelukkig dat ik in een land leefde waar het ‘Goed Geregeld’ was.
Wat die haast terloopse opmerking van die collega, en mijn eigen interesse in ‘Wealth Creation’, waar het ene land zoveel welvarender was dan het andere, wel toe leidde, is dat ik er meer over begon te lezen, en stukje bij beetje doorkreeg hoe onmogelijk complex het was. Waardoor kant-en-klare oplossingen, vervat in een ideologie, stijf van de ‘Goede Bedoelingen’, zo ontzettend veel schade toebracht in de realiteit. In mijn jonge jaren vatbaar voor ‘eenvoudige oplossingen’, was het onvermijdelijk dat ik uit zou komen bij de ‘Vrije Markt’ als de enige realistische optie. Maar met die kanttekening, dat als de ‘Wealth’ (de welvaart) van een land toenam, het volk over de volle breedte moest profiteren, en niet slechts de ‘eigenaren’ van het geld. Dus ‘Industrial Capitalism’, en niet ‘Financial Capitalism’.
Maar op het moment dat we stoppen met werken, in die ‘Industriële’ omgeving, worden we ‘Renteniers’, dus ‘Rent Seeking’, levend van wat het bijeengesprokkelde kapitaal mogelijk maakt. Dat schept een ongemakkelijk conflict tussen het belang van de ‘werkenden’, en de belangen van de ‘renteniers’. In de theorie van het ‘Industrieel Kapitalisme’ wordt het kapitaal dat de ‘pensioengerechtigden’ bijeen hebben gesprokkeld voor hun ‘oude dag’, geïnvesteerd in kansrijke ondernemingen, wat weer werk genereert, en inkomen voor de ondernemer en de werkers in die sector. Dat gaat goed, totdat lieden die denken slim te zijn de industriële activiteit exporteren naar andere landen, en het beheer van het geld ‘werk’ wordt. Ineens is iedereen in een land feitelijk ‘met pensioen’, op kosten van de landen die produceren. Dat is geen gezonde propositie, en je kunt op je vingers natellen dat de producerende landen minimaal de kans willen hebben om hun eigen ‘Wealth’ (welvaart) te vergroten. Hoe voorkom je dat die frictie leidt tot oorlog?
Geen eenvoudige opgave, als de mensen in de landen die zich de ‘eigenaren’ van het geld wanen, hun eigen activiteiten die zijn terug te voeren op het beheer van dat geld gaan zien als ‘werk’. Evenals de decadentie van de goede restaurants, het entertainment, de musea, de resorts, de wedstrijden, en het kampioenschap ‘navelstaren’ onder de ‘Snowflakes’. Dat alles op grond van de aanname dat we het ‘verdiend’ hebben, omdat we ‘exceptioneel’ zijn, of ‘uitverkoren’, of ‘intelligenter’ dan volkeren elders. Dat is behoorlijk ’stupid’. Maar naast de vraag hoeveel mensen er een behoorlijke opleiding hebben, is de vraag natuurlijk ook welke vaardigheden er werden aangeleerd, en hoe bruikbaar die zijn om dingen te produceren die van nut zijn.
‘Globalisme’ werd ons verkocht als een wereld ‘zonder grenzen’. In feite de propositie van Adam Smith, waar hij ons voorhield dat enig product daar geproduceerd diende te worden waar dat het goedkoopst was, rekening houdend met bijkomende kosten van transport, en de kosten van ‘geld’, waar een ondernemer ‘geld’ nodig had om zijn onderneming van de grond te tillen, daarvoor ‘geld’ moest lenen van kapitaalkrachtige mensen, zelf succesvolle ondernemers, of ‘renteniers’, waar dergelijke kapitaalkrachtige partijen het risico dat ze liepen om hun ‘geld’ kwijt te raken afdekten middels een afgesproken rente op het uitstaande bedrag. Smith bedacht dat landen die dat systeem zouden invoeren gaandeweg welvarender zouden worden, wat andere landen zou inspireren om dat voorbeeld na te volgen, en met vallen en opstaan zou de mensheid zichzelf verheffen, en in welvaart leven.
Wat dat ideaal verstoorde, was de uitvinding van ‘Fiat Geld’. De creatie van ‘Renteniers’ uit ‘IJle Lucht’, de ‘Bankiers’ en ‘Verzekeraars’ die in de oorspronkelijke vorm geld inzamelden van burgers, die bij hen konden ‘sparen’. De klassieke bankier leende dat geld uit aan ondernemingen die geld nodig hadden als startkapitaal, of om grondstoffen te kopen, of hun ‘business’ uit te breiden. Die bankier kreeg rente voor het risico, en na aftrek van de eigen kosten gaf hij, of zij, die rente door aan de burger die bij hem of haar spaarde. Wel moest die ‘Klassieke Bankier’ een gedeelte van het geld van de spaarders in kas houden, om spaarders die dat wilden hun geld terug te geven. Veel mensen denken dat het nog steeds zo gaat, maar dat is al héél lang niet meer het geval. De ‘Moderne Bankier’ bedong het ‘recht’, hem of haar verstrekt door de overheid, die toeziet op de ‘licenties’, om veel méér uit te lenen dan er aan spaargeld op de balans stond. Ook veel méér dan al het spaargeld, plus het eigen bezit (zoals kantoren) samen. Het argument was dat de spaarders nooit allemaal tegelijk hun geld van hun rekening zouden halen, en dat het uitgeleende geld werd ‘gedekt’ door bezittingen van de ondernemer die het geld had geleend, dat ‘virtueel’ eigendom was van de bank, zolang de lening niet was terugbetaald. Niet helemaal onredelijk, mits de waarde van het onderpand realistisch is. Het was de taak van de overheid om er op toe te zien dat de bank ‘conservatief’ inschatte wat de ‘dekking’ was.
Maar toen………
Toen explodeerde die wereld door de introductie van ‘Waardepapier’. De belangrijkste profiteurs waren, naast de ‘Moderne Bankiers’, de overheden, die geld nodig hadden voor hun oorlogen en het kopen van stemmen door ‘Leuke Dingen’ te doen voor de burger op afbetaling. Met de ene pet op dienden ze toe te zien op ‘conservatief’ beleid, en met de andere pet op leenden ze als bezetenen geld voor projecten die onmogelijk konden renderen, zoals wapens en ‘smeergeld’ in de vorm van subsidies die bedoeld waren voor consumptieve doeleinden, zoals theatervoorstellingen, festivals, congressen, sportgala’s, gender-transities en uiteenlopende ‘diensten’ die helemaal niet betaald zouden moeten worden met geleend geld, maar met belastinggeld. Of niet.
‘Waardepapier’ dat niks waard is, hoort niet op de balans te staan als een ‘asset’, als ‘bezit’, maar te worden afgeboekt als een verlies. Dat gebeurde in 2008 met die bagger die als ‘Credit Default Obligations’ bij banken op de balans stond, en als dat proces niet gestopt was door de overheden en ‘Centrale Banken’, dan was de hele bankenwereld, en waren alle verzekeraars in het westen ten onder gegaan, en was praktisch alle werkgelegenheid verdampt. Als het niet rechtstreeks was door alle bagger op de balans, dan was het wel door de ‘besmetting’, waar banken en verzekeraars allemaal met elkaar verbonden zijn, en als dominostenen omvallen. Uw en mijn pensioen was dodelijk gewond op de ‘Intensive Care’ terechtgekomen. Vijftienhonderd miljard aan spaargeld van Nederlanders. De schrik zat er goed in!
Hoe werd het systeem gered? Door de ‘geldkraan’ wagenwijd open te zetten. ‘Centrale Banken’ verzopen de ‘geldmarkt’. Die hele reddingsoperatie had moeten leiden tot een ‘Brede Herbezinning’, en een terugkeer naar ‘Gezond Geld’. Wat in de Westerse Wereld serieus pijn zou hebben gedaan, en welke politicus is daartoe bereid? Wie gaat uitleggen dat de overheid steken heeft laten vallen? Wie beklimt het spreekgestoelte met de boodschap dat we niet door kunnen gaan op de ingeslagen weg, en dat we weer aan het werk moeten? Niet het ‘werk’ bij banken en verzekeraars, bij regelgevers en subsidieslurpers, maar écht werk. Dingen produceren waar elders vraag naar is, in directe concurrentie met wat andere landen produceren.
De ‘Innovatie’ die onze leiders bedachten, of waar ze zich bij aansloten, was de ‘Groene Gekte’ en de ‘Covid-Rage’, nu uitgebreid met ‘Oekraïne Hysterie’, in een wanhoopspoging om het ‘Financial Capitalism’, en ons ‘recht’ op een leven als ‘Rentenier’, van de wieg tot het graf, erdoor te rammen. Iedereen in de hele wereld dient zich te onderwerpen aan onze ‘Regels’, en anders slaan we erop! ‘Cutting off your nose to spite your face’, zeggen ze in het Engels. Inmiddels hebben we onszelf volledig klem gezet. Niemand wil ons geld meer, en we hebben wetten en initiatieven in gang gezet die ons verplichten onze eigen welvaart tot de grond toe af te breken, terwijl de inflatie onze koopkracht sloopt, en de overheden pensioenfondsen plunderen en de eigen burgers onteigenen ten bate van hun oorlog en de subsidieslurpers. Lustig snijden we alle banden door met de producerende landen, en de landen met de grondstoffen die we nodig hebben om tenminste nog zicht te houden op de wederopbouw.
Ja, ik begrijp het als u zegt dat we geen andere keus lijken te hebben. U mag mij er zelfs op aanspreken dat ik als ‘Rentenier’ niet het recht heb om u als ‘Rentenier’ (binnen het ‘Financieel Kapitalistische’ systeem) de maat te nemen. Maar dat is uiteindelijk een race naar de bodem. Ik hoop dat u uit het bovenstaande afleidt dat ik er niet ‘digitaal’ in zit, en ik heb mij in het verleden een voorstander getoond van een ‘Basisloon’, indien de welvaart van het land zo hoog is dat we het ons kunnen veroorloven. En ik heb ook gezegd dat ik het begrijp dat mensen die arme drommels in Oekraïne willen helpen, of waar dan ook in de wereld waar mensen moeten vluchten voor de oorlogen die we zelf ontketenen of uitlokken. Met de ‘Beste Bedoelingen’, dat spreekt voor zich! Maar ga zo door, en we kunnen binnenkort niemand meer helpen. Voor de wereld zou dat een zegen zijn, omdat onze ‘hulp’ consequent averechts uitpakt. Deels, zo betoog ik hier, is dat opzet van ‘criminelen’ en ‘luie types’ die er goed aan verdienen. Maar anderzijds realiseren we ons niet dat als we van iedereen in de wereld een ‘artiest’ maken, een ‘theaterdirecteur’, een ‘sportman/vrouw’, een ‘gender-influencer’, een ‘televisie-leuterkous’, of een ‘regelgever’, er niets meer geproduceerd wordt waar je iets mee kunt. ‘Prachtige Bedoelingen’, Hoogheid. Maar wie produceert dan het graan? Wie bakt het brood? Wie bouwt de guillotine om uw hoofd van uw romp te scheiden als u doorgaat met die onzin?
Mijn voorstel is om te stoppen met de oorlogen en de onzin, voor de guillotine er aan te pas moet komen. We moeten beginnen met de wederopbouw, en hebben geen tijd meer te verliezen. Stoppen met proberen dat lijk van de Unipolaire wereld nog tot leven te wekken, en terugkeren naar de wereld van de ‘Vrije Markt’, de ‘Harde Munt’, de overheid op afstand, en zwendelaars, leugenaars, oplichters, dieven, terroristen, wapenhandelaren en andere criminelen in de gevangenis, inplaats van de boeren, de klokkenluiders, en de mensen die ‘Truth to Power’ durven spreken, en zich verzetten tegen avonturisme met militaire eenheden in landen waar we niks te zoeken hebben, en het belasten van toekomstige generaties met schulden waar we wapens op de pof kopen, om Oekraïne in staat te stellen Russen dood te schieten, inplaats van te gaan praten, en werk te maken van eerder gesloten akkoorden.