Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Polderen

Het polderen in de EU werd toch weer handjeklap’, kopte NRC, na de beslissing van de regeringsleiders om Ursula von der Leyen voor te dragen als de voorzitter van de EC.

 

Hoe ik er over denk, heb ik al uiteengezet in mijn bijdrage van dinsdag. Maar ik zie mij toch gedwongen er weer naartoe terug te keren, omdat ze bij NRC, en elders, een verwrongen beeld hebben van wat ‘polderen’ inhoudt. Een gangbare definitie is: ‘Compromissen sluiten en samenwerken als kernpunt van politiek beleid’. Niet alleen heeft het juist géén betrekking op de ‘poppetjes’, maar het kenmerkende is juist dat de ‘poppetjes’ zichzelf welbewust ondergeschikt maken aan het proces, teneinde het beleid te optimaliseren.

 

Het resultaat van zo’n vette kop op de voorpagina is het aanwakkeren van anti-Europees sentiment. Maar met een pro-Europese ‘vlag’ op de ‘modderschuit’ waarmee men de explosieve lading de haven binnen loodst. Het is geen verschrijving, of ongelukkig gekozen kop. Het is het hedendaagse equivalent van het ‘Paard van Troye’. 

 

Je kunt van mening zijn dat ‘polderen’ destructief is, omdat het voortdurende streven naar een compromis de discussie smoort. Maar zelfs wie op grond van dat bezwaar wel klaar is met ‘polderen’, zal nog geen lans breken voor ‘handjeklap’. De realiteit is uiteraard volkomen anders. NRC, en het gros van de Nederlanders, hoopten juist dat ‘handjeklap’ Frans Timmermans zou helpen aan een functie waar hij ‘getalsmatig’, gezien de uitslag van de verkiezingen, geen aanspraak op kon maken. Met beleid als sluitpost.

 

Het interessante aan deze ontknoping is dat de ‘Superkandidaten’ gepasseerd zijn, en een ‘Dark Horse’ Juncker’s functie overneemt. Degenen die in Nederland niet op de PvdA hebben gestemd, maar op Frans Timmermans, komen bedrogen uit. En dan zeg ik: Blij toe! Hoogste tijd dat er meer aandacht komt voor de inhoud, en minder aandacht voor de persoon. Maar ik realiseer mij terdege dat ik op dat punt een achterhoedegevecht lever, in ‘Identity Land’. 

 

Onder andere omstandigheden had NRC de benoeming van een ‘vrouw’ juist toegejuicht. Maar in dit geval ging de redactie toch nadrukkelijk voor de ‘blanke, hetero, Limburgse, man’. Dat mevrouw von der Leyen de voorkeur kreeg aanmerken als ‘handjeklap’, is een welbewuste, berekenende stoot onder de gordel. Mij gaat het slechts om het beleid, en dan heb ik meer vertrouwen in mevrouw von der Leyen, die meer een ‘verbindende’ instelling heeft, waar ‘Onze Frans’ een scherpe neus heeft voor waar de ‘macht van het moment’ ligt, om daar vervolgens aansluiting bij te zoeken ten bate van zichzelf. Met andere woorden, van mevrouw von der Leyen, met de liberale Margrethe Vestager en de opportunistische Frans Timmermans aan haar zijde, verwacht ik ‘polderoplossingen’, maar zonder de ambitie om voor alles een ‘oplossing’ te willen forceren die recht doet aan de ‘Wille zur Macht’ die zoveel mensen in Europa tegenstaat. 

 

Overigens is het daarnaast mijn hoogst persoonlijke inschatting dat deze uitkomst niet ongunstig is voor Rutte, als het inderdaad zijn ambitie is Jens Stoltenberg op te volgen als Secretaris Generaal van de NAVO, zoals ik in eerdere bijdragen stelde. Maar dat is vooralsnog speculatief.

Go Back

Comment