Als je antwoorden wilt op je vragen, moet je zoeken op de plek waar je ze kunt vinden.
Voordat ik verder ga met deze bijdrage, wil ik mijn respect uitspreken voor de redactie van het nieuws van RTL, waar ze zichzelf corrigeerden na gisteren ‘relschoppers’ in de Verenigde Staten die een partijkantoor van de ‘Democraten’ aanvielen, te hebben afgeschilderd als ‘Trump-supporters’, waar ik gisteren mijn ongenoegen over uitsprak. Weliswaar ontbrak in de correctie dat het ‘Antifa’ en ‘BLM’-aanhangers waren, en een poging om uit te leggen waarom zijn eigen aanhang, die massaal op hem gestemd zou hebben, hem niet pruimt, maar het is een begin.
Dan terug naar het thema van deze bijdrage.
In DIT artikel kunt u lezen hoe ‘Kapitalisten’ tegen de huidige problemen in de wereld aankijken. Voor een deel onderschrijf ik die analyse, maar op een essentieel punt zit de auteur er volgens mij volledig naast. In een ‘kapitalistische’ wereld beschouwt iedereen zichzelf als een ‘ondernemer’. Van jongsaf wordt iedereen in de ‘kapitalistische’ wereld voorgehouden dat ze de ‘architect van hun eigen toekomst’ zijn, wat totale flauwekul is, zoals iedereen die zuinig is geweest, gespaard heeft voor ‘later’, en vervolgens alles ziet verdampen door ingrepen en wanbeleid van de ‘overheid’ zeker in deze tijd ervaart.
Hier op dit blog laat ik geen kans onbenut om te pleiten voor een kleine overheid, maar dat is bij mij een dramatisch ander geluid dan bij de ‘Oostenrijkse’ economen, waar ik er in één moeite door ook voor pleit dat die kleine overheid moet zorgen voor een goede distributie van wat nu steeds schaarser wordt, en dat is ‘Toegang’. Daar moet je bij ‘Kapitalisten’ niet mee aankomen, alhoewel het ‘Romantische Kapitalisme’ van Ayn Rand, en Adam Smith een ander beest is, zoals ik in verschillende bijdragen vorig jaar heb getracht uiteen te zetten. Bij hen is de ‘ondernemer’ een ethisch bevlogen medemens, en de ondernemers die ik ken, die eigenhandig hun ‘zaak’ hebben opgezet, of uitgebouwd, zijn dat ook. Ze weten dat kapitaal schaars is, dus ze gooien hun geld niet over de balk, maar bij hen zit het hart op de goede plaats, en ze belonen ‘harde werkers’.
Met andere woorden, velen die zich tooien met het predikaat ‘ondernemer’, zijn dat helemaal niet. En een niet gering deel is ‘Uitvreter’. ‘Kapitalist’. ‘Aandeelhouder’. ‘Bankier’. Geen gebrek aan klaplopers en afpersers in de ‘Kapitalistische’ wereld die 24/7 op zoek zijn om ondernemers te grazen te nemen. Waarna ze hun gestolen kapitaal omzetten in ‘Bitcoins’, ‘Goud’ of ‘Waardepapier’, terwijl het hele land in de stront wegzinkt, maar zij steeds rijker worden. ‘Slim’? Nee, verschrikkelijk stupide en verachtelijk, op de keeper beschouwt. Maar ze zijn zo geconditioneerd, dus neem het hen eens kwalijk? Bovenaan die voedselketen staan de ‘Managers’, maar ook de ‘Ondernemers’ die zonder enige visie, maar met ‘Contacten’ en ‘Contracten’ bij de overheid de staatsruif leeg vreten, en kruimels laten voor hun medemens. De ‘Zorgondernemers’, de ‘Openbaar Vervoer’-bedrijven. De ‘Wegenbouwers’. De ‘Cultuur-ondernemers’, en ga het hele rijtje maar langs.
Een ondernemer in de klassieke zin werkt helemaal niet voor geld. Die heeft geld (kapitaal) nodig om zijn of haar visie, zijn droom te realiseren. Als de uitkomst is dat hij of zij daardoor Godsgruwelijk rijk wordt, dan is dat de eigen verdienste. Maar hij of zij zal de laatste zijn om alle eer zelf op te strijken. Grote kans dat hij of zij zal zeggen dat ‘geluk’ een rol meespeelde. Levenspartners, en door hem of haar zorgvuldig, op basis van kwaliteit uitgezochte werknemers op sleutelposities, en échte investeerders, die uit eigen zak kapitaal inbrachten, is hij of zij eeuwigdurend dankbaar voor de kans om die droom te verwezenlijken. Door die bril bekeken is ook de werknemer die bereid is ‘het gras op te vreten’ voor het bedrijf waar hij of zij voor werkt, een ondernemer. Ondernemers, en dat type werknemers, zijn maatschappelijk gezien niet altijd van die makkelijke mensen. Ze weten wat ze willen, en ook wat ze niet willen.
Ongeacht het politieke systeem zijn dat soort mensen betrekkelijk schaars. Je vindt ze in alle lagen van de bevolking, tot en met de zwervers op straat aan toe. De overgrote meerderheid van de mensen in een samenleving is echter ‘uitvreter’ of ‘wave-rider’. En dat is geen schande! Het wordt pas een schande als ze roofzuchtig worden, zich tooien met het blazoen van de ‘ondernemer’, waar ze geen aanspraak op kunnen maken, omdat ze slechts voor krankzinnig veel geld op de winkel passen. En daar vaak ook een verschrikkelijke puinhoop van maken, om te elfder ure het zinkende schip te verlaten en over te stappen op een andere prooi. Parasieten.
Het wordt vervolgens pas écht een totale puinhoop als de ‘Wave-riders’ in de politiek iedereen voorhouden dat ze hun ‘rechten’ moeten claimen, zonder ooit te reppen over plichten. In het bijzonder als de ‘kwaliteiten’ die je mee moet brengen om ‘Toegang’ te krijgen tot wat de ‘Wave-riders’ in de aanbieding hebben niet veel meer is dan een ‘Passende Identiteit’, conform de laatste mode. En dat is de situatie zoals we die in het ‘Westen’ hebben geschapen. Het betekent de nekslag voor de ‘functies’ van de overheid, zoals het borgen van goede zorg, een gesmeerd werkend openbaar vervoer, filevrije wegen, en een levendig aanbod op het gebied van cultuur. Om nog maar te zwijgen van voldoende ‘leeftocht’ voor de ‘schapen’, en een veilig en warm dak boven hun hoofd.
En het wordt gevaarlijk als de schapen denken dat ze wolven zijn.
Wat je als schaap, maar ook als ondernemer wil, is een ondernemer die het land bestuurt. Geen ‘Manager’. Geen ‘Wave-rider’. Geen ‘politiek dier’. Maar iemand met visie, durf en verantwoordelijkheidsgevoel. Niet iemand die is ingehuurd door de inlichtingendienst van een ander land, of daar innig mee samenwerkt. Geen saboteur. Niet iemand die door complotten te verzinnen de regie naar zijn of haar hand probeert te zetten, en ondernemers onderuit tracht te schoffelen omdat ze te individualistisch zijn, en niet loyaal zijn aan ‘Oom Biden’, of de andere ‘Atlantische Wave-riders’ waar we in verzuipen. Je wilt iemand die zich omringt met de beste mensen, en niet let op de kleur van hun huid, hun religie, hun sekse, hun leeftijd, hun seksuele geaardheid, en hun bereidheid om de voeten van ‘Oom Biden’ te kussen als hij daarom vraagt.
Ook een échte ondernemer kan falen. Niet zelden spectaculair. Maar ik zie Xi en Poetin, maar ook Macron en von der Leyen als ondernemers die kansrijker zijn dan mensen zoals Trump en Boris Johnson, of Netanyahu, om maar eens wat namen te noemen. En Biden, de Clintons, of Bush zijn stuk voor stuk ‘Wave-riders’ ten voeten uit. De ‘Management-klasse’. Parasieten zonder visie, zwaar leunend op corporaties, die daardoor alle macht naar zich toe hebben getrokken, waardoor de Verenigde Staten nu een stuurloos munitiedepot is, in de buurt van open vuur, dat mij ernstig zorgen baart.
De ondernemer laat zich geen knollen voor citroenen verkopen, maar ‘Wave-riders’ kun je alles wijsmaken. Waar ik in het verleden relatief veel aandacht heb besteed aan rampen in de luchtvaart waarbij vliegtuigen van ‘Malaysian Airlines’ betrokken waren, was de kern van mijn kritiek op wat de ‘Wave-riders’ ons hebben voorgezet op basis van golven sentiment, dat ze zochten op de verkeerde plek. Heerlijk ‘surfen’ op grote golven, maar wat schiet je er mee op? Elke dag eindig je op datzelfde stuk strand, en je hebt niets geproduceerd. Voor een schaap is dat een weelde, zolang het gras groen is, de wolven op afstand blijven, en de schaapskooi veilig en warm is. Vandaar dat ik hier volhoud dat de ‘Vierde Technologische Revolutie’ potentie heeft. Maar niet als je een ‘Wave-rider’ de dienst uit laat maken. Schapen, let op uw zaak!