Op gezette tijden verschijnen er mensen in beeld die pleiten voor meer geld voor ‘schuldensanering’.
Naar het zich laat aanzien zal daar in de niet al te verre toekomst eerder veel meer behoefte aan zijn, dan minder. Direct na de verkiezingen in de Verenigde Staten was er goed nieuws van het ‘vaccin’-front, wat Trump aangreep om het bedrijf ervan te beschuldigen met die onthulling te hebben gewacht om hem dat steuntje in de rug te onthouden. Maar al dat soort ‘gedoe’ leidt af van een ontwikkeling die, zeker in Europa, uiteindelijk véél belangrijker zal zijn dan wie er in de Verenigde Staten in januari gekroond wordt. Vrij algemeen gelooft men dat een ‘vaccin’ ons gaat redden van een economische malaise die zijn weerga niet kent. Zelf zet ik daar vraagtekens bij, en ik zal u proberen uit te leggen waarom.
Op de hoogste niveaus in de politiek en het bedrijfsleven, alsmede in de wetenschap en aanpalende ’ThinkTanks’ en ‘adviesgroepen’, gedragen door de ‘Gevestigde Media’, mikt men op een herinrichting van de samenleving, omdat de huidige insteek roofbouw pleegt, en daardoor niet houdbaar is. Dat is geen ‘complot’. Als besef is het al ingedaald bij grote delen van de bevolking, en ondanks mij frequente uithalen naar ‘Groen’ ben ik daar eerder een markant voorbeeld van. Ik bevind mij niet in het kamp van de ‘ontkenners’ in die zin dat ik het idee aanhang dat we gewoon alles er zonder na te denken doorheen moeten jagen, en als het op is, is het kopen gedaan. Ik zit alleen op een andere ‘lijn’ dan die ‘elite’, om ze zo maar even te typeren.
Even terug naar die ’schuldensanering’. Zoals de frequent terugkerende lezer zich zal realiseren, ben ik een warm pleitbezorger van het ‘Basis-inkomen’. Een identiek bedrag voor iedere inwoner van een land. En verder geen cent. Van dat ‘Basis-inkomen’ moet je zien rond te komen, en het moet dan ook een fatsoenlijk bedrag zijn, en geen fooi. Tegelijk zijn we dan in één keer verlost van heel het bouwwerk van de ’sociale voorzieningen’ zoals we dat nu kennen. Dat is, met al zijn vertakkingen, ziekmakend omvangrijk. Wie tracht het in beeld te brengen, met alle ‘poppetjes’ in de politiek, het bedrijfsleven, de wetenschap, de ‘ThinkTanks’, de ‘adviesgroepen’ en het hele media-circus, naast een weelde aan uitvoeringsinstanties, controle-instanties en gesubsidieerde lobbygroepen en ’NGO’s’ die hulp bieden, ontdekt al snel wat voor gevolgen mijn voorstel zal hebben. En waarom het kansloos is, zolang vertegenwoordigers van al die belangengroepen er iets over te zeggen hebben.
Goede kans dat het u ook vol zou raken in uw bestaanszekerheid. Dit is in ons land geen populair geluid, en je kunt het beter niet open en bloot op tafel leggen als je nog vrienden over wilt houden. Toch doe ik dat, en doe ik dat al vele jaren. Met die vrienden valt het gelukkig wel mee, want ik ben geen ideoloog. Dus als we er samen voor kiezen om dit niet rationeel en bestendig op te lossen, maar ons richten op het uitbouwen en modificeren van die ’schuldenslavernij’ ten bate van die weelde aan belangengroepen, en in strijd met het formele ideaal van de bescherming en bestendiging van onze habitat, dan zullen we moeten leren leven met de ‘Big Brother’-consequenties.
Want ’schuldensanering’ lijkt wellicht een tijdelijk lapmiddel om urgente gevallen te helpen het hoofd boven water te houden. Maar het is een overdracht van geld van de burger die zich (nog) wél kan bedruipen naar die belangengroepen. Met het ‘Grootkapitaal’ voorop, dat aan het eind van die voedselketen de winsten binnenschraapt, en geen enkele reden heeft om iets aan de prijzen te doen. Voorzover ze al niet drijven op de subsidie, en opdrachten van de overheid. Op het niveau van de productieve, of gepensioneerde burger leidt het tot ’nivellering’ tot er niets meer te ‘nivelleren’ valt.
Zelfs waar een deel van de schulden wordt kwijtgescholden, is er nog een weelde aan instanties die betaald moeten worden, waardoor de totale kosten voor de belastingbetaler vele malen hoger zijn dan wanneer we die ‘schuldenaar’ compleet blind het geld hadden gegeven dat hij of zij tekort kwam. Gewoon blind elke ’schuldenaar’ uit de wind houden is uiteraard behoorlijk stupide, want dan beloon je inactiviteit. Maar dit systeem met die ‘fijnmazige’ zorg, is krankzinnig veel duurder, en het voorkomt allerminst dat mensen zich wel twee keer bedenken om schulden te maken. In de ‘sanering’ terechtkomen is niet lollig, maar er zijn zeker mensen die er een spel van maken. In de ‘sanering’, uit de ‘sanering’, en steeds meer aandacht en hulp, wat een vorm van chantage is die ziekelijke vormen aan kan nemen.
Waar het écht beangstigend wordt, vanuit mijn kijk op de wereld, is waar we die systematiek gericht inzetten om bepaalde economisch gezonde bedrijven, die echter niet meer passen in ons ‘Groene Ideaal’, te behangen met schulden, terwijl we ‘correcte’ bedrijven overladen met donaties uit de schatkist. Met, ook daar weer, het ‘Groot Kapitaal’ aan het eind van de voedselketen, die naar hartenlust de prijs kan bepalen voor de ‘correcte’ producten die hun vrienden en vriendinnen bij de overheid bestellen. We zien nu dat door de maatregelen tegen ‘Covid’ een weelde aan voorheen economisch gezonde bedrijven de vernieling in worden geholpen. En dat de overheid gretig van de gelegenheid gebruik maakt om te saneren, ten behoeve van het ‘waterhoofd’, zoals ik dat noem. Terwijl we alle ‘doelen’ op milieu en klimaat-gebied in één klap zouden halen als we het ‘waterhoofd’ met een ‘Basis-Inkomen’ naar huis zouden sturen, en verder veel geluk wensen bij het vinden van écht werk. In die snoeiharde ‘saneringsvorm’ heb je direct een revolutie aan je broek, maar denk er nou eens over na!
Degenen die het ‘waterhoofd’ gunstig gezind zijn, die zwijmelen bij ‘Big Government’ die ‘Goede Werken’ verricht. Uit eigenbelang, of vanuit een natte droom over een egalitaire samenleving, of allebei, wordt al gefantaseerd over een wereld zonder bezit, en een distributie van woonruimte en andere ‘commodities’ naar behoefte. Met, vanzelfsprekend, voorrang voor ‘minderheden’ die herkenbaar zijn aan hun slaafse volgzaamheid, en trouw op de bijeenkomsten verschijnen waar de massa zich in de ‘Two Minutes of Hate’ kan afzetten tegen mensen zoals ik. Mensen die menen dat we ons ‘eerstgeboorterecht’ zonder slag of stoot hebben gedoneerd aan de machines die voortaan de baas zijn. Het is niet ‘Groen’, maar ‘Zwart’. Fascisme.
De narigheid voor mij, is dat je in deze gepolariseerde wereld moet ‘kiezen’ voor ‘Biden’ of ‘Trump’, waar ik mijzelf in geen van beiden herken, omdat ze in essentie twee zijden van dezelfde munt zijn. En ik vrees oprecht dat het door alle chicanes en bedrog rond die verkiezingen uitloopt op een ‘broederstrijd’, waarin ieder vermoeden van redelijkheid en oplossingsgericht denken ver te zoeken zal zijn. Zo’n ontknoping is in Europa nu nog niet aan de orde, maar ook daar ben ik er niet gerust op dat de ‘Big Reset’ zal voelen als een bevrijding van de existentiële stress, wat dan aan zou moeten voelen als een warm bad. Ook niet als de gerobotiseerde productie en distributie onder regie van ‘Big Tech’ er op bewonderenswaardige wijze in slaagt om ons gevoed en warm te houden, en we naar behoefte nieuw speelgoed krijgen om de verveling de kop in te drukken. Maar misschien vergis ik mij in mijn medemens, en zijn we meer ‘Pavlov-hond’ dan ik voor mogelijk houd. Dan bied ik u hierbij mijn excuses aan, omdat ik de transitie er niet eenvoudiger op heb gemaakt.