Van de wal, in de sloot.
Voor sommigen is het een droom om 'Eigen Baas' te zijn. Anderen krijgen al slapeloze nachten bij de gedachte. 'Eigen Baas' betekent autonomie, maar ook zorgen, verantwoordelijkheid nemen, en rekenschap af wíllen leggen. Iemand die onder geen beding ooit een 'Eigen Bedrijf' wil hebben, kan desondanks een buitengewoon waardevolle kracht zijn, terwijl iemand die alles uit de kast trekt om een 'Eigen Bedrijf' te beginnen er totaal niet geschikt voor is. Van nabij ken ik 'Bazen' die blij mogen zijn dat ze een capabele secretaresse hebben, of iemand lager in 'Rang', of in de 'Pikorde' binnen een bedrijf of operatie, want anders werd het huilen. En ik ken ook de voorbeelden van mensen die poppelen om 'Eigen Baas' te zijn, terwijl ze de capaciteiten niet hebben, waardoor ze puur gif zijn, en een spoor van vernielingen achter zich aan trekken. En het is nooit hun schuld.
Wat voor een bedrijf geldt, gaat ook op voor landen. Sommige landen doen het uitstekend in bestuurlijk opzicht, waardoor de bevolking, door de bank genomen, tevreden is. Andere landen worden geleid door complete idioten en levensgevaarlijke gekken, die alleen met kunst en vliegwerk de top hebben weten te bereiken, om er vervolgens een enorme puinhoop van te maken.
In de praktijk kun je ook 'Eigen Baas' zijn terwijl je in loondienst bent, als je een functie krijgt toegewezen waarin je nagenoeg autonoom bent, en verantwoordelijk, terwijl het bedrijf verlangt dat je achteraf rekenschap aflegt, zonder dat er iemand op je stoel gaat zitten terwijl je druk bent met de uitvoering. Voor de mensen die hier al langer lezen wat ik te melden heb verwijst dat ook naar mijn pleidooi voor een 'Kleine Overheid'. En mijn kritiek op het verheffen van mensen tot een topfunctie omdat ze 'ook een kans moeten krijgen'.
Iemand die zonder meer geschikt is om 'Eigen Baas' te zijn, en dat al heeft laten zien binnen een bedrijf, of opleiding, kan desondanks falen. Het noodlot kan toeslaan. Hij of zij vergist zich in de kwaliteiten van de werknemers. Ontoereikende kwaliteiten, of ze willen graag op zijn/haar stoel zitten, en ontwrichten het hele bedrijf. In de praktijk is dat vaak de overheid.
Die overheid in onze huidige 'westerse' samenleving is niet alleen een stoorzender door de misplaatste ambitie van haar vertegenwoordigers, maar daarnaast strooien ze gretig met subsidie en andere vormen van beloning om falende projecten en ondernemingen te beschermen tegen de 'Tucht van de Markt'. Geen gebrek aan voorbeelden, helaas.
Internationaal zijn er op dit moment twee 'Stromingen' die elkaar het recht betwisten om de wereld vorm te geven. De hegemonistische, imperialistische, neo-koloniale 'Stroming' van het 'Uniploaire' ideaal dat zijn nexus heeft in 'Davos' en de NAVO, eerder nog dan de klassieke supranationale organisaties van de Verenigde Naties met al haar geledingen. En de 'Multipolaire Stroming' die uitgaat van soevereine staten met een unieke, eigen cultuur, die in een 'Vrije Markt' moeten zien te overleven. Als je het zo formuleert zijn er niet veel mensen die spontaan, en zonder verder ergens over na te denken, de hegemonistische, imperialistische en neo-koloniale 'Stroming' in de armen vliegen. Ook al zijn mensen die voor geen goud ooit 'Eigen Baas' zouden willen zijn in aanleg 'Snoepgoed' voor het 'WEF' en de NAVO. Evenals de mensen die wel degelijk de ambitie hebben om 'Eigen Baas' te zijn, maar de kwaliteiten missen, en zonder hulp en subsidie al zouden struikelen over de eerste drempel.
De conditionering van de bevolking in het 'westen' genereert veel aanhang voor die 'WEF/NAVO-Stroming' door een leven in 'LuiLekkerLand' als vertrekpunt. Terwijl velen zichzelf wijsmaken dat ze juist uitgesproken tégen hegemonistische, imperialistische en neo-koloniale neigingen zijn, en dat ze hun hele leven 'In Dienst' hebben gesteld van het bestrijden ervan. Zonder te zien dat 'In Dienst' zijn ironisch is in dit verband, omdat het suggereert dat er een centrale, 'Universele' ideale regeervorm zou zijn die iedereen op maat bedient, ongeacht of dat totale, onvoorwaardelijke, nihilistische individuele 'vrijheid' is, of een strak geleid centraal regime, nadat alle neuzen dezelfde kant op wijzen op grond van de interne 'logica' van het collectieve systeem. Dat kan je wel willen, maar dat gaat niet werken.
De 'Multipolaire Stroming' kan geen garanties voor de vrede en veiligheid van individuele landen bieden, noch in het vooruitzicht stellen dat welvaart en welzijn van de bevolking in uiteenlopende landen geborgd is. Die 'Stroming' heeft ook niet de ambitie om 'Universele' normen en waarden te ontwikkelen, anders dan de ambitie om respect voor soevereiniteit, en de waarde van contracten en bindende akkoorden te verdedigen in het internationale verkeer. De rest is aan 'Marktpartijen'.
Zelfs in theorie kan een 'Unipolaire Stroming' niet leiden tot meer vrede en veiligheid. Het tegenovergestelde is eerder waar. Dat concept wordt misbruikt door machtswellustelingen die elkaar het licht in de ogen ook niet gunnen, maar wachten op het juiste moment om een 'coup' te plegen. Ik begrijp de wereldvreemde idealisten die direct, of indirect geïnspireerd zijn door een figuur als Jezus die Hemelse Vrede gaat brengen namens zijn Vader, die in de Hemelen is, waar iedereen elkaar lief heeft, of anders bij de eerste schifting al is afgevoerd naar de Hel. Mooi verhaal, inspirerend, al zou ik niet graag degene zijn die bij de Hemelpoort de toegangsbewijzen moet controleren. Dus doe mij maar een wat minder hoogdravend perspectief dat praktisch uitvoerbaar is, en ons weghoudt van het verlangen om de 'As van het Kwaad' te verslaan, de NATO-invloedssfeer uit te breiden, en delen van landen bezet te houden, omdat ze rijk zijn aan olie en andere grondstoffen, terwijl we pretenderen er mensen te 'helpen'. Van de wal, in de sloot ja.