Hoe is het mogelijk dat een land met de grootste bewezen oliereserves ter wereld, praktisch de buurman van het land met de grootste olieconsumptie ter wereld, zulke serieuze economische problemen heeft?
De tegenstanders van Maduro wijten het aan zijn wanbeleid, en dat van Hugo Chavez voor hem. Dat wanbeleid bestaat eruit dat beide presidenten een ‘socialistische’ koers voeren, pogingen deden om de welvaart in het land beter te verdelen dan Andrés Pérez die sjoemelde met overheidsgeld, en werk maakten van de strijd tegen grootschalige drugssmokkel. Pérez gebruikte dat geld naar eigen zeggen ter ondersteuning van het ‘electorale proces in Nicaragua’, een eufemisme voor pogingen om de ‘Contras’ daar aan de macht te brengen, nadat Reagan met zijn broek op zijn enkels was betrapt in de ‘Iran-Contra-affaire’, waarbij op grote schaal werd gehandeld in wapens voor Iran, en drugs die naar de VS stroomden, om de 'Regime-Change' operatie in Nicaragua te kunnen realiseren.
Overigens werd Oliver North, die de operatie leidde, opgeknoopt door de vorig jaar overleden George Herbert Walker Bush, omdat Bush bang was dat hij de clandestiene operaties die Vice-Admiraal Arthur Moreau vanuit de kantoren van Bush zelf organiseerde in gevaar zou brengen. North was oorspronkelijk een ‘asset’ van Bush, die eerder directeur van de CIA was, maar hij bleek niet loyaal, en liet zich inpakken door William Casey, de opvolger van Bush bij de CIA, een politieke benoeming van Reagan, die door Bush volkomen ongeschikt werd gevonden. Het hele verhaal vindt u HIER.
Het illustreert dat er wel volop complotten worden gesmeed, maar dat er geen alles overstijgende ‘Wereldregering’ is die al die complotten coördineert. Dat is ook belangrijk in dit verband. Zoals HIER overtuigend wordt betoogd, bestaat de kans dat dit hele plan eerder bedoeld is om Trump onderuit te schoffelen, dan dat het een serieuze poging is om een omwenteling in Venezuela te bewerkstelligen.
Waarom is dat belangrijk? Omdat het betekent dat het volk van Venezuela gebruikt wordt als een pion in een schaakspel dat hen tot nu toe niets dan ellende heeft gebracht. De verwijzing naar een uitspraak van Trump, dat hij de ‘rebellen’ in Libië wel had willen helpen, maar alleen als ze vooraf akkoord waren gegaan met 50% van de olie van dat land als vergoeding, moet u niet afdoen als grootspraak, of verkiezingsretoriek. En we kunnen niet weten of Guaidó een gelijkluidend ‘aanbod’ voor ‘hulp’ heeft gehad, maar Trump zal zijn directe adviseurs beslist gevraagd hebben dat ‘akkoord’ los te peuteren van de ambitieuze 35 jarige ingenieur die nu opgaat voor president.
Let ook op de uitleg van het artikel in de Grondwet waarop Guaidó en het westen baseren dat hij het recht zou hebben zichzelf tot president te benoemen, mét bronvermelding, in voorgaande link. Daarbij verklaarde oud president Carter als internationale waarnemer al in 2012 dat de verkiezingen in Venezuela niet fraudegevoelig waren, mede dankzij het Britse systeem waarmee elektronisch wordt gestemd, en de dubbele identiteitscontrole. (HIER een overzicht van de vele leugens die nu de ronde doen). Dat recht heeft hij dus niet. En als hij de ambitie had gehad Maduro te doen vergeten, had hij gewoon mee moeten doen aan de presidentsverkiezingen, zoals Henri Falcón voor de ‘Progressieven’ (21% van de stemmen), en Javier Bertucci als ‘Onafhankelijke’ kandidaat (11% van de stemmen). Maar wat nu?
In die analyse waarnaar ik verwees lijkt het erop dat de Amerikanen en haar NAVO-bondgenoten er op gokken dat het leger van Venezuela zal overstappen naar Guaidó. Op dit moment ziet het daar nog niet naar uit, ondanks de overstap van de militaire attaché in New York. Daarnaast zijn er geruchten dat de Russen een groep van vierhonderd commando’s naar Caracas heeft gestuurd die als opdracht hebben Maduro te beschermen. Het zijn formeel geen Russische eenheden, maar leden van de zogeheten ‘Wagner-groep’, de Russische tegenhanger van ‘Blackwater’ en soortgelijke westerse eenheden, die formeel ‘private beveiligingsbedrijven’ zijn, maar in de praktijk het vuile werk van hun regeringen opknappen, terwijl die regeringen hun handen in onschuld wassen. Hoewel de berichten daarover anonieme bronnen zijn, kan ik mij er wel iets bij voorstellen, gegeven de omstandigheden.
Wat u zich wellicht niet realiseert, is dat Venezuela nog altijd volop olie levert aan de Verenigde Staten, en zelfs raffinaderijen in de Verenigde Staten bezit, die speciaal zijn ingericht om de ‘zware’ olie uit dat land te verwerken tot bruikbare producten, zoals autobrandstoffen. Weliswaar laat het ‘westen’ geen mogelijkheid onbenut om Venezuela geld af te persen in ruil voor het in stand houden van die afzetmarkt, en hebben ze de raffinaderij op Curaçao, met medewerking van Nederland, welbewust om zeep geholpen, en buiten bereik van de Chinezen die er wel in wilden investeren. Als die Venezolaanse olie wegvalt, gaat de Amerikaanse consument dat wel merken aan de pomp. Daarnaast zullen er enkele olieraffinaderijen in de Verenigde Staten hun deuren moeten sluiten als Trump ‘hardball’ gaat spelen. En dat zijn ’signalen’ die Trump niet kan gebruiken. Ook al is het evident dat ook de toch al zwaar getroffen bevolking van Venezuela dat gaat merken.
Als we dit alles overzien, is het nog niet glashelder wat exact de bedoeling van deze hele operatie is. De Venezolaanse bevolking helpen kunt u vergeten. Trump heeft wellicht die vijftig procent van de olie in dat land alvast bijgeschreven op het conto waarmee hij zijn herverkiezing hoopt veilig te stellen. Maar zijn ‘adviseurs’ en Vice-President konden het wel eens zien als het voorspel in een opzet die moet leiden tot zijn voortijdige vertrek. Omdat die hele operatie als een nachtkaars uitgaat, en de ‘vuist’ van de Verenigde Staten en haar Navo-bondgenoten geen enkele indruk maakt. Of omdat een militaire escalatie, afgedwongen door al die stoere taal, de Verenigde Staten in het zoveelste militaire avontuur in een ‘olieland’ stort, dat niet te winnen valt, omdat de lokale bevolking er klaar mee is dat de Verenigde Staten vijftig procent van hun bodemschatten voor zichzelf claimt, en de rest cadeau doet aan geselecteerde oligarchen, corrupte politici, of sheiks, die van dat geld Jumbo-jets met gouden kranen kopen als privé-jet.
Het beeld van een overhaaste, ondoordachte poging om iets te forceren zou dus net zo goed ingegeven kunnen zijn door de aankondiging van Venezuela en China dat ze in Cina een mega-raffinaderij gaan bouwen die in 2021 klaar moet zijn en China van olieproducten moet gaan voorzien die buiten de ‘PetroDollar’ om verkregen worden, als met de beslissing van Trump om de Verenigde Staten terug te trekken uit Syrië, om hem nu dan toch écht pootje te lichten. Maar ook omdat nu wel duidelijk is dat die ’Speciale Aanklager’ met lege handen staat, en er zwaarder geschut van de 'Warparty' nodig is om Trump van zijn plek te krijgen.
HIER een heldere opsomming van alle drogredenen die mensen opvoeren om deze zoveelste ‘Regime-Change’-operatie te steunen. Het is als het knallen van de zweep, die de toekomstige kadavers oplijnt voor het slachthuis. Deze ontwikkeling bevestigt dat Trump ‘onder de streep’ niet verschilt van zijn voorgangers, of van Hillary, of zich er niet aan kan ontworstelen, wat op hetzelfde neerkomt. En dat is een ernstige bedreiging voor een verdeeld Europa, en uw en mijn toekomst, en dat van de generaties na ons. Dus als Mike Pompeo, tot voor kort directeur van de CIA, ons in een toespraak tot de VN voorhoudt dat het tijd is om te kiezen, voor of tegen anti-democratische 'Regime-Change', en de 'gevestigde' media geven dat zonder ironie aan ons door, dan weet u hopelijk wel hoe laat het is? Het klinkt alweer anders dan George Bush', met voor of tegen 'terreur', kort na '9/11'. En geen wonder dat landen inmiddels minder gretig zijn om volgzaam in te stappen, nadat helder is geworden wat Bush en de 'Warparty' bedoelden. Het nieuwe feodalisme heeft ons niets te bieden.
Voor de EU is het cruciaal dat ze buiten dat wespennest blijven, en zich niet uit blinde loyaliteit mee laten slepen in het volgende débacle. Maar zonder al te duidelijk in beeld te verschijnen als ‘ontrouw’. Spitsroeden lopen dus.