Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Psychopaat

Een psychopaat is ook een mens.

 

De Amerikaanse schrijver Bret Easton Ellis publiceerde ‘American Psycho’ in 1991, aan het begin van deze eeuw verfilmd. Een soort ‘Jekyll en Hyde’ verhaal, waarbij de psychopaat, die in een eerder boek van Ellis al aan het publiek was voorgesteld als ‘de broer van’, in belangrijke mate wordt gedreven door verveling, vervreemding, en de leegte van een welvarende sectie van de Amerikaanse samenleving. Het is het favoriete thema van de schrijver, die doorbrak met het boek ‘Less than Zero’. 

 

Als ‘maatschappijkritiek’ is het boek interessanter dan als ‘horror-verhaal’, wat mij betreft. Door die lens bekeken zult u wellicht ook begrijpen waarom ik het aannemelijk vind dat tal van gruwelijke ontsporingen en complotten, en grootschalige manipulaties van het ‘nieuws’, regie missen. En dat het waarschijnlijker is dat sprake is van een ‘collectieve gekte’. Een pathologische ontsporing. Een overwinning van ons ‘reptielenbrein’ op onze ‘hoger functies’.

 

Op ‘Wiki’ wordt Ellis geclassificeerd als een auteur die ‘satire’ schrijft. De humor ontgaat mij, eerlijk gezegd. DIT is satire. De verpakte boodschap is evident serieus, en de auteur maakt in een naschrift ook duidelijk dat hij zich serieus zorgen maakt. De stijlvorm staat mij niet tegen, maar ik gebruik die techniek hier niet, omdat het bij mij al snel omslaat in alles verwoestend cynisme. En cynisme als maatschappijkritiek is eerder brandstof voor de psychopaten. Een uitnodiging om nog een tandje verder te gaan, simpelweg omdat het kan.

 

Maar hoe komt dat? Hoe kan het dat we er geen halt aan toe kunnen roepen? Dat is een enigma waar talloze onderzoekers mee hebben geworsteld die destructieve massabewegingen hebben onderzocht. Met als meest gegeven verklaring de effectiviteit van de ondersteunende propaganda. Mensen met autoriteit die worden gemobiliseerd om kletskoek te verkopen ten bate van het ‘overstijgende belang’. Nationaal, religieus, ideologisch, of materialistisch getint. Charles Hugh Smith wijst er in een bijdrage voor zijn blog op dat niet alleen het ‘nieuws’ onbetrouwbaar is, maar ALLES. Dat we massaal vallen voor ‘Scam’-artiesten. Terwijl de centrale opdracht voor de zelfstandige, onafhankelijke burger, die traditioneel de motor is van de ‘American Dream’, juist is gelegen in het onderkennen van ‘Fake’. Zonder hulp van ‘mainstream’, waarvan we nu weten dat ze ons juist de verkeerde kant op sturen. Maar dat is nog steeds geen verklaring voor de epidemische vormen die de goedgelovigheid heeft aangenomen.

 

Daarvoor moeten we zijn bij een ander stukje satire. DIT artikel van de ‘Babylon Bee’ zet ons op het spoor van de ‘wetenschappelijke studie’, die bevestigt dat al onze meningen correct zijn. Universiteiten en Hoge Scholen zijn al geruime tijd ‘gewone psychopaten’ op zoek naar ‘business’. De consensus-gedreven disciplines fungeren als ‘Dreamcatchers’ van ‘terminale’ burgers, die van verveling niet meer weten wat voor gekkigheid ze nu eens zullen uithalen om hun leven spannend te maken. In de ‘Cultuurbijlage’ van NRC woensdag werd ingegaan op de populariteit van ‘Zombiefilms’ als een exponent van ‘op hol geslagen consumentisme’. Het komt mij voor dat we de bereidheid van een groeiend aantal burgers om kritiekloos alle onzin die psychopaten hen voorzetten in de sfeer van ‘nieuws’, ook in die context moeten zien. Rot. Vervreemding. Ledigheid. En geen satire of kritiek, of cynische uithaal die de zombies kan stoppen. Dat is tragisch. 

 

Hoewel we kunnen constateren dat er sprake is van een diep-menselijke ontwerpfout, begint het niet met een hunkering naar destructie en zelf-destructie, maar juist met een opgewekte illusie dat we nog slechts de ‘puntjes op de i’ hoeven te zetten om de ‘Hemel op Aarde’ te realiseren. Tolerantie die verwordt tot afgedwongen respect voor elke mening en oprisping, hoe bizar en feitenvrij ook. En de bijbehorende opdracht om ‘de ander’ uit te laten spreken, die vervolgens wordt geïnterpreteerd als de opdracht om weg te blijven van het uitdagen van ‘de ander’, omdat die ‘ander’ immers ook recht heeft op een ‘eigen’ mening. Het zal u bekend in de oren klinken als een ‘call to arms’ die in de ‘mainstream’ media van de voorpagina’s spatte na de uitverkiezing van Trump tot president. Maar als lezer van dit blog zult u zich realiseren dat ik daar zelf niet van onder de indruk ben. De leugens die onze westerse samenleving vorm geven, met onderliggende, intens corrupte netwerken van perverse handelaren in macht en lust, zijn niet van recente datum. En het aantal complotten waar we met open ogen in zijn getrapt is niet meer te tellen. Het wordt hooguit steeds opzichtiger dat mensen in de centra van de macht denken zich alles te kunnen veroorloven. En er inderdaad ook mee wegkomen.

 

De scheuren in dat perfide bouwwerk zijn nu zo groot, dat een ‘Maken-of-Breken’-ontsporing onafwendbaar lijkt. Reparatie blijft een optie tot de bommen vallen, en/of het complete piramidespel van de wereldeconomie in de sfeer van ‘dienstverlening’ en wapenverkoop, bezwijkt, of Ebola ons in de kuif pikt. Moeten we de psychopaten in ons midden echter wel de sleutels van alles wat ons dierbaar is ontfutselen, en dat gaat niet lukken als we individuele vrijheid en ‘Identity Politics’ prioriteit geven boven collectieve veiligheid, vreedzame coëxistentie, 'common sense', respect voor soevereine landen, en de uitbouw van handelsbetrekkingen.

Go Back

Comment