In zeer korte tijd stortte het aantal ‘bezoekers’ van deze website afgelopen week in.
Als in: ‘Van een klif’. Om vandaag, zaterdag, weer iets op te krabbelen. Er was geen, voor mij traceerbare reden voor. Dergelijke steile ‘dips’ waren er in het verleden ook, ten tijde van ‘Corona’, wat suggereerde dat ‘zoekmachines’ en ‘sociale media’ dit blog in de ban hadden gedaan. Deze ‘dip’ kwam vóór dat slecht geschreven stuk dat ik zelf heb verwijderd, omdat ik er bij nader inzien ontevreden over was. En niet na klachten, want die waren er niet. En ‘dips’ zijn er ook als de ‘komkommertijd’ aanbreekt in de zomer, wanneer iedereen op het strand ligt, druk is met de BBQ, of op vakantie wel wat beters te doen heeft dan blogartikelen lezen. Op zich zeggen bezoekersaantallen mij derhalve niks, zoals ik hier al eerder heb uitgelegd, wat echter niet betekent dat ik u plompverloren tegen de haren in wil strijken als u overwegend positief oordeelt over wat ik hier te melden heb. Ik meld het hier nu slechts als een opvallend fenomeen omdat het, in mijn beleving, wijst op ‘activiteit’ bij de instanties die de ‘zoekmachines’ en ‘sociale media’ beheren, doorgaans een voorbode van onheil vanuit mijn perspectief. Maar op welk gebied?
Waar ik in een wat verder verleden zelf evidente ‘bots’ als ongewenste bezoekers schrapte, had dat ook onmiddellijk het effect van een scherpe daling in het aantal bezoekers, maar ik zit niet te wachten op ‘Fake Traffic’, dus ik had geen spijt van die actie. Ik had spijt van die geschrapte bijdrage, en ik heb op die plek uitgelegd waarom. Slordig plak- en knipwerk, en gesuggereerde verbanden die geen pas hadden. En voordat het om zou slaan in berouw, corrigeerde ik die misser. Je kunt spijt hebben, maar geen mogelijkheid hebben je actie of keuze nog te herstellen. Zoals mijn stem op het CDA bij de vorige verkiezingen achteraf spijtig was. Ik had ‘Goede Bedoelingen’ waar ik specifiek Pieter Omtzigt wilde steunen vanwege zijn opzichtig ‘Rechte Rug’. En het zou erger zijn geweest als de ‘purge’ bij het CDA die volgde op de verkiezingen had betekend dat we hem niet meer terug hadden gezien in de ‘Volksvertegenwoordiging’. Ter verdediging van die keuze toen kan ik slechts aanvoeren dat andere ‘dossiers’ destijds belangrijker waren dan nu, en dat ook iemand als Mona Keijzer inzake ‘corona’ beter gepositioneerd was om de inhoudelijke discussie op gang te houden dan de meer radicale politieke groeperingen, die notoir uiteen vallen als iemand een keer met het verkeerde been uit bed is gestapt.
Maar ‘corona’ ging, en ‘Oekraïne’ kwam, het CDA werkte de ‘dissidenten’ eruit, nadat ze door die partijgenoten juist aan stemmen hadden gewonnen, en de partij doet nu haar uiterste best om een nucleaire confrontatie met Rusland uit te lokken, dus spijt. Tevens staan ze vooraan met de bijl te zwaaien waarmee ze de wortels van de economie doorklieven die de boom voedt en overeind houdt, in de veronderstelling dat die totem van het ‘Financieel Kapitalisme’ ook zonder productieve sector, zonder export, en zonder landbouw wel overeind blijft, en dat ons land er beter van wordt als alles ‘liefdadigheid’ wordt, waar de kerkelijke genootschappen traditioneel ‘Haantje de Voorste’ zijn, en goed gepositioneerd om de leiding, en het geld dat ermee gemoeid is, naar zich toe te trekken. Het gaat mij te ver om alle trouwe CDA-leden verwijten te maken, want hebben we niet allemaal ‘Goede Bedoelingen’? Alleen ontdekken we allemaal op een ander moment dat we belazerd zijn, of onszelf belazerd hebben, danwel onoplettend zijn geweest, of te goed van vertrouwen.
In NRC dit weekend een groot artikel over de NATO-strategie in de oorlog met Rusland. Op het ‘In English’ blog tracht ik u mijn lezing van de ontwikkelingen uit de doeken te doen, en tot nu toe heb ik nog geen spijt van mijn waarschuwingen. Wat zich voltrekt in dat land kon ik niet voorspellen, en ik kan u niet voorspellen wat de toekomst ons nog gaat brengen, omdat de chaotische NAVO-praktijk onverwachte wendingen kan genereren waar je onmogelijk op kunt anticiperen. De redacteur van NRC, die oud NAVO-bevelhebber Ben Hodges opvoert als de strateeg die ons bij de hand neemt op weg naar de ontknoping, schetst het beeld van ‘schuivende rode lijnen’ als een slimme manier om uiteindelijk de Krim in te kunnen nemen. Hij meent het. Of hij het beseft, of niet, weet ik niet, maar er is een markant verschil tussen Russische ‘Rode Lijnen’, en ‘rode lijnen’ zoals ze in onze consensus-wereld niet veel meer zijn dan een drukmiddel, onderdeel van het totaaltheater dat bedoeld is om te verdelen, en te heersen. Als de Russen zeggen: Wanneer je ons op ons eigen grondgebied aanvalt, en dat is expliciet met inbegrip van de Krim, dan krijg je een atoombom op je pet, dan kun je er vergif op innemen dat die bom valt. En niet op een doel in Oekraïne, maar op Rotterdam, Hamburg, en Brussel, steden in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, alsmede elke ‘node’ in het NAVO-netwerk die van belang is voor die organisatie.
Het zou, in theorie, denkbaar zijn dat de NAVO ergens in het geheim het ultieme wapen heeft ontwikkeld om zo’n aanval te pareren, en dan is de strategie zoals ze die in NRC bepleiten kansrijk. Maar het overgrote deel van de militaire specialisten die ik langs zie komen tapt nog altijd uit het vaatje van ‘Mutually Assured Destruction’ (MAD), en dat het uitlokken van zo’n nucleaire aanval derhalve ‘madness’ is. Er zijn binnen de NAVO echter al veel langer idioten die menen dat een ‘beperkte nucleaire oorlog’ mogelijk is, en dat uitgelokte escalatie niet betekent dat een land dat zich genoodzaakt ziet een atoombom te gebruiken meteen in één keer opschaalt naar een alles verwoestende aanval op de belangrijkste steden en ‘nodes’ van de militaire organisatie van de tegenstander. Sterker nog, de NAVO heeft voor dat doel speciaal nieuwe ‘kleine’ atoombommen ontwikkeld, waarvoor het de lanceerinstallaties nu naar Europa brengt. Wilt u de gok wagen? Volgens mij krijgen we daar spijt van.