Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Toerist

Zijn we aan de winnende hand?

 

Dat hangt er sterk vanaf wat u als winst aanmerkt, zoals ik in mijn vorige bijdrage nog eens heb willen illustreren. Wat de één aanmerkt als pure winst, ziet de ander als een dramatisch verlies. Het om zeep helpen van de hele ‘toeristenindustrie’ is voor zekere sectoren binnen onze samenleving een prioriteit, om de planeet te redden. Vanuit mijn perspectief is dat een onvergeeflijke dwaling. Sterker nog, ik streef naar een wereld waarin we allemaal méértoerist’ zullen zijn, en stoppen met al die zinloze, verspillende oorlogen en daar direct verband mee houdende inspanningen. 

 

Zo zou ik dolgraag nog weer eens landen als Iran, Syrië of Oekraïne bezoeken, meer van Rusland, China en de Verenigde Staten willen zien. Ik ben al een ernstig bevoorrecht mens in dat opzicht, waar ik al zoveel landen heb bezocht, ook voor langere tijd, en zonder zakelijke tijdsdruk. Mijn accu wordt opgeladen door de ontmoeting met mensen in hun eigen omgeving, en niet door een windmolen in de Noordzee. 

 

Op dit blog ziet u terug dat ik er geen voorstander van ben dat we ons bemoeien met de politieke en maatschappelijke keuzes in andere landen. Bepaalde landen zal ik niet bezoeken, omdat het ‘regime’ mij zeer tegenstaat, of omdat mijn persoonlijke veiligheid daar gevaar loopt op een wijze die het risico van een bezoek eenvoudigweg te groot maakt. En vanuit dat gezichtspunt bekeken ben ik er ook geen voorstander van om terroristen of neo-nazi’s in de armen te vliegen als vrienden, en ze uit te nodigen om bij ons te komen wonen of logeren als ze in hun eigen land vervolgd worden, want dat maakt dat je ‘thuis’ ook niet meer veilig bent. 

 

Dus is het niet verwonderlijk dat ik meen dat we de ‘schlemielen’ dreigen te worden die hun hand hebben overspeeld, en straks verdwaasd bemerken dat al die prachtige dromen in rook zijn opgegaan, terwijl de portemonnee leeg is, evenals de schappen in de supermarkt, en het hele land wemelt van de extreem gewelddadige types. Erover klagen is zinloos. Als de massa in beweging is in een bepaalde richting, moet je er niet voor gaan liggen, en niet blijven staan, maar naar wegen zoeken om te overleven. 

 

Op zich is het legitiem als een ruime meerderheid binnen de samenleving meent dat we geen andere keuze hebben dan terugkeren naar het ‘stenen tijdperk’ om de planeet te redden. Maar zo wordt het niet aan u en mij gepresenteerd. Nou heb ik ook geen glazen bol die mij in de toekomst laat kijken, maar als ik kijk naar alle plannen en futuristische idealen die ons op dit moment inspireren, dan zie ik niet hoe dat aansluit op de praktijk. En dat is een kolossaal eufemisme. Ik zie ‘verhaallijnen’ die niet meer zijn dan sprookjes en zinsbegoocheling, en een weelde aan ‘ongedekte cheques’. Ik zie bedrog.

 

In Iran kwam iets minder dan vijftig procent van de stemgemachtigden opdagen voor de presidentsverkiezingen. De winnaar, met 62% van de stemmen, werd Ebrahim Raesi, die een einde maakt aan de periode ‘Rouhani’. Die keuze inspireerde ‘Washington’ om ‘beslag te leggen’ op de ‘domeinnamen’ van websites die de kijk van Iran, en (vermeende) bondgenoten op de gebeurtenissen in de wereld verspreidden. Een voorbode van wat ons te wachten staat, en overduidelijk geen bewijs van kracht. Eerder een indicatie van het idee dat ze in ‘Washington’ weten dat we er niet goed voor staan. De georchestreerde chaos in het westen is geen inspiratiebron meer voor volkeren elders. Wat nog iets anders is dan zeggen dat men Raesi een inspirerende persoonlijkheid vindt. 

 

Op het moment dat ‘Washington’ onder Trump uit de JCPOA stapte, het akkoord over de regulering van de Iraanse nucleaire ontwikkeling, om zeker te stellen dat het land geen atoomwapens zou kunnen ontwikkelen, plantte ‘Washington’ een mes in de rug van liberale middenklasse in Iran. Rouhani was ‘getrouwd’ met dat akkoord, en gekozen op een (relatief) liberaal programma, teneinde optimaal te profiteren van de beloofde beëindiging van het sanctiebeleid. ‘Europa’ had Rouhani en die liberale middenklasse nog kunnen helpen door Trump (en zijn Israëlische ‘contacten’) te dwarsbomen, maar ze lieten hem verzuipen. Biden leek een andere koers te zullen varen, maar dat was optisch bedrog. En niet alleen waar het Iran en dat gesneuvelde akkoord betrof. Over de hele linie zet hij het beleid van Trump voort, met een andere teint ‘make-up’, maar buiten ‘Europa’ trapt niemand daar meer in. 

 

Raesi wil best terug naar dat JCPOA, als ‘Washington’ en ‘Europa’ ook zonder verdere condities de daarin vastgelegde verplichtingen (het opheffen van de sancties) nakomen. De kans daarop is ‘nul’, zo komt het mij voor. En blijkbaar schat Raesi dat ook zo in, en legt hij zich neer bij een permanente scheiding tussen zijn land en het westen. We kunnen, wat hem betreft, doodvallen. Onder Raesi zal Iran zich nadrukkelijker richten op economische samenwerking met China en Rusland, en zich richten op wat tegenwoordig ook wel de ‘Global South’ wordt genoemd. Landen die voor hun economische ontwikkeling vertrouwen op China en Rusland, en alle hoop op het westen laten varen.

 

Als westerse ‘toerist’ vervult dat perspectief mij met droefenis, omdat ik niet zie hoe we dat gaan overleven, laat staan dat we zicht houden op méér ‘toerisme’ van vrije mensen die het ‘werken’ overlaten aan robots, de oorlogen vaarwel zeggen, en wat meer gaan genieten van al het moois dat de wereld ons te bieden heeft. Het vloekt met onze autistische-, narcistische-, ‘zweet des aanschijns’-kijk op de wereld, waarin een ‘toerist’ een ‘varken’ is. Een klaploper die de ‘loonslavernij’ ontvlucht, en slechts parasieten aantrekt. 

 

Je kunt het iemand niet aanrekenen als hij of zij zo is geprogrammeerd, en ook nog eens geen oog heeft voor al het leed dat we wereldwijd aanrichten met onze oorlogen en sancties onder volkeren die nog niet eens toe zijn aan een keuze tussen ‘toerisme’ of oorlogvoeren, omdat er nog zoveel te doen valt. Landen die best bereid zijn ons als ‘toerist’ te verwelkomen, maar ons verachten als we al schietend en dreigend met sancties aan de grens verschijnen. Landen ook die, in toenemende mate, alles produceren wat wij nodig hebben. En die nog wél grondstoffen hebben, waar wij ze al lang in rook op zagen gaan, primair weggegooid door de productie van wapens, bommen, en pogingen om andere landen aan ons te onderwerpen.

 

Nu ons exportproduct de alfabetsoep van LGBT+’ is, naast ‘Critical Race Theory’ en de ‘Modern Money Theory’, terwijl daar internationaal geen vraag naar is, zie ik ons niet alleen niet winnen, maar ben ik bang dat we de grootste bedreiging voor de mensheid zijn. ‘Zieke Geesten’ die op het punt staan allerlei efficiënte industrieën en transportmiddelen te verbieden, wat betekent dat ze in landen waar ze beseffen dat je éérst moet zorgen voor eten, drinken, en een dak boven je hoofd, voor een appel en een ei worden opgeveegd en overgenomen, waarna wij met onze elektrische auto tot de ontdekking komen dat het elektriciteitsnet de vraag naar stroom niet aankan. Dat luchtvaart geen ‘kostenpost’ was, maar een bron van inkomsten. Dat de varkens nu in andere landen hun methaan de atmosfeer in zenden, terwijl wij meelwormen eten, en bij onze ouders moeten blijven wonen omdat de krankzinnige hoeveelheid bureaucratie het bouwen onmogelijk maakt. 

 

Teveel mensen hebben al helemaal geen ‘Virtual Reality’ bril meer nodig om in een wereld te leven die niet bestaat, en ook niet kán bestaan. Zag recent een pleidooi voor de gevestigde media waarin ons werd voorgehouden dat we zonder journalisten niet hadden geweten dat de machthebbers in ‘Den Haag’ Omtzigt graag in een ‘Functie Elders’ zagen. Wie zich daar pas bewust van werd op het moment dat Ollongren wapperend met die papieren richting haar ‘auto met chauffeur’ liep, is rijp voor de slacht. Bepaalde mensen leren het nooit. Ze zijn niet in de wieg gelegd om wat dan ook te winnen, behalve wellicht de postcodeloterij. Veel groter is hun wereld niet. Slachtoffers van een ‘abusive partner’. 

 

Het is geen onwil van landen als Rusland, China of Iran, Venezuela, Cuba en noem ze allemaal maar op. Je kunt ze niet dwingen ons exportproduct te kopen en te consumeren, als ze er geen trek in hebben. Schakel over op iets wat ze wél zien zitten. ‘Goede Buren’ en ‘toeristen’, bijvoorbeeld. En oorlogsschepen die de boel op stelten komen zetten in een deel van de wereld waar ze niks te zoeken hebben, laat je maar thuis. En als je je zorgen maakt omdat China geen moeite heeft met ‘alles elektrisch’, omdat ze wél voor de nodige infrastructuur zorgen, denk dan eens na over de vraag waarom het bij ons stop na de ‘wetgeving’. En probeer dan niet om het voor hen te verzieken. Niet alleen dat al die oorlogen niks uithalen, maar het is ook niet gezond voor de geest. 

 

Kom op mensen! We zijn toch beter dan dit? Wat is er in ons geslopen? 

 

Go Back

Comment