Nee, ik ben niet boos, alleen erg verdrietig.
Heel het land staat stil bij het overlijden van Peter R. de Vries. Dat is de term: ‘Stilstaan bij’. Zoals Teletekst ook meldde dat Joe Biden ‘stilstond’ bij de doden in Duitsland als gevolg van de overstromingen in dat land, die ook in België en Nederland slachtoffers en schade teweeg brachten. Het is vloeken in de kerk, maar ik meen dat ‘stilstaan bij’ een verkeerde term is als er nodeloos slachtoffers vallen, of grote schade ontstaat, als gevolg van falend beleid.
Dat is geen gebrek aan compassie. Eerder het tegenovergestelde. Gedenken doe je later, ongedwongen, op een moment dat het jou schikt. Eérst zorgen dat het niet wéér gebeurt. Dat is een wezenlijk andere insteek, en bij mij ook de reden dat ik jaar in, jaar uit, met stijgende verbazing kijk naar hoeveel doden en schade er in de Verenigde Staten voorbij komt als er weer een orkaan over het land trekt, of bij de zoveelste ‘hurricane’ die over een gebied raast dat heel passend ‘Hurricane Alley’ wordt genoemd.
In veel gevallen van natuurgeweld is er geen remedie, omdat die te kostbaar is, of omdat het een té diepe ingreep in het leven van de mens vergt. Een zeker risico zal er altijd zijn. En dat genereert discussie. Discussies over prioriteiten, over geld, en welke maatregelen gepast zijn, en welke overdreven. Door die bril bekeken besef ik dat mijn eigen kijk op die kwesties nooit leidend zal zijn. Dus als iemand zich vestigt in ‘Hurricane Alley’, en een woning van geperste houtpulp betrekt, waar een soortgelijke woning enkele maanden geleden nog is weggewaaid, dan moet je dat accepteren. Tenzij diegene geen andere keuze heeft.
Inplaats van ‘stilstaan bij’, moeten mensen die zich meer betrokken voelen bij het lot van hun kwetsbare medemens, niet ‘stilstaan’, en van de ene naar de andere herdenking hollen, waar de fotografen en cameralieden kunnen registreren dat ze overlopen van medeleven. Of een eigen ‘persconferentie’ organiseren waarin men kan roepen: ‘I’m with Peter!. Ze moeten iets doen. Of zeggen: ‘Bedrijfsongeval. Kan gebeuren.’ Want in veel teveel gevallen zegt men iets te zullen doen, maar handelt men in de geest van het ‘Bedrijfsongeval’. En daar kan ik niet zo goed tegen.
Als dat een ‘way of life’ wordt, en niet langer een doortrapte keuze is, ingegeven door ‘Public Relations’, en de hang naar ‘stemmen bij verkiezingen’, abonnees voor je krant, kijkers naar je programma, klanten voor je vaccin, geld voor je ‘agenda’, ‘clicks’ voor je blog, dan wordt het nóg gevaarlijker. Dan ga je kritiek zien als een bedreiging, inplaats van een uitnodiging om het debat aan te gaan, en wordt ‘overtuigen’ een kunstje. En daarna repressie op basis van de afgedwongen bereidheid van anderen om ‘stil te staan’ als jij ‘stilstaat’.
Dit blog gaat over de vraag hoe je het collectief het best kunt helpen, als overheid. Het vloeit voort uit het idee dat een overheid er verstandig aan doet burgers de vrijheid te geven om te handelen naar eigen inzicht, waardoor ‘marktwerking’ uiteindelijk de beste ‘prijs/kwaliteit’ op zal leveren. Maar binnen een zekere morele en ethische grens, om te voorkomen dat we uitkomen bij het ‘recht van de sterkste/slimste/rijkste’. Of dat de ‘Wappies’ het voor het zeggen krijgen. Het gevolg is, dat u hier op dit blog veel informatie vindt over oplossingen in andere culturen, en aangedragen door artsen, wetenschappers, journalisten en ‘denkers’ die de ‘kudde’ zijn ontvlucht. Waarbij ik van mijn kant tracht de ‘Wappies’ te omzeilen. Maar het kan u niet ontgaan zijn, als u hier vaker leest, dat ik ook volop ‘Wappies’ zie die zich genesteld hebben in de hoogste regionen van de macht. Een ‘Wappie’ staat ook niet stil, maar tracht elke gebeurtenis te benutten voor het verwerven van vers kapitaal voor zijn of haar extremisme. Hun handel is niet in oplossingen, producten of diensten, maar in paniek, angst en hysterie.
Het resultaat van de ‘mix’ die we hebben gecreëerd stemt mij verdrietig. Ik kan er niks aan veranderen. Het valt niet te ontkennen dat er ‘draagvlak’ is voor een expansie van het huidige experiment, waardoor we nu zo ver zijn dat ons een experimenteel ‘vaccin’, dat geen bescherming biedt, maar waar al twintig jaar naartoe wordt gewerkt, door 4.000 patenten op Corona-virussen, en vaccins voor uiteenlopende dieren, op laten dringen. En ik baseer mij niet op paniekverhalen, maar op officiële cijfers, wetenschappelijke analyses, en forensisch onderzoek van gerenommeerde bedrijven. Ik tracht daarin zorgvuldigheid te betrachten, al geef ik ruiterlijk toe dat ook ik zoekende ben, in een wereld waarin ‘experts’ het ene moment ‘mondkapjes’ ontraden, om ze het volgende moment te verplichten. Waar ze het ene moment voor een ‘avondklok’ zijn, om daarna te constateren dat het vermoedelijk de zaken alleen maar heeft verergerd, met al die aan huis gekluisterde mensen, en de meeste besmettingen juist daar. Al dan niet door problemen met de ‘ventilatie’, waar ook een veldslag onder ‘experts’ woedt over dat aspect. De één pleit gepassioneerd voor een ‘ophokplicht’, en de ander wil dat we de gezonde buitenlucht opzoeken, en voegt daaraan toe dat de kans op besmetting daar het kleinst is.
Keer op keer benadruk ik hier dat je in verzet moet komen als iemand tegen je zegt dat je hem of haar moet ‘geloven’. Niet in verzet in de geest van exact het tegenovergestelde doen van wat diegene aanbeveelt, maar je eigen onderzoek starten om te achterhalen of diegene geen ‘belang’ heeft, en/of bepaalde informatie weglaat. Kortom, zoals je als klant in een ‘Vrije Markt’ moet zien te overleven. Je wilt geen ‘Kat in de Zak’ kopen. Als iemand opmerkt dat ze in Tanzania nauwelijks last hebben van ‘Covid’, en dat dat komt omdat iedereen daar wekelijks een dosis HCQ slikt tegen het risico van malaria, dan is dat toch de moeite van het onderzoeken waard? Maar bepaalde machten die al druk waren om via ‘Big Tech’ dergelijke berichten uit beeld te drukken, terwijl de ‘Gevestigde Media’ er met geen woord over reppen, en zelfs veel misbaar maken over heel Afrika dat nog niet gevaccineerd is als een enorm risico voor de gezondheid van de hele wereldbevolking, zetten nu stappen om ‘misinformatie’ bij wet te verbieden. Daar kan ik inkomen als het leugens zijn die verspreid worden, maar niet als het leugens zijn die zo beschermd worden.
De realiteit is veelal grillig, waardoor onderzoek naar de oorzaken van bepaalde fenomenen nog niet zo eenvoudig is. Maar één ding weet je absoluut zeker: Als je kritiek afknijpt, ga je belangrijke informatie missen, en bewijs je de wetenschap geen dienst. Wetenschap is koud, kil, zonder compassie, en als een methode staat het niet stil bij het lot van falende beleidsmakers. Dit in tegenstelling tot ‘wetenschap’, de op consensus gebaseerde religie die zich genesteld heeft in de hoofden van teveel mensen met macht. Wetenschap is zonder pretenties. ‘Wetenschap’ handelt in pretenties. Wetenschap voorziet dat op enig moment de brandstof op is, en dan sta je stil, crasht je vliegtuig, of dobbert je bootje stuurloos rond. ‘Wetenschap’ kent dat soort realiteitszin geen plaats toe. Daar is de reflex dat je informatie die niet past in je verhaal moet afknijpen, censureren, uitgummen, verbieden.
Een wetenschapper bouwt een solide huis als hij of zij het plan heeft opgevat om in ‘Hurricane Alley’ te gaan wonen. De ‘wetenschapper’ staat niet stil bij de risico’s, bouwt een huis van samengeperste houtpulp, en als dat huis wegwaait, krijgt de overheid de schuld, en verdwijnt zijn of haar huis in de centrale die ‘biomassa’ stookt om de wereld te redden van de ondergang. Het stemt mij verdrietig dat ‘wetenschappers’ nu op het oorlogspad zijn om wetenschappers de mond te snoeren, omdat de uitkomst van dat experimentele vaccin tegen gezond verstand ons geen betere wereld op gaat leveren.