In Europa ‘leeft’ het verhaal van Jeffrey Epstein nog niet echt.
De gelauwerde, in Chili woonachtige onderzoeksjournaliste Whitney Webb schreef drie lange artikelen over het ‘syndicaat’ waar Epstein onderdeel van is, of door wordt aangestuurd. De ‘Mega’-groep. Hoewel tal van publicaties en zenders, van reguliere tot obscure, melding maken van de banden die Epstein onderhield met puissant rijke en machtige mannen en vrouwen, en het bestaan van een ‘Lolita-Express’, een privé Boeing 727 waarmee ‘relaties’ van en naar zijn vele huizen werden gebracht, is Webb de enige die een poging doet het hele conglomeraat in beeld te brengen.
Het alles overstijgende probleem is dat vele criminelen, en machtige en rijke burgers die met naam en toenaam worden genoemd een Joodse achtergrond hebben. Het grote gevaar is dan dat anti-semieten, en meer in het bijzonder mensen die vurig geloven in een groot ‘Joods Complot’ om de wereld te onderwerpen, er brandstof in zien voor hun ideeën. Derhalve voel ik mij geroepen de links naar die artikelen, die zéér de moeite waard zijn, vooraf te laten gaan door een waarschuwing.
We leven in turbulente tijden, en recent wordt druk gewerkt aan het opkloppen van haat tegen alles en iedereen die wordt beschouwd als een ‘White Supremacist’. Die mensen bestaan, en ze zijn gevaarlijk. Maar inmiddels schuift de hysterie op richting haat tegen alles en iedereen die ‘blank’ is geboren, en zich daar niet voor schaamt. Dat ondermijnt evident het streven om de onderste steen boven te krijgen in dit ‘dossier’. Dito met ‘MeToo’, want het verhaal van Epstein is onwaarschijnlijk veel groter dan de vraag of hij, en geselecteerde vrienden en vriendinnen, ‘viespeuken’ zijn.
Tegelijk is het van groot belang om te benadrukken dat niet alle mensen die genoemd worden zich schuldig hebben gemaakt aan verkrachting, aanranding, kindermisbruik of ‘reguliere’ strafbare handelingen. In mijn ogen doet Webb haar best om aan te geven hoe de relaties in elkaar steken, voorzover dat zichtbaar te maken is. Tal van vooraanstaande miljardairs die ergens aan het begin van hun loopbaan welbewust zaken deden met criminelen, deden later hun uiterste best om zich los te maken van die smet. Daarbij wordt in deze tijd anders aangekeken tegen producenten en distributeurs van alcohol die in de tijd van de ‘drooglegging’ goudgeld verdienden. Ook het smokkelen van wapens naar Joodse ‘vrijheidsstrijders’ in Palestina die vochten tegen de Britten, en de Palestijnen, wordt in deze tijd niet overal aangemerkt als crimineel.
De motivatie van alle genoemde personen om zich te associëren met Epstein en ‘Mega’ kan alleen achterhaald worden door elke casus afzonderlijk onder de microscoop te leggen. Waar sommigen vermoedelijk het slachtoffer waren van een ‘honey trap’, en daarna chantabel waren en slaafs deden wat hen werd opgedragen, zullen anderen het gezien hebben als een uitgelezen ‘business opportunity’, of het opportunistisch uitbouwen van hun ‘netwerk’. En waar zovelen publiekelijk te koop lopen met hun voorliefde voor de staat Israël, en ‘etnospecifieke’-charitatieve doelen ten bate Joodse instellingen, is het niet zeker dat ze begrepen waar ze zich mee inlieten.
Waar in deze beschouwingen de naam van de Canadese drankmagnaat Edgar Bronfman (’Seagram’) op de voorgrond treedt, kwam die naam eerder voorbij waar zijn jongste dochter zich hadden ingelaten met een even obscure pedoseksueel als Epstein die de ‘NXIVM’-cult opzette. Les Wexner (‘Victoria’s Secret’) en Ronald Lauder (’Estee Lauder’) zijn, net als Edgar Bronfman, inmiddels ‘upstanding citizens’ die in brede kring op handen gedragen worden. Politieke affiliatie is voor de groep die zij vormen geen onderscheidende factor. ‘Democraat’, ‘Republikein’ of ‘Onafhankelijk’, maar wel ‘Warparty’, zoals ik het hier noem, en linksom, of rechtsom versmolten met de belangen van Israël.
Waar het opkloppen van angst voor ‘extreem rechts’ een verdedigende reflex is die moet voorkomen dat dit ‘web’ onder het vergrootglas komt te liggen, is dat spelen met vuur. De namen van Trump, en van Bill Clinton, worden veelvuldig genoemd. Niet Joods, al heeft Trump een Joodse schoonzoon, maar toegewijd aan het bevorderen van de belangen van Israël zoals iedereen waar kan nemen. En verschillende commentatoren die zagen wat een geweldige flop ‘Russiagate’ was, merkten op dat er feitelijk meer bewijzen waren voor een ‘Israelgate’. Dat geluid is met de arrestatie van Epstein, en de tsunami aan artikelen die er op volgden, zeker niet verstomd. Maar het zou een drama zijn als ‘extreem rechts’ ermee vandoor ging. Om dat te voorkomen zal er her en der echter wel een ‘knop’ om moeten. Weg van de ‘Identity Politics’, en terug naar ‘goed’ of ‘fout’ zonder gedogen of ‘positief’ discrimineren.
De artikelen van Whitney Webb zijn lang, met tientallen links naar gebruikte bronnen, en dus heel wat leesvoer. Maar u kunt de ontwikkelingen in de Verenigde Staten, en de wereld, niet begrijpen zonder die achtergrondinformatie, dus is dit de enige bijdrage van mijn hand dit weekend.
Naschrift: De dood van Epstein, na publicatie van deze bijdrage, onderstreept het belang van de genoemde artikelen. Uiteenlopende bronnen beoordelen de dood als 'verdacht', gelet op het gegeven dat er na een eerdere (vermeende) zelfmoordpoging evident een risico was voor herhaling. Het verhaal is nog lang niet af.