Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

QAnon

De kans is groot dat u nog nooit van ‘Q’ heeft gehoord.

 

Dan heb ik het niet over majoor Boothroyd van de Britse geheime dienst uit de ‘James Bond’-films, maar over de mysterieuze figuur die als ‘Q’ Trump souffleert. Op dit blog heb ik er wel enige keren naar verwezen dat ‘Q’ wordt geacht de ‘magische kracht’ achter Trump te zijn. En ik weet dat sommige lezers de veelal nogal cryptische postings van ‘Q’ volgen. Voor mij heeft het een te hoog ‘Nostradamus’ gehalte. Te weinig concreet om er echt iets aan te hebben. 

 

In DIT artikel wordt uitvoerig over ‘QAnon’ geschreven, en anders kunt u ook bij ‘Wiki’ terecht. De jacht op wie er achter ‘QAnon’ schuil gaat houdt sommigen uit hun slaap. En velen zijn benieuwd of zijn (of haar) meest ‘opwindende’ prognose, dat Trump de man zal zijn die de ‘Deep State’ opblaast, uit zal komen. 

 

Wel geeft ‘QAnon’ de indruk goed ingevoerd te zijn in wat er her en der achter de schermen in ‘Washington’ gebeurt. Hoe u er ook over denkt, als ‘fan’, of als ‘vijand’ van de geschetste ontwikkelingen, het is een curieuze ontwikkeling, zo’n ‘Dan Brown’-element in de Amerikaanse politiek. 

 

Het contrast met de ontwikkelingen in Rusland kan bijna niet groter zijn. Poetin ontvouwde daar zijn plannen om het land van een ‘Presidentieel’ systeem, zoals in de Verenigde Staten, om te vormen tot een ‘Parlementaire Democratie’, meer in lijn met wat wij in Nederland kennen, of zoals het bij de Duitsers werkt. Details ontbreken nog, maar het hele ‘Atlantische’ circus staat op het verkeerde been. De zittende premier, Medvedev, die eerder enige tijd president was terwijl Poetin als premier fungeerde, waarbij Rusland gezien werd als meer ‘pro-westers’, ook omdat Rusland de ‘Atlantici’ hun gang liet gaan in Libië toen ze daar, samen met Al Qaida/ISIS, dat meest welvarende land van het Afrikaanse continent met de grond gelijk maakten, diende direct zijn ontslag in, en werd vervangen door een ‘Grote Onbekende’. Een ‘Apparatsjik’, zoals NRC hem noemde. Dus iemand uit de ‘Deep State’, zeg maar. Daarvoor degene die de scepter zwaaide bij de belastingdienst, en blijkbaar capabeler dan zijn recent opgestapte Nederlandse collega. 

 

Probleem voor de ‘Atlantici’ is dat het op meerdere fronten de wapenkamer van Navalny en de zijnen in één keer leeg trekt. Die in de Verenigde Staten in subversieve activiteiten geschoolde activist slaagde er met behulp van de communisten en extreem rechtse fascistoïde groepen recent bijna in om in Moskou de partij Verenigd Rusland, die gezien wordt als de ‘Partij van Poetin’, een nederlaag te bezorgen in die stad. Dat is op geen enkele wijze een bedreiging op landelijk niveau, maar het was tot voor kort het 'Regime-Change'-strohalmpje waar de ‘Atlantici’ zich aan vasthielden. De redacteur van NRC merkt verbitterd op dat deze ‘machtsgreep’ van Poetin verkeerd uit zou kunnen pakken voor Navalny en de zijnen, die bij komende verkiezingen voor de Doema wellicht niet langer mag rekenen op de steun van de communisten en fascisten. Je moet het maar op durven schrijven.

 

Het andere probleem voor Navalny is dat hij zich juist had vastgebeten in Medvedev als de corrupte politicus en zwakke bestuurder, en ineens is die ‘Kop van Jut’ verdwenen. Het kon ook moeilijk anders, omdat Medvedev eerder afwijzend had gereageerd op het idee om van Rusland een ‘Parlementaire' Democratie te maken. Dan is het niet geloofwaardig hem te belasten met die transitie. Maar of het daadwerkelijk een briljante machtsgreep van Poetin is, of dat hij meer risico loopt dan hij nu kan voorzien, zullen we moeten afwachten. Los van het feit dat het geen machtsgreep is, omdat hij als gekozen president, met een adembenemende meerderheid van de kiezers die op hem stemden, en hij de macht al had, kan ik niet zien hoe de veranderingen die hij voorstelt op zoveel negatieve kritiek uit het westen zouden moeten stuiten. Degenen die nu puur chagrijnig reageren laten zich wel héél erg in de kaarten kijken! Eerst was Rusland, met haar ‘Presidentiële’ systeem, en op de Grondwet van de Amerikanen geënte grondwet, die stamt uit de tijd van Yeltsin, en waar Poetin aan heeft meegewerkt, geen échte democratie. En nu het land opschuift naar een ‘Parlementaire Democratie’ is dat juist het bewijs dat het land niet democratisch is? ‘Get a Life!

 

Laten we blij zijn dat ze in Rusland geen ‘QAnon’ en over elkaar buitelende showfiguren hebben die op infantiele wijze de hele dag met elkaar bezig zijn, als ze niet elders de boel in het honderd schieten, bombarderen, of rijp maken voor hun corrupte koters om ergens de schatkist leeg te trekken na een ‘Regime Change’ operatie die wordt vormgegeven door hun pappa of mamma. En als Poetin zich realiseerde hoe levensgevaarlijk zo’n ‘Presidentieel Systeem’ is, gelet op het voorbeeld in de Verenigde Staten en elders, kan ik slechts blij zijn voor de wereld. Niet dat een ‘Parlementaire Democratie' onfeilbaar is, en al helemaal niet als daar een machteloze club ‘Europarlementariërs’ en een kaste van ‘Brusselse Apparatsjiks’ boven hangt, zoals bij ons, maar welk systeem is dat wel?

Go Back

Comment