Wat valt er te lachen?
Charles Groenhuijzen, en menige andere ‘anti-Trumper’, raakt niet uitgepraat over Kamala-de-Lachebek. Haar vrolijke verschijning inspireert hen. Haar tegenstanders ergeren zich eerder aan haar brede, gulle lach, die ze eerder zien als kenmerkend voor een type als de ‘Joker’ uit ‘Gotham’. Lachen is gezond, zolang het geen vorm van wreedheid is. En ‘Laughing all the way to the Bank’, nadat je iemand anders hebt uitgekleed, wordt als regel ook niet echt gezien als een opsteker voor het karakter van betrokkene.
‘Wie lacht niet die de mens beziet’ kan worden uitgelegd als een vorm van leedvermaak, maar waar men zelf ook mens is, en zich niet verheven voelt boven anderen, is het uiteindelijk ook zelfspot, en dat is emancipatoir. Een goede cabaretier grossiert in observaties die op onze lachspieren werken, zonder dat hij of zij de indruk wekt degenen die op de hak worden genomen te minachten. Om jezelf zo nu en dan een spiegel voor te houden, en niet wegkijken als een ander je een spiegel voorhoudt, is welhaast een voorwaarde om naar behoren te kunnen functioneren.
Indien iemand altijd en overal lacht, zit er een steekje los aan betrokkene. Geen contact met de werkelijkheid, of een pathologische wreedheid zoals bij de ‘Joker’, die zijn slachtoffers onveranderlijk de vraag stelde: ‘Waarom zo serieus?’ Nou zijn er mensen die worden geboren met ‘opgetrokken mondhoeken’, en mensen die worden geboren met ‘hangende mondhoeken’, wat in zekere zin in beide gevallen een handicap is, omdat mensen dat kunnen ‘lezen’ als iets wat men helemaal niet wil zeggen. Maar écht lachen, met een ‘twinkeling in de ogen’, valt niet te simuleren. In alle clips die ik van Kamala heb gezien lacht ze écht. Het leven lacht haar toe. Geen wolkje aan de lucht.
Op de ‘sociale media’ zijn hele discussies losgebarsten naar aanleiding van een opmerking over het gegeven dat Kamala geen kinderen heeft. Alsof dat een thema zou moeten zijn in een campagne voor het hoogste ambt in de Verenigde Staten. Geen idee wat degene die als eerste die observatie, dat zij ‘kinderloos’ is, de wereld in heeft geslingerd ermee wilde zeggen, maar als dat betrekking had op haar zorgeloze verschijning, dan begrijp ik het wel, zolang die ‘kinderloosheid’ een bewuste keuze is. Kinderen zijn een grote zorg en belasting voor wie het opvoeden serieus neemt, maar je krijgt er veel voor terug, zeg ik er wel meteen bij. Behoudens voor die ouders die kinderen treffen die zonder enige noemenswaardige ondersteuning of correctie opgroeien tot volwaardige wereldburgers, wat toch eerder de uitzondering is dan de regel, en is dat wel een louterende verrijking voor mensen die de hele wereld anders door een ‘Roze Bril’ bezien, zonder een wolkje aan de lucht. Eén grote speeltuin, één aaneenschakeling van persoonlijke groei en expansie. Eén groot ‘Lusthof’.
Groenhuijzen en de zijnen maken zich nu vrolijk omdat de ‘Republikeinse’ kandidaat ‘oud’ is, afgezet tegen de goedlachse, lekker dansende Kamala, die zestig is, maar nog lekker soepel kan ‘swingen’. Dat is in zekere zin leedvermaak, als je in hun bubbel zit, waar ze in de achter ons liggende periode wanhopig probeerden Biden in bescherming te nemen door zijn seniliteit te verkopen als ‘passend bij zijn leeftijd’, maar daar ging het de critici niet om. De man was seniel, en het aftakelingsproces was al ver voordat hij zich in 2020 verkiesbaar stelde voor het presidentschap voor iedereen met het ‘blote oog’ te zien. Jong of oud maakt niet uit, wat dat betreft, maar seniel, wereldvreemd, geen contact met de realiteit, is wel degelijk een valide argument om niet op iemand te stemmen, en het zou een partij er ook van moeten weerhouden om iemand die de kluts kwijt is voor te dragen als kandidaat voor een verantwoordelijke positie.
Menig goed-lopend bedrijf werd ten gronde gericht door de ooit zo succesvolle ondernemer, omdat hij of zij té lang bleef zitten, en door seniliteit aangevreten beslissingen nam die dodelijk waren voor de bedrijfsvoering. Als seniliteit, of wereldvreemdheid al op jonge leeftijd de boel verziekt, blijft het succes als ondernemer ook uit. Maar bij de overheid, of in een gesubsidieerde werkkring, of in de amusementswereld, waaronder de moderne, op kijkcijfers, abonnées, advertentie-omzet, ‘likes’ en ‘volgers’ gestoelde media, is het soms ‘hoe gekker, hoe beter’, lijkt het wel.
Iedereen die wakker is beseft dat ook die oorlog tegen Rusland op het grondgebied van Oekraïne, om ‘Regime Change’ in Rusland te forceren, een gruwelijke mislukking is. Zelfs Zelensky beseft dat nu, gelet op zijn pogingen om via de Paus en China iemand te vinden die wél wil, en mág bemiddelen. Terwijl de door hem eerder dit jaar afgedankte generaal Zalushny in een interview voorstelt om Oekraïne te gebruiken als ’testing ground’ voor nieuwe wapens. De Russen claimen ondertussen dat ze enkele dagen geleden vijftig NAVO-militairen, die als ‘instructeurs’ actief waren, hebben gedood bij een raketaanval gericht tegen een lokatie die de inzet van ‘Sea Drones’ coördineert. We weten niet of het waar is, omdat het westen er geen ruchtbaarheid aan geeft, maar laat het dan tot u doordringen dat de Russen daarmee aangeven daar geen moeite mee te hebben. De ‘Democraten’, en de NAVO, die voorstellen van Rusland vóór de start van de ‘SMO’ om uit de impasse te komen die ontstond omdat het westen, en Oekraïne, zich niet hielden aan het ‘Minsk Akkoord’, en de ‘Donbas’ bléven beschieten, afwezen in de hoop dat ‘Moskou’ militair in zou grijpen, om zo het plan van de Rand Corporation te kunnen effectueren, blijven echter lachen terwijl Oekraïne vermalen wordt. Maar wat valt er te lachen dan?
De ‘Democraten’ claimen dat ze de afgelopen vier jaar voor oogstrelende economische groei hebben gezorgd. Grootste groei van alle ‘G-7’ landen, maar dat is exclusief Rusland, China en India. En bovendien ‘gekocht’ met geleend geld, en steunend op de productie van het ‘Militair Industrieel Complex’. Dat lenen en bijdrukken van geld is een serieus probleem, waar ze in de VS nu al 75 cent van elke Dollar aan belasting kwijt zijn aan het betalen van rente. Wat ‘Goldman’ tot zijn predictie brengt dat de prijs van goud in korte tijd door het dak zal gaan als de machten die de prijs nu nog weten te manipuleren door de handel in ‘papiergoud’ hun grip op de ‘markt’ verliezen, wat neerkomt op massale ‘onteigening’ van eenieder die Dollars of Euros op de bank heeft staan.
Dan is de vraag waar ik mee worstel, in het geval van Kamala en haar aanhangers, of ze weet hoe de vlag erbij hangt, maar denkt: ‘Ik heb mij ingedekt. Mijn kostje is gekocht. Val allemaal maar dood!’, of dat ze geen benul heeft? Beide opties zijn voor mij bepaald geen aanbeveling voor iemand die zich warmloopt voor de functie van president van het, op papier, militair machtigste land ter wereld, waar zij of hij in laatste instantie ook de EU onder de hoede heeft, door de symbiotische, incestueuze relatie tussen die twee.
Inplaats van die focus op het ‘opgeruimde karakter’, de sekse, de seksuele voorkeur, de kleur van de huid, en de vraag of iemand lekker kan ‘swingen’, zou ik Amerikaanse kiezers toch dringend willen aanraden weg te blijven van de ‘party-animals’, en eens een kijkje te nemen achter de schermen, waar de pan met ‘inhoud’ op het vuur staat droog te koken. Bel de brandweer maar vast, en houd die pyromanen weg uit de keuken.