Als antwoord op de Britse piraterij in de Straat van Gibraltar, dreigt Iran een Britse tanker in het Golfgebied te zullen enteren.
Dat Iran deze vijandelijke daad niet over zijn kant kan laten gaan, mag duidelijk zijn. Of het kapen van een gelijkwaardig Brits schip, of schip met bestemming Groot-Britannië, het antwoord zal zijn, of dat het slechts om een afleidingsmanoeuvre gaat voor een ‘asymmetrisch’ antwoord, of dat het zal blijven bij een loos dreigement, in de hoop dat internationale druk voor een oplossing zal zorgen, valt niet te zeggen.
Die piraterij staat overigens niet op zich. Eerder bombardeerde de Verenigde Staten al tankauto’s met olie die uit het Koerdische gebied richting Syrië onderweg waren, waarbij vier mensen werden vermoord. Daarmee wordt nog eens onderstreept dat de Koerden kunnen verrekken, en dat het louter en alleen om de controle over de olie, en de pijpleidingen gaat. Zet het bijvoorbeeld ook af tegen de eerdere beslissing van de EU om sancties rondom de olie-export uit Syrië, en materiaal voor de winning en raffinage van olie op te heffen voor ‘rebellengebied’.
Er is mij geen VN-gesanctioneerd embargo op het leveren van olie aan Syrië bekend. Het zijn NAVO-landen die dit zelf bedenken, en uitvoeren. Voorzover het de export of import van goederen van en naar die NAVO-landen betreft, zijn ze daar vrij in. Andere landen verbieden om te leveren wat die NAVO-landen niet zelf willen leveren is een andere kwestie. In principe zouden de Verenigde Naties leidend moeten zijn bij het nastreven van het internationaal recht, en landen die het recht in eigen hand nemen, de soevereiniteit van lidstaten schenden, en de burgerbevolking gijzelen, moeten straffen, maar dat is al veel langer een illusie.
Wat het extra bedenkelijk maakt, in dit geval, is dat de 'Brexit'-Britten zich beroepen op ‘EU-sancties’, gekoppeld aan een Amerikaans verzoek. Tot nu toe ging de EU niet zo ver dat het schepen van Iran, die al veel langer olie leveren aan de Banyas raffinaderij, enterden. Het verlangen van ‘Brussel’ om John Bolton te helpen om de wereld in vuur en vlam te zetten, wekt bevreemding. Zeker in het licht bezien van haar formele pogingen om Iran te helpen de moordende Amerikaanse sancties het hoofd te bieden. En als deze daad moet worden gezien als het antwoord op een Iraans ultimatum dat morgen afloopt, met als eis aan de EU om te zorgen dat Iran in vrijheid haar olie mag verhandelen, terwijl de EU tevens de verplichting invult om laag verrijkt uranium af te nemen, zoals vastgelegd in het verdrag dat de verspreiding van kernwapens moest stoppen, dan is deze opzichtige slag in het gezicht van Iran een tragische vergissing, zo valt te vrezen.
Naast het bombarderen van tankauto’s, en deze piraterij, werden ook de olie-installaties in Banyas zelf aangevallen, wat olievervuiling van het gebied in de Middellandse Zee opleverde, waar je echter geen ‘Groene’ politicus over zult horen klagen. Maar dat komt uiteraard ook omdat dit smerige spelletje buiten het nieuws wordt gehouden. Als er al over wordt bericht, dan heeft men het over ‘smokkelen’ en ‘illegaal’. Eén blik op een foto van de tankers waarmee die olie wordt vervoerd, en u weet dat je die niet eenvoudig kunt verstoppen achter een bosje zeewier.
Gaat het lukken om op deze manier Syrië alsnog onder NAVO-controle te krijgen? Of moeten we vrezen voor escalatie? En hoe ziet het vervolg er dan uit? Mijn grote vrees is dat er nagenoeg niemand is in ‘Brussel’ die de capaciteit heeft om dat te overzien. En dat is dan met inbegrip van het eveneens in de Belgische hoofdstad gevestigde NAVO-hoofdkwartier. Los daarvan is het enige wat hen interesseert de vraag wie er de ‘Topbaan’ krijgt, en hoe je andere kandidaten de pas af kunt snijden.
Iran, noch Syrië, heeft de capaciteit om de zeeroutes te beschermen tegen piraten. En Rusland leent zich er ook niet voor. Anderzijds lijkt het mij uitgesloten dat die landen nu de handschoen in de ring gooien, en de NAVO de sleutels van Damascus en Teheran geven, zodat ze er net zo’n gezellige plek van kunnen maken als ze hebben weten te creëren in Irak en Libië. Ik zou het liefst met mijn vuist op tafel slaan, en hard roepen: ‘Wordt eens een keer volwassen!’ Maar dat slaat niet aan in ‘Identity Land’. Iemand anders nog ideeën? Of moeten we het maar laten gebeuren? En dan achteraf tot de conclusie komen dat we onze prioriteiten niet helemaal juist hadden opgelijnd.