Wie had dat gedacht?
Alle keuzes die we maken, of die voor ons worden gemaakt, hebben consequenties. Zelf zullen we onaangename consequenties zoveel mogelijk willen vermijden, hoewel we, binnen grenzen, wel bereid zijn risico te nemen. Als we dat risico af kunnen dekken met een verzekering, dan vergroot dat de bereidheid van mensen om risico te nemen. Wel doet het afbreuk aan onze capaciteit om de volle winst binnen te harken, omdat een verzekeraar via de premie uiteindelijk zelf ook winst hoopt te maken. Bij de ‘bankencrisis’ van 2008 ging de ene na de andere bank failliet, maar ook grote verzekeraars bleken totaal verkeerde keuzes te hebben gemaakt. Het hele giftige zooitje werd gered door de belastingbetaler, via haar ‘gekozen vertegenwoordigers’, en benoemde bestuurders, waaronder ‘Centrale Bankiers’. Uiteenlopende ‘rekeninghouders’, en ‘aandeelhouders’ werden door de gehaktmolen getrokken.
Wat er mis ging, is dat ‘Assets’, die als positief saldo op de jaarrekening van de banken stonden, meer in het bijzonder ‘Credit Default Obligations’, niks waard bleken te zijn, en daarmee aan de andere kant op de balans terecht kwamen. Voorzover de eigenaren van die ‘Credit Default Obligations’ het risico hadden verzekerd middels ‘Credit Default Swaps’, betekende het dat het hele kaartenhuis na het faillissement van een voorheen ‘gevestigde’ naam in de bankenwereld, ‘Lehman’, met donderend geraas instortte. Door als idioten, en zonder na te denken, enorme kapitalen van de belastingbetaler over te boeken naar de banken, werden de banken gered. Het was ‘balletje balletje’, pure oplichting, waar het geld dat nodig was voor die operatie werd doorgeschoven naar toekomstige generaties.
De ‘balans’ van de Centrale Banken werd belast met duur klinkende, weinig transparante ‘financiële instrumenten’, van overheden en van bedrijven ‘gekochte’ obligaties, die als positief saldo op de balans van die Centrale Banken werden bijgeboekt, terwijl iedereen die zich ook maar een klein beetje had verdiept in de materie wist dat het ‘gebakken lucht’ was. Overheden én Centrale Banken ‘verzamelden’ schuld, waarvan een kind kon bedenken dat het onmogelijk ooit nog kon worden terugbetaald. Die kruik ging te water, tot hij zou barsten, en dat zou gebeuren op het moment dat landen met een ‘handelsoverschot’ geen interesse meer zouden hebben in het opkopen van in het westen uitgegeven ‘Obligaties’ van overheden en bedrijven. Met andere woorden, als de Dollar en de Euro niet meer in trek zouden zijn als ‘handelsmunten’.
Op het moment dat het ‘Collectieve Westen’ moordende sancties tegen Rusland afkondigde, en de Russische bankrekeningen plunderde, terwijl ze alle Russische bezit in het ‘Westen’ jatten, namen onze leiders een gigantisch risico. Als het binnen enkele weken tot de ineenstorting van Rusland geleid zou hebben, konden ze opgelucht ademhalen, omdat ze zichzelf van een nieuwe ‘Lease on Life’ voor hun ‘bankensysteem’ hadden verzekerd. Hier op mijn blog heb ik steeds beweerd dat het ‘Collectieve Westen’ niet verrast werd door de ‘Special Military Operation’ van de Russen, maar dat het doelbewust geprovoceerd was, om de implosie van het ‘bankensysteem’, van de Dollar en de Euro als ‘handelsmunt’, te redden. En ik heb geen enkele reden om daar op terug te komen.
Let wel! Ik zeg niet dat elke leider in het ‘Collectieve Westen’ begreep dat dat het plan was. En die onnozele types zullen te vuur en te zwaard verdedigen dat het totale onzin is, maar alles wijst erop dat de ‘Regime Change Insiders’, met Victoria ‘Fuck the EU’ Nuland voorop, de pijlen gericht hadden op Moskou, en Poetin, en de restauratie van een ‘Multipolaire’ wereld, ver vóór de staatsgreep in Oekraïne in 2014. Die eerste poging om Rusland de nek om te draaien mislukte, en Rusland en Poetin kwamen er beter uit. Ook internationaal. En laat mij nog eens wijzen op het ‘toeval’ dat die staatsgreep volgde op de aankondiging van het grootse plan van China en Rusland, de belangrijkste ‘surplus-landen’ die ook echt iets produceren, om in een ‘Multipolaire’ wereld de ‘Vrije Markt’ een nieuwe kans te geven middels ‘BRI’. Oekraïne was een pion op het schaakbord van de ‘Neocons’, de NAVO-planners, de ‘Davos-man’. Dat land, en de bevolking, onder de bus duwen om het ‘bankensysteem’ te redden, was voor hen niet eens een serieuze keuze. Een tot op het bot corrupt land, pleisterplaats voor Neonazi’s, primitieve vechtjassen, en uiteenlopende criminele handeltjes offeren om het ‘Collectieve Westen’ te behoeden van de ondergang? Hoezo is dat een keuze?
Waar ik mee worstel, is dat als je alle aanwijzingen die er zijn open en bloot op tafel legt, zowel de medestanders als de tegenstanders, én de onnozele types beginnen te roepen dat het een ‘Complot’ is, en daarmee ‘onwaar’ in de ogen van de onnozelen. In mijn eigen perceptie was het gewoon een plan, en als je geluisterd had naar Poetin en andere critici dan had je geweten hoe dat plan in elkaar stak, want minimaal vanaf het exposé van Poetin op de ‘Security Conference’ in München in 2007 deelde de Russische president zijn ‘zorgen’ met de rest van de wereld. Toen moest het bloedbad in de ‘bankenwereld’ nog zichtbaar worden, al wemelde het van de mensen die waarschuwden, en keuzes maakten om zichzelf te beschermen. Daar was ik er zelf één van. Maar de ‘gevestigde experts’ waren blind en doof, of deden of hun neus bloedde, terwijl ze alleen zichzelf beschermden.
Mijn taxatie is dat degenen die eerst in 2014 een poging deden om Poetin/Rusland pootje te lichten, toen faalden, oprecht dachten dat hun ‘Sanctions from Hell’, gekoppeld aan een ‘Afghanistan Remake’ op het grondgebied van Oekraïne, met Neonazi’s en ‘Stay Behind Military/Gladio’ eenheden in de rol van Al Qaeda, deze keer voldoende zou zijn. Niet dus. En nu zijn we door onze opties heen. Maar nog erger, door die strategie is de ‘DeDollarisering’ in een stroomversnelling terecht gekomen, en hoe hard we ook peddelen, dit gaan we niet redden. Begrijpt u dan waarom ik bang ben voor een nucleaire escalatie, als degenen die ons hier gebracht hebben geen uitweg meer zien, en een ‘Van Speijkje’ doen, en zichzelf met ons erbij opblazen? En waarom ik geen hulp verwacht van de onnozele types, die grote vierkante blokken door kleine ronde gaatjes proberen te rammen?
Keuzes hebben consequenties, maar als je kiest op gevoel, en je vertrouwt op de verzekering, waardoor de zintuigen die je zouden moeten waarschuwen niet meer functioneren, ben je een rund. Een stuk vee in de wei, op weg naar de slachtbank. Het doet pijn om te erkennen dat we ons vergist hebben, en de erfenis er doorheen hebben gejaagd. Maar harakiri vind ik zelf al niet bij onze cultuur passen, omdat het niets herstelt. De hele planeet met je meenemen naar het Hiernamaals om je falen te verdoezelen is ziek. Ernstig ziek.