Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Twijfelaar

Eenmaal van het padje, is het een heksentoer om weer op de hoofdweg te komen. 

 

We volgen allemaal het nieuws. Sommigen volgen het intensief, en anderen beperken zich tot de hoofdlijnen. Het is niet gezegd dat wie ’24/7’ alle nieuws opzuigt dat langs komt, en ook nog direct van de bron, beter gekwalificeerd is om gebeurtenissen in de wereld te duiden dan iemand die slechts de ‘koppen’ leest van geselecteerde kranten, of de ‘verkorte’-versie van de nieuwsbulletins ziet. Belangrijker, in mijn ervaring, is hoe iemand ‘geschoold’ is om actuele gebeurtenissen een plek te geven. Meer in het bijzonder of men bij machte is afstand te nemen van de gebeurtenissen alsof ze hem of haar niet raken. 

 

Die ‘scholing’ is in zekere zin een toevalstreffer. Welke boeken heeft iemand gelezen? Welke leerkrachten en ‘intellectuelen’ kruisten zijn of haar pad? Waar is men geweest, en op welk moment? En met wie? Wat was de insteek die men van huis uit meekreeg? Een formele opleiding is veelal eerder een hindernis, omdat het juist scherp begrensd is. Iemand kan binnen een ‘vakgebied’ uitblinken in zijn of haar kennis binnen dat specifieke kader, en toch als een ‘Aap in een Roestig Horloge’ naar praktische ontwikkelingen staan te kijken die direct raken aan dat ‘vakgebied’.

 

Dat effect wordt nog versterkt als dat ‘vakgebied’ overdreven veel aandacht krijgt door maatschappelijke ontwikkelingen. Recent schreef ik over het werk van Jonathan Aldred, die als econoom zijn gal spuwt over de ‘Alles is Economisch’-trend van de achter ons liggende decennia, die het vakgebied vleugels gaf, maar ook een slechte reputatie door de schrijnende missers. Nu zitten we weer in de ‘Alles is Klimaat’-fase. Als je oma plotseling overlijdt, komt dat door de ‘Klimaatverandering’. Als een arts vervolgens een hartaanval als doodsoorzaak aanwijst, dan is die hartaanval het gevolg van de ‘Klimaatverandering’. Een geweldige opsteker voor de ‘vakgebieden’ die zich traditioneel bezighouden met de bestudering van het ‘Klimaat’, maar ook alle andere ‘disciplines’ gaan de wereld nu door die ‘lens’ bekijken. Het leidt op grote schaal tot de meest imbeciele besluiten, absurde bijdragen van mensen die denken te helpen door van conferentie naar conferentie te reizen en daar anderen de maat te nemen, en uiteenlopende ‘schaamte’ aan te praten, met een groeiend gebrek aan inzicht over wat het klimaat op aarde beïnvloedt, en hoe we daar als mens mee om dienen te gaan om onze habitat te beschermen, omdat de ‘parels’ van inzicht begraven liggen in een groeiende berg drek.

 

Dat er opzienbarende veranderingen zijn binnen ons zonnestelsel, en hier op aarde, die we niet kunnen duiden, anders dan via hoogst speculatieve aannames door een gebrek aan betrouwbare ‘data’ over een langere periode, is evident. Hoe die het leven op aarde gaan beïnvloeden, zeker als je de wisselwerking van al die individuele fenomenen in hun onderlinge samenhang moet wegen, is ongewis. Een toename van vulkanische activiteit op aarde kan de voorbode zijn van ongekende veranderingen, of ‘morgen’ als een nachtkaars uitgaan. De verhoudingsgewijs lage activiteit aan het oppervlak van de zon, kan ‘morgen’ omslaan. De verschuivende magnetische polen duiden op veranderingen in de kern van de aarde, mogelijk samenhangend met veranderingen aan het oppervlak door de ‘opwarming’. Die ‘opwarming’ kan doorzetten, of tot staan komen als de ‘Golfstromen’ het op hun heupen krijgen, of door onze eigen bijdrage te veranderen. 

 

Draconische maatregelen die we zelf nemen om onze eigen rol in al die processen, en onze eigen unieke bijdrage daarin via het delven van grondstoffen, en het gebruik daarvan ten behoeve van onze welvaart tot staan te brengen, hebben niet zelden het tegenovergestelde effect van wat ons voor ogen staat.  

 

Alsof dat allemaal nog niet complex genoeg is, worden we ook nog steeds op het verkeerde been gezet over ontwikkelingen die puur ‘mensenwerk’ zijn, zonder invloed van de kosmos, voorzover we weten. Althans, dat is wat seculiere mensen aannemen, maar zoals ik in mijn vorige bijdrage over ‘QAnon’ schreef, wemelt het nog altijd van de mensen die eerder vertrouwen op ‘God’, dan op hun medemens, ook al noemen sommigen die ‘God’ dan ‘wetenschap’. 

 

Al die ontwikkelingen fascineren mij, en ik doe mijn best om op de hoofdweg te blijven. Ik heb geen ‘Groot Geheim’, of ‘Dan Brown’-bol, en ik realiseer mij terdege dat ik verre van ‘alwetend’ ben. Toch schrijf ik niet zelden vrij stellig over ontwikkelingen, en zijn mijn gesprekspartners niet zelden uit het lood geslagen door informatie die ik aandraag waar zij niet bekend mee zijn. Dat is vaak niet zozeer het gevolg van letterlijk ontbrekende feiten, maar men heeft die feiten een andere plek gegeven. Doorgaans aan de hand van de krant, of de omroep die hen heeft leren ‘kijken’. 

 

Zo is het niemand ontgaan dat er bij de Iraanse aanval op twee Amerikaanse bases in Irak geen doden vielen, al hebben blijkbaar wel enkele militairen hun hoofd gestoten. De omgekeerde 'neutronenbom', zeg maar. Mensenlevens gespaard, maar de infrastructuur verwoest. Een strategie die tot nadenken stemt. En zelfs de ‘Mainstream Media’ brachten het nieuws dat dit het gevolg was van Iraanse diplomatie, waar ze via Zwitserland vooraf lieten weten dat die aanvallen er aan zaten te komen. Maar wat heeft het te betekenen? Mijn eigen ‘lezing’ valt samen met die van de voormalige Britse diplomaat Alistair Crooke zoals hij die HIER verwoordt, en dat maakt een wereld van verschil met hoe uw krant of omroep het u voorspiegelt. Die andere kijk is niet het gevolg van een andere ideologische invalshoek, maar de afwezigheid van een ideologische invalshoek. Het is niet mijn ‘vakgebied’, maar mijn interesse. En dat maakt in een gepolariseerde, of door één oorzaak gefascineerde samenleving, dat ik niet aan mijn ‘andere oog’ blind ben. 

 

Het leek mij nuttig dit met u te delen, omdat ik mij realiseer dat ik niet zelden de indruk wek zuiver ‘contrair’ te reageren op het nieuws. Iets in de geest van: Als zei ‘A’ zeggen, zeg ik ‘Z’. Een goede strategie voor iemand die op zoek is naar een ‘niche’ in de markt voor commercieel gewin, maar die motivatie is mij vreemd. Waar ik twijfel zaai, is dat omdat ik zelf twijfel. Feiten en zekerheden zijn dun gezaaid, en groeien niet op een bedje van consensus.

Go Back

Comment