Waar staan de ‘Verenigde Naties’ nog voor?
Wie het weet, mag het zeggen. In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog overleed de voorganger van de ‘Verenigde Naties’, de ‘Volkerenbond’. Bij de opzet van de ‘Verenigde Naties’ realiseerde men zich dat het wijs was de ambities bescheiden te houden, met een focus op het voorkomen van een Derde Wereldoorlog. Het ‘Handvest’ waarin de mensenrechten werden benoemd is een verzameling ambities, met tal van tegenstrijdigheden. Meer een vage ambitie dan een kant-en-klaar menu dat alleen nog even in de oven moest om het als panklare maaltijd te serveren.
In de uitvoering lag decennialang het zwaartepunt op de ‘Veiligheidsraad’. In de marge hielden ’Non Governmental Organizations’ (NGO’s’) zich bezig met het bevorderen van een selectie uit de ‘mensenrechten’ zoals beschreven in het ‘Handvest’. Waar zij de aandacht vestigden op misstanden in ‘westerse’ landen had dit twee gevolgen. Overheden zetten zelf concurrerende ’NGO’s’ op, die dus allerminst niet-gouvernementeel waren, én ze namen de controle over bestaande ’NGO’s’ over. De strijd voor ‘mensenrechten’ werd daarmee een reguliere ‘business’ die van het subsidiegeld aan elkaar hangt, met prachtige carrière-perspectieven, en gevoed door ’studies’ aan universiteiten en hogescholen, en 'Thinktanks', die ook allesbehalve onafhankelijk zijn.
Er ontstonden stromingen die via de ‘draaideuren’ tussen de overheid, het bedrijfsleven en de NGO’s’ een wereldomspannend circuit deed ontstaan waarin ‘mensenrechten’ gewoon ‘handel’ was. Op het niveau van de ‘Veiligheidsraad’ veranderde de structuur niet wezenlijk, maar ‘westerse’ landen trekken zich er niks van aan wat daar wordt besloten, en gebruiken het als een podium voor hun ‘globalistische’ en ‘militaristische’ agenda. Rondom de ‘Veiligheidsraad’ is een gesubsidieerd pretpark vol commissies en organisaties opgebouwd die in isolatie ‘beleidsvoorstellen’ doen, en regeringen op beleidskeuzes aanspreken.
Via de media wordt politiek bedreven door de ‘rapportage’ van de ene commissie vol in het zonnetje te zetten, en die van een ander dood te zwijgen. Wat de VN te zeggen had, en heeft, over Assange, krijgt minimale aandacht, maar als iemand bij de VN, of een NGO, een boer laat over de querulant Navalny wordt het breed uitgemeten in de kranten en op de televisie in ons deel van de wereld. Illegale demonstraties in ons deel van de wereld zijn illegaal, en logisch dus dat de politie hard ingrijpt als een ‘Geel Vestje’ de kachel aanmaakt met het gezag. Maar illegale demonstraties in Rusland of China krijgen volop extra ‘zuurstof’, ongeacht de aanleiding, als die er al is.
Op allerlei niveaus komt daar nu censuur bij. Neem de boete die RT kreeg van de Britse ‘waakhond’, omdat het niet ‘onafhankelijk’ rapporteerde over ’Salisbury’, ‘Oekraïne’ en ’Syrië’. En de lijst met politiek gemotiveerde ingrepen in de informatievoorziening door ’The Usual Suspects’ wordt met de dag langer, waarbij de Britten voorop lopen als het om overheidsbemoeienis gaat. Elders lopen de lijntjes via de media, die zichzelf censureren en zonder schroom louter propaganda verkopen, en de pogingen van de ‘Grote Jongens’ op het internet om via ‘algoritmen’ het nieuws te ’stroomlijnen’.
Nog iets verder van de ‘core business’ van de ‘Verenigde Naties’, maar er wel nauw mee verweven, vinden we de organisaties die geacht worden toe te zien op de economie en de handel. Van de diverse ‘G’s’ (G-7, G-8, G-20 en G-77), via het ‘IMF’ en de ‘WTO’, naar een hele reeks ‘Bilderberg’- en andere ‘conferenties’, die invloed hebben op de ‘Agenda’ van de ‘Verenigde Naties’. Geen wonder dat de linkerhand al geruime tijd niet meer weet wat de rechter doet.
De Verenigde Staten, met name, trekken zich helemaal niets aan van welke internationale organisatie of welk verdrag dan ook. Nu onder Trump is dat helemaal een ‘open deur’, maar het was al tijden zo. Het land ziet er daarbij op toe dat de dagelijkse leiding van de ‘Verenigde Naties’ in handen is van iemand waar geen enkel gezag vanuit gaat. En daarnaast zijn ze chronische ‘wanbetaler’. Maar ruimschoots de grootste bek.
Het concept van de ‘Verenigde Naties’ was, net als het concept van de ‘Europese Unie’, gedoemd op het moment dat het teveel hooi op de vork nam, en begon uit te breiden. Het functioneerde zolang het de functie had van de ‘hersenen’ van een complex lichaam, dat voor het overgrote gedeelte geen gerichte, bewuste aandacht nodig heeft om te functioneren. Meer in het bijzonder waar het ook een rol als ‘geweten’ had. Opgehangen aan het ‘Handvest’, met zijn interne tegenstrijdigheden, maar ‘zuivere’ bedoelingen. Zoals het er nu bij hangt, is de ‘Verenigde Naties’ een ‘onderbuik’ van een verloederde, op sterven na dode, slaafse, gewetenloze cynicus. Waar ik hier de Europese Unie in één naam noem met de ‘Verenigde Naties’ houd ik goede hoop op een heroriëntatie, nadat de Britten het veld hebben geruimd. Dat we ons hoofd uit onze anus trekken, om het maar even plastisch uit te drukken. Voor de ‘Verenigde Naties’ ben ik minder positief gestemd. Ook al omdat er van alle kanten wordt geprobeerd de ‘Veiligheidsraad’ om zeep te helpen door die raad te ‘moderniseren’, wat jargon is voor ‘meer Regime Change operaties’. Meer ‘goede bedoelingen’, en minder ‘verstand’. Meer chaos, vooral.
Zoals de vlag er nu bij hangt, eist de ene VN-organisatie dat Europa praktisch een ‘luchtbrug’ opent voor iedereen uit Afrika of het Midden-Oosten die naar Europa wil komen, terwijl de ander waarschuwt voor de verspreiding van Ebola als gevolg van de ‘mobiliteit’ en gebrekkige grenscontroles. Hoe zat het ook alweer met die ‘Verenigde Naties’ en 'Organisaties’ die verantwoordelijk waren voor die ‘Regime-Change’-operatie in Libië, waardoor dat land nu een rokende sintel is, en een broedplaats voor terreur en mensenhandel, tot en met openlijke slavernij aan toe?
Maar ik moet wellicht oppassen met aandacht daarvoor vragen, want er is vast wel ergens een ‘waakhond’ die meent dat dat niet ‘evenwichtig’ is, zo’n benadering. Dat je voor mensen schrijft, en niet voor ‘Pavlov-honden’, was ooit een valide argument als je verwees naar het recht op vrije meningsuiting. Maar die deur dreigt nu ook dicht te vallen, dus.