Terwijl wij in Europa druk zijn met de dreiging van Rusland, maken de Amerikanen zich meer zorgen over China.
De dreiging is wezenlijk identiek. Het grote gevaar dat uitgaat van die twee landen, is de cultivatie van het 'gezonde verstand' in die landen. Daar hebben wij in het Westen collectief afscheid van genomen. En de vrees is dat het ons op gaat breken. Wanhopig doen wij ons best om die landen omlaag te trekken naar ons niveau, waar restauratie van het 'gezonde verstand' gepaard zou gaan met beleid dat bij ons gepriviligeerde groepen, en eenieder die betrokken is bij het begeleiden van die ontwikkeling, weer hun eigen broek op zouden moeten houden. 'Gezond verstand' staat hier voor wat ik in eerdere bijdragen wel 'Intelligence' noemde, versus 'Stupid' en 'Hapless', of 'Criminal'.
Over de hele linie zijn de Chinezen en de Russen ons 'te slim' af, in die zin dat ze projecten het levenslicht doen zien die nuttig en nodig zijn, ofschoon niet onomstreden. Althans, in ons deel van de wereld geen gebrek aan 'wetenschappers' en 'activisten' die wijzen op de gevaren, en onwenselijke consequenties voor de lokale bevolking. De kritiek is, vanuit onze 'Rules Based Society' logisch, en in enkele gevallen worden er in China en Rusland ook fouten gemaakt die kostbaar zijn. In beide landen is niet langer sprake van een rigide controle van 'bovenaf', gekoppeld aan een intensieve controle op de naleving, maar grote, voor het land cruciale projecten worden door de overheid geïnitieerd, waarbij individuele rechten sluitpost zijn.
Als de centrale overheid de keuze maakt om het hele land vol te bouwen met hoge-snelheidslijnen, vanuit de overtuiging dat dat goed is voor de ontwikkeling van het land, dan wordt dat voortvarend ter hand genomen. Mocht een dorpje daarvoor moeten wijken, dan wijkt dat dorpje. Wel worden de dorpelingen gecompenseerd, waarbij ze er als regel behoorlijk op vooruit gaan in materiële zin. Mooier huis, meer faciliteiten. Maar de door negen generaties bewerkte grond gaat zonder mitsen en maren verloren, want het belang van het collectief staat voorop.
Als de centrale overheid uit bezorgdheid voor de oprukkende woestijn het plan ontwikkelt om het zand en de droogte te bestrijden door een grootscheeps project om de woestijn 'groen' te maken, dan worden kosten noch moeite gespaard. En worden complete rivieren en ondergrondse bassins in het 'natte' zuiden omgelegd ten bate van de irrigatie van de woestijn. Particulier initiatief zou er bij ons niet aan beginnen, al was het maar omdat alle bezwaarprocedures een mensenleven zouden duren. De transformatie van dertigduizend vierkante kilometer Chinese woestijn naar 'groen' is verbluffend, maar in het Westen was er vanaf de aftrap voortdurende kritiek vanuit de hoek van 'environmentalists'. Waar ze zich in China niks van aantrokken. Heeft het 'groen' maken van dertigduizend vierkante kilometer woestijn invloed op het wereldwijde klimaat? Zonder enige twijfel. Heeft het onttrekken van water aan het zuidelijke gedeelte van het land invloed op het klimaat? Zonder enige twijfel. Welk effect? Geen idee. Maar dat soort 'engineering' om een oprukkende woestijn te stoppen zien ze in China als iets wat ze eenvoudigweg *moeten* doen om hun land en de bevolking te beschermen, niet anders dan wij in Nederland op enig moment de 'Deltawerken' implementeerden.
De gevreesde Chinese expansie houdt in dat het land haar hoge-snelheidstreinen ook uitbreidt tot andere landen in Zuid-Oost Azië, en netwerken bouwt in Afrika. Ja, ook met het oog op de economische groei van China zelf, dus niet geheel en al onbaatzuchtig. Zoals Rusland van haar kant ook gas, olie en andere grondstoffen leverde die verhoudingsgewijs goedkoop waren, maar wel met een marge waardoor Rusland stukje bij beetje welvarender werd. Wat zich de laatste twintig jaar vertaalde in uitbreiding van de productie tot tal van andere goederen die de Russen zelf nodig hadden, of die ze konden exporteren om de eigen welvaart verder uit te breiden. Het resulteerde erin dat Rusland een 'autarkie' werd, een land dat het zonder de import uit andere landen *kon* stellen, wat uiteraard niet betekent dat producten uit andere landen geen goede aanvulling zouden zijn. De Chinese auto's die Rusland nu in licentie produceert, in fabrieken die eerder Duitse en Franse modellen van de band lieten rollen, zijn beter dan wat de Russen traditioneel zelf voortbrachten. Overigens eveneens in licentie geproduceerde oude Italiaanse auto's, ooit ook in Europa verkocht als 'Fiat', maar in de Sovjet tijd overgenomen als 'Lada', op basis waarvan dan weer werd voortgeborduurd met aangepast koetswerk.
Ten tijde van de aanleg van 'Northstream' dreigde de VS onder Trump, in zijn eerste termijn, met sancties tegen Europese bedrijven die meewerkten aan de aanleg, waarop die bedrijven, daartoe aangespoord door hun eigen overheden, zich schielijk terugtrokken, en de winsten lieten liggen. Trump verwachtte dat het de nekslag voor 'Northstream' zou zijn, maar de Russen brachten de benodigde schepen en het materiaal zelf over naar de Oostzee, en die pijpleiding kwam er dus toch. De Kerch-brug, de langste brug in Europa, werd door de Russen zelf gebouwd, alhoewel zekere Westerse bedrijven wel een bijdrage leverden, waarvoor ze door de Europese overheden zwaar werden gestraft. Het verbod dat Rutte uitvaardigde om moderne machines van ASML die chips maken te exporteren resulteert erin dat zowel Rusland als China nu dat soort machines zelf maken.
Wat China, maar ook Rusland, zonder enige hulp vanuit het Westen weet te realiseren, bereikt de Westerse consument amper, tot op het moment dat het consumentenproduct waarin die technologie is verwerkt onze eigen markt bereikt. Waarbij we ons dienen te realiseren dat vele producten simpelweg geboycot worden in ons deel van de wereld, met de meest uiteenlopende argumenten. De exponentiële groei op allerlei technologische gebieden, en de korte tijd tussen 'proof of concept' en het verschijnen van het product op de markt, is verbijsterend, afgezet tegen de slakkengang waarmee alles zich bij ons voltrekt. De voornaamste reden is 'regelgeving' in onze 'Rules Based Society'. Het behoeft geen betoog dat overhaaste beslissingen risico's met zich meebrengen, maar verstikkende regelgeving smoort elk initiatief, omdat op voorhand de kosten al te hoog zijn voor private bedrijven.
Bedrijven die zulke 'knotsgekke' avonturen trachten te realiseren als het inrichten van een kolonie op Mars zijn 'hybride' bedrijven die uiteindelijk drijven op geld van de overheid. Musk is verzamelaar van dat soort bedrijven. Dergelijke visionaire projecten gaan in China en Rusland eerder uit van de overheid, die er de bedrijven bij zoekt die nodig zijn om het gestalte te geven. Meer zoals ons eigen 'Deltaplan'. Maar kijken we naar hoe die omgekeerde werkwijze die het initiatief legt bij particulieren uitpakt, dan zien we 'commerciële' ruimtereizen voor de 'Happy Few' waar China aan de achterzijde van de maan onder andere Helium 3 ontdekt, wat in een fusiereactor, waar ze op het punt staan om die te realiseren, 'oneindige' energie kunnen opwekken, waar ze met hun Thorium-reactor de klassieke kernreactoren ook al naar de schroothoop verwijzen. En waar het Westen voor Aap staat omdat een stel ruimtereizigers langere tijd vastzit in het bejaarde ruimtestation, omdat Boeing de raket niet op tijd klaar heeft om ze weer op te halen, hebben de Chinezen, onbekend voor velen, hun eigen bemande ruimtestation waarvoor bemanningsleden niet worden geselecteerd op basis van 'Woke' criteria, maar op grond van nut en noodzaak.
De narigheid voor ons is dat die snelle leercurve, en korte tijd van concept naar implementatie, hen ook geen windeieren legt waar het innovatie op militair gebied betreft, wat al heeft geleid tot wapensystemen die zij wel hebben, maar wij niet. En ook die achterstand wordt alleen maar groter, terwijl wij ons met elke nieuwe dag dieper in de nesten werken, en harder op de trommel slaan op zoek naar ruzie.