De installateur van uw zonnepanelen, uw taxichauffeur en de kapitein van de ferry waarmee u naar Terschelling vaart hebben een verantwoordelijke baan.
Als ze serieuze fouten maken, zijn er serieuze consequenties. Naast het verlies van hun baan. Daarnaast zijn zij wellicht verantwoordelijke ouders, voor wie het wel en wee van hun kinderen zwaar ‘drukt’. De rockband ‘Nirvana’ maakte ooit een album met de titel ‘Nevermind’, met op de ‘Cover’ een baby onder water in een zwembad met een Dollarbiljet binnen handbereik, op weg naar de verdrinkingsdood. Er was later veel over te doen door een proces van iemand die beweerde dat hij die baby was, en dat hij daardoor beschadigd is, omdat hij ’naakt’ te zien was, en of de band even een paar miljoen af wilde tikken. Bij het zien van die ‘Cover’ moest ik zelf denken aan gruwelijke ‘gevleugelde woorden’ uit mijn jonge jaren: ‘Never mind the baby, we’ll make another one!’ Destijds gebruikt als een cynische reactie op iemand die met onmenselijke voorstellen kwam, als het toppunt van een totaal gebrek aan compassie en verantwoordelijkheid, die in mijn optiek ook spreekt uit dat soort ‘frivole’ claims. Maar ik weet niet wat de bedoeling van de band was, en of de symboliek die ik eruit haalde ook de correcte interpretatie is.
Banen met verantwoordelijkheid zonder consequenties, premier van een land als Nederland, ‘consensus-wetenschapper’, pastoor, politicus, commissaris in ‘Brussel’, chef van de NAVO, generaal bij die organisatie, of lid van deze of gene ‘ThinkTank’, betalen uitstekend, maar als iemand ‘dropwater’ staat te verkopen en claimt dat het een ‘wonder-vaccin’ is, zijn er geen gevolgen. Als iemand een plan publiceert om Rusland te overbelasten en te destabiliseren door een gewapend conflict tussen Rusland en Oekraïne uit te lokken, en Al Qaida aan de macht te brengen in Syrië, zijn er geen consequenties (voor hem of haar) als het plan je reinste luchtfietserij blijkt te zijn. Als een ‘veiligheidsdienst’ kletspraatjes verkoopt over Russische problemen bij de productie van ‘chips’ ten behoeve van hun raketten, is er niemand die hen daar op aanspreekt op een wijze die je zou kunnen typeren als ‘consequenties’. De generaal die ‘in charge’ was in Afghanistan toen dat hele project instortte, met al die beelden van wanhopige Afghanen die zich aan opstijgende vliegtuigen vastklampten, en na het opstijgen te pletter vielen, is nu de hoogste baas van de Amerikaanse strijdmacht in Europa, en in die functie bepleit hij de verovering van Kaliningrad, de Russische exclave aan de Oostzee. Zijn bunker is veilig en geriefelijk……..
Het wemelt van de bewijzen dat mensen op verantwoordelijke plaatsen in het landsbestuur, of in ‘Brussel’, logen en bedrogen, en grote schade toebrachten aan de landen, of ‘gemeenschap’ waar men verantwoordelijk voor was, maar geen consequenties. Ze worden beschermd door een ‘kleilaag’ van ambitieuze politici die hen adoreren, en door hen direct, of indirect benoemde ambtenaren bij ‘Justitie’. En mocht er een politieke aardverschuiving plaatsvinden, dan wordt het vervolgen van die zwendelaars bestempeld als een ‘afrekening’ met ‘politieke motieven’, inplaats van ‘recht doen’.
Die kaste verzuipt de burger ondertussen in ‘Catch 22’-wetgeving waarmee je alle kanten op kunt, zonder er ‘enforcement’ bij te leveren. De wet ‘verplicht’, maar je kunt die verplichting niet ‘hard’ maken. En veelal is de tekst zo onmogelijk vaag, of omgeven door ‘gedoogconstructies’ en ‘uitvoeringsbepalingen’, dat je geen idee hebt wat er nou precies van je wordt verwacht. Bij een conflict kun je je wenden tot een jurist, die brieven kan schrijven, processen kan voeren, op jouw kosten, maar garantie op succes ‘nul-komma-nul’. Het is in de basis geen aanklacht tegen die jurist, maar een klacht over de kwaliteit, of liever het totale gebrek aan kwaliteit bij de ‘wetgever’. Of een wet ‘uitvoerbaar’ is? Geen idee. Ze hebben ‘Goede Bedoelingen’. Ze ‘voelen’ zich verantwoordelijk, maar dat is iets volkomen anders dan verantwoordelijk *zijn*.
Hiervoor had ik het ook over de verantwoordelijkheid voor je kinderen, die bij velen ‘zwaar’ drukt. Bij sommige mensen drukt die zo ‘zwaar’, dat ze hun kinderen elke ruimte om zelf dingen te ontdekken ontnemen. Anderen gooien er met de pet naar. Ze ‘nemen’ kinderen, en bij eerste gelegenheid staan ze de zorg voor een goede opvoeding af aan ‘derden’. De eigen ouders, de ‘opvang’, de school, en bedenk het maar. In onze samenleving niet langer ‘aangeboden’, zodat kinderen niet hoeven te lijden onder een gebrekkige taakopvatting van de natuurlijke ouders die geen tijd hebben voor hun kroost, maar door de wetgever meer en meer verplicht gesteld. En als dat resulteert in mishandeling, misbruik op een door de overheid beheerde instelling, of door een toegewezen pleegouder, of de toediening van medicatie die geacht wordt te ‘vaccineren’, maar dat niet doet, terwijl het kind zelf geen enkel risico liep indien het besmet raakte, maar wel last kan krijgen van de ‘bijwerkingen’, is er *niemand* verantwoordelijk.
Als er een miljoen mensen in Oekraïne het loodje leggen door dat ‘slimme plan’ om Rusland te overbelasten en te destabiliseren, is er *niemand* verantwoordelijk. Als de complete industriële productie van Europa op een hoop stort, en de voedselproductie ontwricht raakt door beleid, is *niemand* verantwoordelijk. Als we zelf de welvaart slopen door op partijen te stemmen die beloven de ‘opwarming van de aarde’ te zullen bestrijden, waar miljarden tegenaan worden gesmeten, met de onbetrouwbare predictie dat het zal leiden tot een daling van de temperatuur op aarde van, naar schatting, 0,000036 graad Celsius, dan is dat *ook* onze eigen verantwoordelijkheid. Maar vind maar een partij die daar geen oren naar heeft, die klaar is met al dat wapengekletter, en de pretenties. Een partij die eerlijk zegt: ‘Daar hebben wij geen verstand van’, die kil en koud constateert dat *niemand* enige zekerheid kan verschaffen omtrent de uitkomst van plannen die gepaard gaan met miljoenen doden en enorme destructie, en dat we het dus *niet* gaan doen.
Waarom leiden we mensen op voor ‘banen’ die, op grond van de ‘studie’ dijken van salarissen en vorstelijke pensioenen garanderen, terwijl we hen als verantwoordelijke niet kunnen aanspreken op het resultaat? Tal van ‘posities’ in de maatschappij brengen grote verantwoordelijkheid met zich mee, kijkend naar de belangen. Ik noemde de ouders al, die verantwoordelijkheid dragen voor hun kinderen. Ik erken zonder voorbehoud dat het verre van eenvoudig is om je op een verantwoorde wijze te kwijten van je taak op dat vlak. Alle serieuze ouders hebben wel slapeloze nachten gehad over wat nou het best is voor hun kinderen. Ik erken dat er ouders zijn die de verantwoordelijkheid niet aankunnen, en dat er ouders zijn die uitblinken. Maar zijn ‘Negen-tot-Vijf’-pedagogen te prefereren?Vanochtend in het ’Nieuws’ dat een jongetje van zes is aangevallen door een wolf in de nabijheid van de ‘Piramide van Austerlitz’ attractie in het hartje van de provincie Utrecht. Dat jongetje heeft meer reden om levenslang getraumatiseerd te zijn dan die man die meende als baby in Adam’s-kostuum op de ‘cover’ van die platenhoes te staan. Maar is dat de schuld van die ouders?
U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar ik vind nadrukkelijk van niet. Het is, in mijn optiek, de schuld van de verantwoordelijke bestuurders en gesubsidieerde dierenactivisten die wolven hebben geïntroduceerd in onze habitat, maar kansloos dat hen ooit gevraagd wordt rekenschap af te leggen. De vader van dat jongetje had andere ouders die hun kinderen vrij lieten rondlopen in dat ‘Park’ gewaarschuwd voor het gevaar vanwege die wolf, maar als je in een land als Nederland niet zonder een jachtgeweer door een park kan wandelen met je kinderen, omdat wolven en messenstekers hen levensgevaarlijk kunnen verwonden, waar dat het directe gevolg is van ‘beleidskeuzes’, zijn we toch wel héél ver afgedwaald van een samenleving die je als ‘gezond’ kunt kwalificeren. In het bijzonder omdat individueel je verantwoordelijkheid nemen niet slechts wordt ontraden, maar zelfs wordt bestraft.
In zo’n samenleving wil *niemand* nog installateur, taxichauffeur of schipper op een ferry zijn. Liever ‘wethouder’, ‘burgemeester’ of ‘iets in Brussel’, ‘consensus wetenschapper’, ‘pastoor’ of ‘praatprogramma-medewerker’.