Een ziekenhuis in Gaza werd geraakt door een explosief, waardoor honderden mensen de dood vonden.
Vervolgens begint het spelletje rondom de vraag wie je daarvan de schuld moet geven. Zou het in Oekraïne zijn geweest, dan was er geen discussie, want dan was het Rusland, zelfs als het meteen al glashelder is dat het een projectiel van Oekraïne was. Of als er redenen zijn om aan te nemen dat het best eens een ‘false flag’ operatie zou kunnen zijn. Daarmee schaar ik mij nadrukkelijk niet aan de kant van de media die onmiddellijk Israël als de schuldige aanwezen, maar ga ik ook niet mee in de verhalen die verspreid worden door Israël en haar omvangrijke, goed geoliede propaganda-netwerk, waarover al veel gepubliceerd is. Ik weet het gewoon niet.
Uiteraard sluit ik beslist niet uit dat een door deze of gene Palestijnse organisatie in een schuurtje in elkaar geknutselde zelfbouw-raket uit de koers raakt, en ergens terecht komt waar het niet had moeten landen. Maar zoals altijd in dit soort gevallen moet je beschikken over de (geverifieerde) brokstukken, liefst aangevuld door een verklaring van degene die op de ‘Vuur’-knop drukte over het ‘hoe’ en ‘waarom’. De ‘eeuwige’ Han ten Broeke, betaald pratend hoofd van het HCSS, beschuldigde op ’Twitter’ blind eenieder die Israël aanwees als de meest waarschijnlijke dader van het kiezen van de kant van ‘Wagner’ in de strijd tegen het onfeilbare Oekraïne. Hoe krijg je het uit je toetsenbord…….
We leven in een macabere wereld, met unieke technische mogelijkheden om beeld en geluid te manipuleren. Terwijl de bereidheid om te liegen ‘voor het goede doel’ vleugels heeft gekregen. In dit geval staan twee groeperingen tegenover elkaar die weinig moeten hebben van pogingen om de tegenstellingen te overbruggen, de volkeren te verzoenen met elkaar, en de consequenties van keuzes van mensen die al vele generaties niet meer meedoen te accepteren als een gegeven. In DEZE video legt ‘Holocaust Survivor’ Gabor Maté uit waarom hij veertien dagen lang moest huilen toen hij, enkele jaren geleden, Gaza bezocht. Ja, ik realiseer mij dat ‘Holocaust Survivor’ door zijn critici tegen hem zal worden gebruikt, omdat hij onmogelijk een herinnering aan die tijd kan hebben, omdat hij nog te jong was. Maar hoe zit dat dan met al die mensen die ná de oorlog geboren werden, en de mond vol hebben over hoe we die mensonterende slachtpartij moeten ‘begrijpen’? Wat valt er te ‘begrijpen’, anders dan dat je niet moet applaudisseren voor één van de daders, of organisaties en landen moet steunen die de Nazi-ideologie een warm hart toedragen?
Er moet iets veranderen in de wijze waarop we de bron van dit kwaad benaderen, dat voortdurend nieuwe bouwstenen aandraagt om de hypotheek nog wat op te kunnen hogen. Ik realiseer mij terdege dat extremistische Moslims met ‘plezier’ een ‘peacenik’ als Maté de keel door zouden snijden. Terwijl er ook ‘kolonisten’, overwegend volgelingen van de extremist Kahane, zijn die hem zonder wroeging om zouden leggen als een verrader, wat in de huidige situatie zelfs zou kunnen uitmonden in een burgeroorlog in Israël zelf, waar velen er genoeg van hebben om die cynische nationalistische agenda te dienen. Eerder publiceerde ik artikelen die duidelijk maken dat die twee extremistische groepen niet alleen veel gemeen hebben met elkaar op het niveau van de ‘uitvoering’, maar dat ze er ook niet voor terugdeinzen om elkaar de helpende hand te bieden. Hoe is dat mogelijk?!? Welk ‘Hoger Doel’ denken ze langs die weg dichterbij te kunnen brengen?
Maté is op geen stukken na de enige Joodse realist die gedesillusioneerd is geraakt door ontwikkelingen in de recente geschiedenis. Zoals er gelukkig ook Palestijnen zijn die niks moeten hebben van hun ‘koppensnellende’ broeders. En ik, voor mijzelf, met ‘Joodse Roots’ als ik naar mijn stamboom kijk, wat overigens voor veel Nederlanders geldt, begrijp helemaal niet hoe het kan dat we het toejuichten dat er een ‘Apartheidsland’ voor ‘Joden’ kwam, waar ze zich ‘veilig’ konden voelen, omringd door vijanden. Ik heb totaal geen moeite met de wens van sommige Joden om terug te keren naar het land van hun ‘voorouders’, zolang dat op een geciviliseerde en respectvolle wijze gebeurt. Zelfs niet als je vast moet stellen dat hun échte voorouders nooit in Israël woonden. ‘Jodendom’ verwijst naar een religie, of cultuur, waar de meerderheid van de mensen die ‘belijdend’ zijn ‘Semieten’ zijn, net als veel van de Palestijnen, die de Islam als godsdienst aannamen. Daarom schreef ik eerder dat ik er niks voor voelde om langs die weg te proberen door te dringen tot de kern van het probleem, omdat je dan terechtkomt bij Kaïn en Abel. Het zal toch niet zo zijn dat onze ‘Schepper’, voor wie daar in gelooft, die tweespalt heeft geprogrammeerd om zijn ‘Schepping’ op enig moment met een grote plof te kunnen vernietigen?
Doe nou eens een paar stappen terug. Het klopt niet. Zelf ben ik nooit in Gaza geweest, of op de ‘Westbank’, maar wel, meer dan eens, in Israël. Ik heb geen ‘Palestijnse vrienden’, voorzover ik weet. Maar ik let niet zo op dat soort dingen. Al die aandacht voor ‘kleur’, ‘geslacht’, ‘ras’, ‘seksuele voorkeur’, ‘lang’ of ‘kort’, ‘dik’ of ‘dun’, of welke taal iemand bezigt spreekt mij helemaal niet aan. En waar het gebruikt wordt in de politiek om mensen te ‘identificeren’ krijg ik er een vieze smaak van in de mond. In het bijzonder als iemand meent op grond van dat soort onzin bepaalde voorrechten hoort te krijgen, of geld. Terwijl ik anderzijds wel begrijp waarom een politieagent, op jacht naar wetsovertreders, vertrekt bij een ‘profiel’ waarin dat soort herkenbare kwalificaties geprononceerd in beeld verschijnen, als de ervaring leert dat die veel voorkomen onder de daders. Mits ze niet uitgaan van de schuld van iemand die ze op grond van dat profiel aanhouden. En als je op zoek bent naar mensen die te hard rijden, kijk dan ook verder dan de Porsches. Als je ‘uithalers’ of ‘messentrekkers’ wilt opsporen, kijk dan ook verder dan de mensen met een getinte huid. Of de jongens. Wordt een ‘Survivor’, iemand die wil overleven.