Overdrijven is een geaccepteerde vorm van liegen, zolang we bereid zijn om toe te geven dat we overdreven als men ons daar op aanspreekt.
We zien het als het ‘Leugentje om Bestwil’. We hebben de meest nobele bedoelingen, maar mensen luisteren niet. In generalisaties zit het praktisch ingebouwd, want als we elke nuance benoemen en wegen in onze argumenten, is iedereen al afgehaakt voordat we bij de conclusie zijn. Het overdrijven van een dreiging kan serieuze gevolgen hebben, maar het overdrijven van een gevoel van veiligheid eveneens. De discipline die ons netjes hield, was de wetenschap. Kille cijfers. Onweerlegbare bewijzen. Reproduceerbare uitkomsten.
Dat alles is radicaal veranderd met de komst van de ‘wetenschap’. De consensus gedreven academische subsidiehonken waar bizar veel geld in omgaat. Dan moet je overdrijven om de consensus naar je toe te trekken. Binnen de ‘wetenschap’ is er zelfs onderzoek naar gedaan welke technieken het meest succesvol zijn, hoe je kunt voorkomen dat anderen je er op aanspreken, door hen te intimideren of om te kopen bijvoorbeeld. En hoe je cijfers kunt gebruiken om de illusie te geven dat je wetenschap bedrijft.
‘Data gedreven’ beleid werd daardoor een hype, en zelfs de meest boterzachte academische disciplines gingen op zoek naar cijfers, grafieken en statische weergaven om de overdrijving te verbloemen. In eerdere bijdragen stond ik al stil bij enkele tenenkrommende voorbeelden van de goedgelovigheid binnen die sector van het academische leven, waar échte wetenschappers een loopje namen met hun vakbroeders binnen de ‘wetenschap’, om hen daar vervolgens belachelijk mee te maken. Inplaats van wakker te schrikken, groef men zich in. En vooral het afgelopen jaar regent het angstaanjagende voorbeelden.
In de wereld van de ‘bestuurskunde’ gelden andere regels, en moet je soms overdrijven om niet uit de bocht te vliegen. Niet anders dan de bestuurder van een auto, boot of vliegtuig op enig moment ‘overdreven’ stuurbewegingen moet maken om een dynamisch proces te kunnen controleren. De auto, de boot en het vliegtuig zijn producten van de wetenschap, maar de besturing ervan is dat niet. Wel is het zo dat het resultaat beter is als de bestuurder bekend is met de wetenschappelijke aspecten van het te besturen object, en oog heeft voor de beschikbare data over de condities op het nog af te leggen traject. Omkijken naar de ervaringen op het traject dat reeds werd afgelegd kan helpen, zeker als je je op een circuit bevindt en steeds hetzelfde rondje rijdt, maar je moet je er niet blind op staren. Zelfs de coureur in zijn of haar ‘bolide’ weet dat de omstandigheden bij het opnieuw passeren van hetzelfde punt op het circuit verrassend anders kunnen zijn.
Hoewel overdrijven nodig kan zijn om de boel heel te houden, en je weg te kunnen vervolgen, hangt er een ‘prijskaartje’ aan, wat vooral zichtbaar is waar het besturen een competitief element bevat. En dan heb ik het niet slechts over een race, maar ook over concurrentie, of zelfs de uitdaging voor u als trotse bezitter van een gemotoriseerd voertuig om tegen de laagste kosten snel en comfortabel uw bestemming te bereiken. Als u één aspect van uw ‘management’ overdrijft, kan het de prestatie over het geheel genomen nadelig beïnvloeden.
Het overgrote gedeelte van de bestuurders is zich er niet van bewust. En dat geldt zowel voor professionals, als voor amateurs. Geef iemand een ‘leaseauto’ en een ‘tankpas’, en elke ambitie om te optimaliseren verdwijnt met de noorderzon. Veel ‘zakelijke’ rijders stoppen om te tanken als de brandstof bijna op is. De auto die ze ‘leasen’ wordt gekozen op basis van ‘kostprijs’ zoals die berekend is door de bank die voor de financiering zorg draagt. Die weer niet stuurt op objectieve data, want subsidies en belastingen verstoren dat beeld. En bestuurders die de hoogte van subsidies en belastingen vastleggen kunnen naar hartelust overdrijven, waardoor er voor elke particuliere hobby wel ergens een potje is. Tot hogere belastingen niet meer werken, omdat er niks wordt verdiend, of degenen die produceren hun verdiensten elders parkeren, buiten bereik van de belastingdienst. Dan is er nog de geldpers, maar dat is een eindige propositie. En dat kun je beter niet overdrijven, want dan haal je de eindstreep niet.
Hoe meer ‘onzuiverheden’ je introduceert die de ambitie van bestuurders en burgers om spaarzaam te zijn en te optimaliseren om zeep helpen, omdat je ‘Goede Bedoelingen’ hebt, hoe groter de ‘drag’ die je concurrentievermogen de das omdoet, maar uiteindelijk ook de bestuurbaarheid tot ’nul’ reduceert. Tegen die tijd kun je overdrijven tot de mechanische stop, maar is er geen houden meer aan. Eén van de belangrijkste problemen die zich daarbij voordoen, is dat degenen die niet beseffen dat je overdreef, of die je onder bedreiging of door omkoping het zwijgen hebt opgelegd, ‘passagiers’ zijn die niet meer kunnen corrigeren, al zouden ze dat willen. Neem het fenomeen van de ‘inflatie’. Dat is ‘geldontwaarding’. Een bruikbare ‘dataset’ voor elke bestuurder. Maar niet als je voortdurende de parameters wijzigt om te verhullen dat die inflatie torenhoog is. Je kan ‘Goede Bedoelingen’ hebben, maar als je overdrijft zal de schade onherstelbaar zijn.
Eén van de anekdotes in dat artikel van Simon Black (‘Sovereign Man’) waar ik hierboven naar verwees, gaat over het ‘bijstellen’ van het aantal slachtoffers dat overleed door ‘Covid’. Black wijst er terecht op dat als je op enig moment de ‘cijfers’ opzettelijk overdrijft om geld binnen te slepen voor wat je allemaal van plan bent, en om mensen angst aan te jagen zodat ze meegaand worden, om daarna te ‘corrigeren’, om het succes van je initiatieven te kunnen presenteren, je niet alleen niet bijster integer bezig bent, maar dat de kostprijs wel eens schrikbarend hoog uit zou kunnen pakken. Dat was ook mijn reactie toen ik las dat de Britse NHS opdracht heeft gekregen haar ‘data’ te kuisen om een realistischer beeld te krijgen van de pandemie. Voortaan alleen die mensen tellen met serieuze verschijnselen, en niet iedereen die ‘positief’ is getest. Op zich heb ik daar zeker geen bezwaar tegen, maar door dat nu in te voeren verhul je dat die vaccins niet immuun maken, en de pandemie niet stoppen, als je zo kunstmatig de cijfers omlaag brengt. En daar hangt een schrikbarend hoog prijskaartje aan als het buiten beeld drukt dat vaccineren met een lekkend vaccin inderdaad potenter ‘varianten’ creëert. En dan kun je je wel voor je kop schieten als je namens je ‘Sociale Media Platform’ hebt meegewerkt aan die eerdere overdrijving, en de bijbehorende censuur.
In de ‘regeltechniek’ wordt op wetenschappelijke wijze ‘demping’ aangebracht in een systeem om een onbeheersbare oscillatie te voorkomen. Hoe complexer het systeem, hoe lastiger dat wordt. Razendsnelle computers kunnen instabiele systemen beheersbaar houden, waar de mens de controle allang kwijt zou zijn. Maar als de stroom uitvalt, heb je een schietstoel en een parachute nodig. Als je steeds meer ‘clowns’ laat sturen, met een baksteen op het gaspedaal, dan is het een hopeloze opgave, ook voor razendsnelle computers. In die fase zitten we nu, met bestuurders die met triljarden smijten, terwijl we al verzuipen in de schulden. Op Teletekst stond dat het een ‘Infrastructuurproject’ had opgeleverd, als een tegenwicht voor het ‘Belt and Road’-initiatief waarmee China acht jaar geleden al een beslissende voorsprong heeft genomen. Het geld moet komen van de ‘private sector’ (Lees: Banken, die hun geld krijgen van de Centrale Banken, die het bijdrukken naar behoefte), waardoor u onteigend wordt, op weg naar de ‘Big Reset’, onder andere door nu ook ‘geïmporteerde goederen’ met een geringe waarde te belasten met 21%, plus ‘kosten’. Het omhoog schoppen van de inflatie, en kunstmatig alles duurder maken, door het geld minder waard te laten worden, dus. En wat gaan we daarmee bekostigen?
De ‘Klimaatagenda’, ‘Big Pharma’, ‘Big Tech’ en de ‘Gender-schiettent’, terwijl we ook China actief gaan tegenwerken, waarmee ‘minder ontwikkelde landen’ geholpen zouden zijn. En dat geloven ze zelf? Op zeker moment is er geen houden meer aan, en leef je in een leugen, tot de realiteit van de vangrail, de rotskust, of het aardoppervlak dat met grote snelheid nadert er een eind aan maakt. Ik las zelfs ergens dat Macron had voorgesteld om alle goud dat landen nog in voorraad hebben van de hand te doen om de ‘Ontwikkelingslanden’ te redden. Laten we hopen dat het een grapje was, of een onderhandse poging om de concurrentie uit hun verschoning te helpen, want hoe gaat het ons helpen als we dat goud verkopen aan de ‘surpluslanden’, zoals China en Rusland, en de opbrengsten overmaken op de bankrekeningen van handelaren in ‘Klimaat’, ‘Big Tech’, ‘Big Pharma’ en de ‘Gender-schiettent’?