Nadat ‘Cambridge Analytics’ onvoordelig in het nieuws kwam, veranderde het bedrijf de naam, en ging het vrolijk verder waar het gebleven was.
Het bedrijf is een onderdeel van een grote ‘familie’ van beroeps-agitatoren, en manipulerende lieden die van ‘inmenging’ in de politiek van willekeurige landen hun broodwinning hebben gemaakt. De reden dat ze niet veel meer weerstand opwekken, is deels omdat de media hen zien als ‘eigen’, maar ook omdat ze in de basis a-politiek zijn. Het gaat ze om de macht, en niet om de ideologie van degene die van hun diensten gebruik maakt.
Vergelijk het met de veelvuldig aangehaalde quote van de grondlegger van het ‘Rothschild’ bankiers-imperium, Mayer Amschel Rothschild: ‘Let me issue and control a nation’s money, and I care not who writes the laws’. Alleen al het gegeven dat er voor die quote een hele reeks formuleringen is, maakt het lastig om te achterhalen of de man het letterlijk zo heeft gezegd, maar juist omdat iedereen beseft dat er een belangrijke kern van waarheid in schuilt is het logisch dat het met de regelmaat van de klok voorbij komt.
Belangrijk nadeel van die quote, is dat meneer Rothschild nadrukkelijk van Joodse origine was, en dat het alleen al daarom niet ‘neutraal’ kan worden gepresenteerd. Voor de één is het een mooie aanleiding om de auteur die ernaar verwijst te beschuldigen van ‘anti-semitisme’, terwijl menige anti-semiet zich in de handen wrijft omdat hij/zij denkt een medestander te hebben gevonden. Dat soort obscure sentimenten worden ook aangehaald als bepaalde criminelen met 'interessante' connecties om onduidelijke redenen niet worden aangepakt, terwijl het bij een rechtszaak in je voordeel kan werken om een rechter mild te stemmen, of te regelen dat je in een ‘bijzondere’ gevangenis met meer ‘faciliteiten’ terecht komt.
Het is bijzonder frustrerend dat ‘Identity Politics’ zo dominant is geworden in onze wereld, waar zoveel serieuze analisten van het politieke bedrijf van de toren schreeuwen dat het om de inhoud dient te gaan, niet om de poppetjes, en al helemáál niet over de vraag tot welke ‘familie’ iemand behoort. Vrouw, man, homo, lesbisch, hetero, blank of zwart, Joods of Moslim, jong of oud, Rus of Amerikaan. Wat moet je ermee? Hoe is het mogelijk dat we in 2019 nog altijd zo eenvoudig zijn weg te voeren van de inhoud?
De organisaties die handelen in macht, of die nu versmolten zijn met de geldpers, of afkomstig zijn uit een wapenfabriek, of een combinatie, denken niet zo. Maar ze voeden hun ‘klanten’ wel met het idee dat ze hun boodschap ‘persoonlijk’ moeten maken, omdat ze weten dat het gros van de mensen niet los kan komen uit dat denken in ‘bloedbanden’. En dat is hun kracht.
Het idee dat ‘shapeshifting’ de weg is die leidt naar wereldmacht is als zodanig geen recente innovatie. De organisaties die langs die weg een ‘instrument’ zijn van op macht beluste individuen en de landen waar zij middels het geld, en/of de wapenfabrieken mee versmolten zijn, kennen een eigen historie. HIER vindt u een zeer lezenswaardig artikel over de Britse variant. Daarin wordt ook duidelijk gemaakt dat ‘land’ voor dergelijke organisaties een lastige beperking is, en hoe ‘Globalisme’ hen inspiratie bood. Zeker voor mensen die echt versmolten zijn met ‘Identity Politics’ is het een lastig te bevatten concept. Jaques Dutronc had ooit in Frankrijk een hit met ‘L'opportuniste’, maar dat dekt de lading niet helemaal. Het fascinerende is dat het niet slechts het individuele opportunisme is, maar opportunisme als ver doorgevoerde ’succesfactor’.
Noteer ook dat men binnen de ‘koepel’, voorzover je daar van kunt spreken, de meest uiteenlopende ’stromingen’ bedient, waardoor je niet kunt spreken over een ‘complot’, terwijl de ‘werknemers’ 24/7 bezig zijn met complotten te bedenken en uit te (laten) voeren. Volledig zonder principes is het voor de werknemers van die organisaties één groot, betekenisloos spel. Een oefening in futiliteit, met als enige opdracht ervoor te zorgen dat je niet valt.
‘Identity Politics’ is niet het antwoord op, maar het product van die insteek. Een perverse kijk op ‘familie’ die is ontworpen en doorontwikkelde om het traditionele belang van ‘familie’ om te woelen en te ontwrichten. En eenieder die er nog naar verwijst uit te roken. Het is zowel die op macht beluste organisaties, als de ‘Identity Clans’ die ze controleren, een gruwel als ‘Beijing’ stelt dat China en Taiwan ‘broeders’ zijn, die moeten zien hun problemen op te lossen zonder als Kaïn en Abel te eindigen, om samen sterk te staan. Zo’n kijk op ‘familie’ heeft veel overeenkomsten met pleidooien voor ‘Europa’. Althans, in de originele ‘format’, en zoals u die hier ook nog aantreft. Een ‘familie’ waar altijd wel wat loos is, maar waar men uiteindelijk wel voor elkaar opkomt. Waarbij het uiteraard cruciaal is dat men beschikt over de ‘machtsmiddelen’ (geld en wapenfabrieken) om dat te realiseren.
Vergelijk dat met de ‘familie’ van de ‘homo’s’, de ‘lesbiennes’, de ‘hetero’s’, de ‘blanken’, de ‘zwarten’, of welke ‘Identity Clan’ je maar kunt bedenken, en je realiseert je direct wat er ontbreekt: De macht om je eigen leven vorm en inhoud te geven, omdat je leeft van de aalmoezen, en voor je protectie bent aangewezen op ‘Big Brother’, die met ‘Verdeel en Heers’ vanuit hun ‘koepel’, zonder principes of menselijke gevoelens, en zonder effectieve controle, vooral hun eigenbelang hoog op de agenda heeft staan. Hij of zij is ‘homo’, of ‘hetero’, ‘zwart’ of ‘blank’, en waar nodig alles tegelijk, al naar gelang de behoefte. Als je ‘Big Brother’ een beladen term vindt, mag je hem/haar ook aanspreken met ‘Robot’. Of ‘Reptiel’.