Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Tranentrekkend

De kans is groot dat uw politieke voorkeur een andere is dan de mijne. 

 

Daarnaast is het allerminst denkbeeldig dat als we dezelfde politieke voorkeur hebben, op dezelfde partij, man of vrouw stemmen, we het toch op bepaalde punten hartgrondig met elkaar oneens zijn. Waar er weer eens verkiezingen op het menu stonden schetste ik hier op dit blog hoe ik tegen de staat van het land aankeek, en hoe ik dat zelf vertaalde in de keuze voor deze, of gene partij of politicus. Ik ben dus een ‘strategische’ kiezer, zoals men dat noemt. En ik heb u hier in de aanloop naar de vorige verkiezingen uit de doeken gedaan waarom ik mijn stem uit zou brengen op Pieter Omtzigt, en daarmee op het CDA, voor het eerst van mijn leven. En in die zin vreemd, omdat ik van huis uit ‘agnost’ ben, en het evangelie mij niet inspireert. Maar ik zet mij ook niet af tegen mensen die het goede doen, geïnspireerd door hun interpretatie van enig evangelie. Daarmee stond echter wel op voorhand vast dat mijn stem ook gebruikt zou worden voor het verlenen van steun aan standpunten waar ik geen begin van affiniteit mee heb. Zoals steun voor de oorlog in Oekraïne, die toen echter nog niet was uitgebroken op deze schaal. Al hielden de beschietingen van de Donbas door Oekraïne sinds de staatsgreep van 2014 geen dag op, en waren er in acht jaar tijd na het ‘Akkoord van Minsk’ al 14.000 mensen gesneuveld, merendeels burgers, met inbegrip van vrouwen en kinderen.

 

Zou de opzet geslaagd zijn waar ‘krachten in de Nederlandse politiek’, met inbegrip van leden binnen het CDA, probeerden Pieter Omtzigt van de weg te rijden, dan zou ik mij mateloos misbruikt voelen. Maar met Pieter Omtzigt in de Kamer ben ik geweldig blij dat ik op hem gestemd heb, ook al hebben we opzichtige verschillen van mening. Alleen al de integriteit van Omtzigt vind ik zo’n geweldige verademing, dat ik vandaag opnieuw op hem zou stemmen. Daarnaast bijt hij zich vast in ‘Dossiers’ waarvan ik zelf ook van vind dat ze belangrijk zijn. Maar ik ben geen ‘loyale’ kiezer, zoals uit het voorgaande blijkt. De politicus, de partij, moet zichzelf bewijzen. Voor mij is dat zo vanzelfsprekend, dat ik moeite heb met mensen die eigenlijk nergens over nadenken, en stemmen ‘zoals ze altijd al deden’, en nog erger, ‘zoals hun ouders voor hen al deden’. Of omdat ze iemand ‘sympathiek’ vinden, zonder notie van de standpunten van diegene, of zijn of haar optreden in de Tweede Kamer. Iemand komt naar een ‘praatprogramma’, hoest daar op dat ze vindt dat het tekort aan forensische artsen een probleem is waar de regering iets aan moet doen, sleept er een tranentrekkend verhaal bij over niet nader gespecificeerde 'zaken’ die blijven liggen waar kinderen het slachtoffer zijn, en gut-o-gut wat een sympathieke vrouw, en bij extensie partij. Dit voorbeeld zuig ik niet uit mijn duim, ik zag het bij de ‘Dames’ van ‘GoedeMorgenNederland’ voorbij komen. Ik heb geen zin om op te zoeken wie die vrouw was, of om de partij te noemen, die me wel bijgebleven is, want het gaat niet om dit ene voorbeeld, maar om het patroon. 

 

Zakken met ‘aandachtspunten’ om ‘sympathie’ op te wekken, terwijl dergelijke personele problemen helemaal niet thuishoren bij u en mij op de ‘koffietafel’. Sterker nog, als ik er even over nadenk zie ik liever minder gevallen waarvoor een forensisch arts nodig is, al helemaal waar het kinderen betreft, maar er gaat praktisch geen dag voorbij of er vallen doden in ons land als gevolg van criminele activiteiten, of ruzies tussen tieners. Al die leuterkousen die van praatprogramma naar praatprogramma zeulen om ‘sympathie’ op te wekken voor zichzelf, en hun partij, zeuren mij al vele jaren de kop gek, maar iets doen, ho maar. Waarop zij zullen tegenwerpen dat ze er zelf ook niks aan kunnen doen, behalve ‘vragen stellen’ en ‘wetsvoorstellen indienen’. En praatprogramma’s aflopen. En als dat allemaal niet helpt, of als de situatie er alleen maar beroerder door wordt vanwege verstikkend ‘gelul’ en overbodige regelgeving, waardoor de mensen die zijn aangesteld om iets te doen daar ook niet meer aan toekomen, en het enige ‘winstpunt’ is dat er weer meer mensen aan ‘een baan’ zijn geholpen, valt dan niet een keer het kwartje dat het roer om moet? 

 

Er gaat in mijn beleving geen debat over Rusland of Oekraïne voorbij, of Paternotte staat bij het ‘hekje’ om Wilders te vragen het ‘Vriendschapsspeldje’ dat hij van Poetin kreeg terug te geven. Wat ben je voor een trol als dat voor jou een ‘aandachtspunt’ is waar je niet over op kunt houden? Paternotte eiste dat Wilders duidelijk zou maken of hij voor Rusland, of voor Oekraïne was. Terecht veegde Wilders hem de mantel uit, omdat de sancties waar Paternotte’s partij al vele jaren om bedelt, van ver voor deze oorlog in Oekraïne, Rusland alleen maar meer geld heeft opgeleverd, terwijl Nederland vacuüm trekt. Ik ben geen fan van Wilders, en ik steun de meeste van zijn standpunten niet, of niet in de vorm waarin hij ze presenteert, maar waar hij stelde dat hij ‘vanaf dag 1’ dat hij in de Tweede Kamer plaatsnam, toen nog als VVD-er, en dikke maatjes met Rutte, slechts het belang van Nederland op het netvlies had gehad, trok hij Paternotte van zijn sokkel, die nog geen dag het belang van Nederland op zijn netvlies heeft gehad, en alleen maar bezig is met zijn virulente Rusland-haat, en wat het ‘World Economic Forum’ van ons verwacht. 

 

Het moet allemaal kleiner, compacter, overzichtelijker, en met louter nog integere politici zonder dubbele agenda’s. Je moet niet eens willen weten hoe iemand denkt over de kerstboom vol lichtjes en versierselen waar al die volksvertegenwoordigers mee lopen te leuren. Heb ik straks nog wel te eten? Geld voor kleding? Kan ik mijn huis warm houden? Heb ik nog wel een dak boven mijn hoofd? Krijgen mijn kinderen op school nog wel bruikbaar onderwijs? Kan ik wel op mijn werk komen, en mijn familie bezoeken, reizen, zeggen wat ik denk dat juist is, of waar ik mij zorgen over maak? Wat blijft er over van mijn pensioenaanspraken? Waar is de politie als je ze nodig hebt? Kunnen we die wapens niet beter zelf houden, dan ze weg te geven aan een land dat niet eens lid is van de NAVO, voor een oorlog die ze hadden kunnen voorkomen als ze gewoon hadden gedaan wat ze in het akkoord van ‘Minsk’ hadden gezegd dat ze zouden doen?

Go Back

Comment