‘Elluk foordeel hep se nadeel’.
In intellectuele kring is veel gelachen om de filosofie van Nederlands ‘grootste voetballer’, die tevens niet onverdienstelijk was als coach, zij het dat het ‘grote geld’ wel helpt om dat succes naar je toe te trekken. Maar sommige ‘grote namen’ in de voetbalwereld lukt het nog steeds om er een potje van te maken, ondanks de los rondslingerende miljoenen.
Waar Cruyff op doelde, was dat je slechts over elf spelers beschikt in het veld, en als je die ‘aanvallend’ laat spelen, je verdedigend concessies moet doen. Heb je echter beresterke verdedigers, dan kun je je dat veroorloven. En beresterke verdedigers kun je kopen, als je over een oceaan met geld beschikt. Het resultaat is dan ‘sprankelend voetbal’. In het bijzonder als je nog ruim voldoende geld hebt om ook de beste aanvallers en middenvelders weg te kapen van andere clubs.
Veel lastiger is het om ‘vanuit het niets’ de leiding te pakken. Je moet geluk hebben, maar je kunt dat geluk tot op zekere hoogte afdwingen. De spelers hoeven niet tot de erkende top te behoren om dat te realiseren, en veelal helpt het juist als ze ‘onervaren’ zijn, mits ze gretig zijn om te leren, en wat ze tekort komen aan ervaring compenseren met een ‘wil om te winnen’. Bereid het ‘gras op te vreten’.
De kwaliteiten van de coach die dat geweld in goede banen moet zien te leiden is niet zo eenvoudig te schetsen, door het enorme aantal variabelen. Een enkel ‘akkefietje’, opgeblazen door de altijd gretige media als ze iets kunnen verzieken, kan het succes volledig naar de knoppen helpen. Waar ik hier op mijn blog scherp reageer op journalisten, zet ik mij af tegen die reflex om te profiteren van de ellende van anderen, of zelfs moedwillig het succes van anderen te saboteren. Als ze al niet tegen betaling de ‘losers’ helpen. Het zijn de ‘media’ zelf die aan de basis staan van het geloof dat een succesrijke club, of onderneming, of land, een ‘mediastrategie’ dient te hebben. Zonder een ‘mediastrategie’ geen succes. Het is dezelfde strategie die de maffia hanteert waar ze bij ondernemers geld lospeuteren voor ‘protectie’.
Ook als we ons daar bewust van zijn, betekent het niet dat we er ongevoelig voor zijn. Waar ik in mijn laatste bijdragen ophef maak over ‘feitenvrije’ berichtgeving, en onwaarheid die ons wordt aangesmeerd als het ‘Woord van God’, worstel ik daar zelf ook mee. Mijn eerdere opmerking over berichten in de media waarin werd gesteld dat de ‘Drieklovendam’ in China op het punt stond om het te begeven, met als cynisch commentaar: ‘Kom maar terug als hij het begeven heeft’, moet u zien in dat licht van een groeiende scepsis over wat de media ons voorzetten. Het probleem met zo’n bericht is dat het volledige kolder kan zijn, of een uit zijn context gelicht, en tot waanzin uitvergroot probleem dat verband houdt met overvloedige regen in dat gebied, maar dat het u achterlaat met de perceptie dat ze in China geplaagd worden door ‘corrupte constructeurs’. Wat dan weer naadloos aansluit bij het inmiddels religieus beleden geloof dat China een existentiële bedreiging vormt voor onze superieure economie. Waarmee ik dus niet zeg dat die 'Drieklovendam' een integer bouwwerk is dat beslist niet zal bezwijken, en dat er geen 'corrupte constructeurs' kunnen zijn in China. Ik hoop slechts duidelijk te maken hoe eenvoudig het is een 'vijandige sfeer' te scheppen uit ijle lucht.
Voor u het weet staat u met vlaggetjes en spandoeken te juichen over de wijze waarop de regering van Trump de Chinezen een hak probeert te zetten door ‘maffia-style’ alles wat ze in dat land hebben opgebouwd af te breken, of te jatten. Bedenk dan dat dat ‘foordeel’ een levensgroot ‘nadeel’ heeft als het China lukt zich staande te houden te midden van al dat geweld. Als die dam niet instort, ze rustig doorgaan met nieuwe dammen bouwen, en de ‘maffia’ en hun vriendjes verder laten verrekken. Realiseer u, en ik schrijf dat niet voor het eerst, dat je in ‘gelul’ niet kunt wonen, dat het je niet warm houdt, en dat je het niet kunt eten. Dat de Chinezen en de Russen, en nog een hele reeks andere landen, bereid zullen blijven om te betalen voor ‘protectie’, daar zou ik niet op rekenen.
Dat ‘Marlon Brando’ die nu in het ‘Witte huis’ zit, of ‘Al Pacino’ die zich warmloopt in het ‘Democratische’ kamp, uw ‘Best Bet’ zijn, is een sprookje. Dat geldt in het bijzonder voor Amerika en de Amerikanen, maar ook wij in Europa moeten ons realiseren dat het geld van de ‘topclub’ op is, en dat de gretige ‘amateurs’ aan de poort staan. De ‘mediastrategie’ zit in de weg. Het is een last die we niet langer kunnen dragen. Het zijn niet alleen de ‘topclubs’ in het ‘betaald voetbal’ die behangen zijn met schuld, maar alle bedrijven én het overgrote deel van de ‘westerse’ overheden verzuipen erin. En schuld die ‘productief’ is, is een investering. Maar waar het geld opgaat aan ‘consumptie’, het in leven houden van ‘cultuur’, het ‘mediacircus’, en dingen die ‘BOEM!’ zeggen, is het een luxe die we ons niet langer kunnen veroorloven.
U heeft een blog als dit nodig om u daar op te attenderen, want de ‘media’ gaan u dat niet verklappen. Zoals de ‘maffia’ het u ook niet komt vertellen als ze uw winkeltje niet langer kunnen ‘beschermen’, en u door uw bijdrage aan hun ‘verdienmodel’ gevaar loopt om zelf achter de tralies te belanden. En andermaal: Het is geen ‘Groot Complot’, maar een falend systeem. Het werkte in de achter ons liggende decennia, in die zin dat het ons geen windeieren legde. Het was altijd al een corrupt systeem dat niet toekomst-bestendig was. Maar nu we ook nog eens extreem hebberig worden, hebben we de bijl in de vruchtboom gezet, en kunnen we dat weelderige fruit waar we zo van hebben genoten verder wel vergeten.
Denkt u dat ik overdrijf? Ik denk zelf van niet. En we kunnen ons hierin geen fouten veroorloven. Als die dam breekt, verzuipen we. Met man en muis.