Wie de geschiedenis van de mensheid als geheel overziet, ziet een orgie van bloed en lijden, samenhangend met de ‘strijd om de macht’.
Zelfs in tijden van betrekkelijke voorspoed in een bescheiden regio, met opbloeiende cultuur en een zegenrijke stroom innovaties, werd er gevochten en gemoord. De Nederlandse ‘Gouden Eeuw’ ging hand in hand met de ‘Tachtigjarige Oorlog’, en eindigde in 1675 kort na het tekenen van de ‘Vrede van Münster’, in 1648, waarmee die oorlog in het archief verdween. Tal van historici hebben er al op gewezen dat tijdens oorlogen de bestaande beperkingen in ‘vredestijd’ worden opgeruimd, en het ‘doorbraken’ regent.
De opbloei van de economie in een regio die zijn tanden laat zien is vaak het directe gevolg van het plunderen van andere landen die worden veroverd, of onderworpen en schatplichtig worden gemaakt. Maar oorlogen zijn niet zelden ook het gevolg van een opbloeiende economie, als gevolg van handel en andere innovaties, waarbij ‘piraten’ in de omgeving trachten op oneigenlijke wijze te profiteren van de handelsgeest van een land in de regio, en dan is het defensief van karakter als een natie zich tegen die piraterij verzet.
Wat op grotere schaal zichtbaar is, zien we ook terug op kleinere schaal binnen (relatief) welvarende landen. Het concept van ‘Globalisme’ was in zekere zin een innovatie die beloofde dat destructieve patroon te doorbreken. Wat ging er mis?
In zijn oorspronkelijke opzet was het een ‘emancipatoire’ beweging. Het bestaan van ongelijkheid in de wereld werd erkend, maar we moesten er ‘samen’ zien uit te komen. Het verwijst terug naar de ‘klassiek liberale’ stroming, tot en met Adam Smith. Geen rigide concepten, maar ‘marktwerking’ en ‘kansen’. Een kleine overheid, die dienstbaar was aan het volk, en zorg droeg voor de infrastructuur op landelijk niveau, en andere projecten waar iedereen binnen de gemeenschap van kon profiteren, met inbegrip van defensie en politietaken. De afwezigheid van een ‘model’ dat beperkingen oplegde, omdat elke ‘denker’ voor zich daarin eigen voorkeuren had, betekende niet dat men niet inzag dat al dat bloedvergieten en het onmetelijke lijden, met als gevolg een feodale stagnatie, en weelde die overging van de één naar de ander na wéér een moordpartij, de mensheid als geheel alleen maar schade toebracht. Het geniale was dat de 'klassieke liberalen' in een ‘grondwet’ vastlegden dat de overheid beperkt was in haar macht.
Met horten en stoten, vallen en opstaan, en vele pogingen om de ‘grondwet’ te omzeilen, zijn we nu terechtgekomen in een fase waarin we de ‘grondwet’ met voeten treden door ‘juristen’ en andere ‘experts’ de vrijheid te geven om bepaalde begrippen ‘anders’ uit te leggen. Een weelde aan auteurs uit verschillende culturen beschreven in dystopische romans, of wetenschappelijke studies, hoe belangrijk ‘taal’ is in dit opzicht. En dat het voor kwaadwillenden nog altijd mogelijk is om te discrimineren (mits ‘positief’), en te censureren (mits ‘positief’), te martelen (mits ‘positief’), en soevereine landen binnen te vallen (mits ‘positief’), de privacy te schenden (mits ‘positief’), staatsgrepen te organiseren (mits ‘positief’), verkiezingen te manipuleren (mits ‘positief’), terroristen te helpen (mits ‘positief’), en ga zo maar door. En al die ‘extra activiteit’ vergde een grotere overheid.
Wat de liberale denkers van weleer niet konden voorzien, was dat op enig moment de aarde te klein zou worden voor onze ambities. Dat er een klasse op zou staan die zich permanent zou vervelen, omdat ze al meer hadden dan ze nodig hadden om tevreden te zijn, en daarom gewoon ‘voor de lol’, anderen de hersens in zouden gaan slaan. Niet dat ze niet wisten dat er dat soort mensen waren, met die inclinatie. De 'feodale periode' met haar 'toernooien', die aan de 'Verlichting', de 'Eeuw van de Rede', vooraf ging, leverde daarvoor meer dan genoeg bewijs. Maar het leek onvoorstelbaar dat het ooit een soort ‘volksziekte’ zou worden. Toch hoef je maar te denken aan het Romeinse voorbeeld, de ‘decadentie’, met ‘Brood en Spelen’, om te beseffen dat ‘zieke geesten’ zich niet zo eenvoudig laten kooien, en hun decadentie aanstekelijk kan werken. Dat het een beetje in ons allen sluimert, en als we ‘zekerheid’ hebben over ons bestaan, of denken ‘zekerheid’ te hebben, we ons overgeven aan ‘gekkigheid’. Van opzettelijke vernieling, zinloos geweld, en pogingen om anderen het brood uit de mond te stoten, met elk denkbaar ‘argument’, tot het leveren van een bijdrage aan pogingen om een ‘Darwin Award’ te scoren, door imbeciele zelfmoordpogingen, verkocht als ‘Dares’, drugs, criminaliteit omdat het ‘spannend’ is, tot aan terreur aan toe, en claims op ‘vrijheid’ die in hun uitwerking suïcidaal zijn, en/of anderen het leven kosten.
In landen waar je nog moet sappelen om te overleven, en waar mensen dromen van een warm bed, kijken ze ernaar met erbarmen. Wij zijn gek. En gevaarlijk gek waar we onze flauwekul aan hen op willen dringen, waarbij we dat ‘hulp’ noemen. Waar nodig door het leger en de luchtmacht er op af te sturen. ‘Van het potje’. Volledig verknipt. En starend naar een circus waarin twee multimiljonairs elkaar het recht betwisten om die ‘Warparty’ te mogen leiden. In de coulissen een weelde aan multimiljardairs en voetvolk dat er van vreet. Terwijl de robots en de geautomatiseerde systemen het werk doen, met hier en daar een verdwaalde vakman of vakvrouw die ervoor zorgt dat de producten ook bij de nietsnutten terecht komen.
‘Globalisme’ heeft daardoor een bar slechte naam gekregen, waar het van een 'Verlicht' idee uitmondde in een poging daar het circus mee op gang te houden, en uit te breiden. Als het geleid had tot een mondiale focus op het overwinnen van kwalen en plagen, zonder ideologisch gedreven 'Identity'-bijproducten, en bommen en piraten die de grondstoffen ‘veilig stelden’ voor gebruik ten bate van de nietsnutten, waarna we de vleugels hadden uitgeslagen om het universum te verkennen, had ik nu tevreden in mijn stoel in de tuin de ontwikkelingen gade geslagen, en met interesse het nieuws gevolgd over technologische doorbraken, en innovatieve toepassingen van moderne technieken. De woestijnen hadden in bloei gestaan. En niet met onvruchtbare gewassen van 'Monsanto'.
De 'Big Reset'-gedachte komt op mij over als een poging om ook de menselijke soort in het 'Monsanto'-model te persen, met onvruchtbare 'LGBT-varianten' en geselecteerd racisme om de 'soort' te verbeteren tot er louter gehoorzame, volgzame types over zijn die gedwee hun 'Two Minutes of Hate' richten tegen de laatste natuurlijke gewassen. Alles centraal aangestuurd door 'supercomputers' met programma's die door 'wetenschappers' zijn geschreven. 'Say it isn't so'. Die visie stuit echter op verzet in landen als China en Rusland, waar leiders aan de macht zijn die hun soevereine natie op willen stuwen in de vaart der volkeren, met grootse visoenen van verkenning van het universum in het verschiet, waarin de mens geen sluitpost is. Leiders die niet verkozen of aangesteld zijn omdat het nu de beurt is aan een 'zwarte persoon', een 'vrouw', of een 'zielige bejaarde' die in zijn leven veel tegenslag heeft gehad, en een beetje stottert, zoals NRC Joe Biden typeerde. Bij de concurrenten van ons dolgedraaide 'westerse' systeem gaat het over bestuurlijke kwaliteiten en visie. De paradox is dat de restjes 'natuurlijk materiaal' die in onze 'westerse' samenleving verzet aantekenen tegen het 'Monsanto'-model, dat doen met een beroep op hun 'vrijheid'. Verantwoordelijkheid voor de ander is bij hen geworden tot een vloek. Een 'Globalistische' afrekening met hun vrijheid om te woekeren, crimineel te zijn, zich over te geven aan piraterij, en met bommen te gooien als ze daar zin in hebben. Waar zij de weg naar dit blog hebben gevonden, en dit stuk van mijn hand lezen, zeg ik nog maar eens: 'Denk nou na! Gooi niet de baby met het badwater weg!'