Overal verwarde mensen.
Ze halen het nieuws als ze met een mes, of een vuurwapen, zonder autorisatie, moorden en verwonden. Lukraak, of ogenschijnlijk gericht, maar als je beter kijkt zie je veelal nog steeds geen herkenbaar patroon. Daarnaast zijn er overal gewapende conflicten waar groepen mensen elkaar min of meer gestructureerd naar het leven staan, geautoriseerd door iemand die formeel de leiding heeft, maar als je ook daar beter kijkt blijkt betrokkene niet, of amper ‘toerekeningsvatbaar’.
In 1992 bracht de Canadese ‘minstreel’ Leonard Cohen een album uit onder de titel ‘The Future’, naar aanleiding van ‘Grote Gebeurtenissen’ in de wereld, waaronder de ‘Val van de Muur’, en rassenrellen in Los Angeles. Terwijl iedereen op dat moment vol goede moed was, en een professor in de Verenigde Staten zelfs een boek uitbracht met de titel: ‘The End of History and the Last Man’, somberde Cohen dat hij de toekomst had ‘gezien’, en dat het vol ‘Moord en Doodslag’ was.
De meeste mensen hadden het erover dat ‘democratie’ nu een exportartikel was dat de wereld zou veroveren, terwijl Cohen, en anderen, mijzelf inbegrepen, maar een minderheid in onze ‘Westerse’ wereld, dachten dat het in ons gezicht zou ‘exploderen’. Sterker nog, Cohen schreef dat ‘democratie’ nu naar de Verenigde Staten zou komen. Hij voorzag een confrontatie op grond van ras, gender, en seksuele voorkeuren die het politieke landschap onherkenbaar zou omploegen.
Nou ben ik altijd voorzichtig met mensen die gezien worden als visionairen, doorgaans filosofen, of mensen die ‘in raadselen’ spraken of schreven, zoals Nostradamus, of Bijbelse teksten, die worden ‘afgestoft’ om te ‘bewijzen’ dat zekere ontwikkelingen al ‘voorspeld’ waren, hoewel ik zekere waarschuwende teksten, van Orwell, Kafka, Huxley en dergelijke wel zo nu en dan aanhaal, en mij ook niet afsluit voor mensen die claimen dat zekere ‘visioenen’, of ‘dromen’ zijn ‘uitgekomen’. De fascinerende schrijver Robert M. Pirsig, die in 2017 overleed, en in 1974 het boek ‘Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry into Values’ schreef, en zeventien jaar later ‘Lila: An Inquiry into Morals’, gebaseerd op een zeiltocht die de schrijver maakte één jaar na publicatie van zijn eerste boek. In dat eerste boek beschrijft hij een rit met de motor door de Verenigde Staten, samen met zijn zoon, terwijl hij daarnaast nadenkt over de relatie tussen onze rationele persona, en onze metafysische persona, en langzaam maar zeker voelt dat hij weer ‘gek’ dreigt te worden, nadat hij eerder al geruime tijd in een psychiatrische inrichting had vertoefd.
Over zijn zoon Chris, die in 1979 wordt vermoord in San Francisco, waar hij woonde en studeerde in het ‘Zen Center’, gaat het verhaal dat hij helderziend was, en zijn eigen gewelddadige dood al had ‘gezien’. Waarom hij vermoord werd, door twee ‘men of color’, is niet helemaal duidelijk. Het leek een roofmoord, maar de inhoud van zijn portemonnee was onaangeroerd. In deze tijd zouden de media vermoedelijk melden dat de daders ‘verward’ waren.
Verwarring is een conditie waarin je niet meer weet welke ‘Values’, welke ‘Morals’ nou van toepassing zijn. D66 coryfee Paternotte legde recent een verband tussen brandstichting op Franse treinstations, en Russische saboteurs, waarna de Franse politie een linkse activist aanhield die de verspilling die samenhangt met de ‘Olympische Spelen’ niet kon verkroppen, en meende een ‘daad’ te moeten stellen. Verwarring alom. De jongeman die op een haar na Trump van het leven beroofde, stond geregistreerd als ‘Republikein’, maar doneerde aan een fonds van de ‘Democraten’, en hij leek geïnspireerd door een ‘schoolshooter’. Net als zijn inspiratiebron had hij psychische problemen, en leed hij onder depressies, zoals tal van ‘schoolshooters’, waardoor de medicatie die zij krijgen al langer verdachte is, terwijl zijn ouders, werkzaam als psychologen, kennelijk niet doorhadden hoe ernstig hun zoon er aan toe was. Ondertussen probeert alles en iedereen inmiddels er een slaatje uit te slaan, met claims dat ‘de kogel’ van links kwam, of van rechts. Verwarring alom.
Afgelopen weekend lanceerden ‘onbekenden’ kennelijk een viertal drones richting Russische militaire bases vanaf Fins grondgebied, waarbij één bommenwerper vernietigd zou zijn. Andere bronnen ontkennen dat de aanval plaatsvond. Enige aanval vanaf grondgebied van de NAVO op Rusland is een directe oorlogsverklaring, en zelfs ‘fake news’ daarover is extreem onverantwoordelijk. Finland is tegenwoordig onderdeel van de NAVO, tot grote blijdschap van de ‘Stoltenbergs’ en ‘Ruttes’ van deze wereld, maar geen reden voor champagne als dat leidt tot een Nucleair Armageddon, zou ik denken. Al weet je het niet met die op expansie gefocuste idioten die doorgaan voor autoriteit, maar geen controle hebben over de ‘proxies’ die ze aansturen, aanmoedigen en bewapenen. Gecultiveerde verwarring die bedacht is door lieden die alles wat ze doen proberen te verbergen achter een façade van ‘Plausible Deniability’.
Andermaal wijs ik op het gevaar van ‘democratie’ als exportproduct, en het belang van bindende restricties middels een ‘contract’ waarin is vastgelegd dat overheden bepaalde stappen domweg niet mógen zetten. Dat concept van de ‘Constitutionele Republiek’ voorkomt verwarring, en is veruit te prefereren boven enige situatie waarin de waan-van-de-dag, en de ontsporingen van ‘verwarde’ of ‘demente’ mensen de toon zetten. Ik kan niet weten wat Cohen ‘zag’, en waarom hij zijn bedenkingen had tegen het optimisme, maar waar hij zingt over een terugkeer van de ‘Berlin Wall’, het ‘IJzeren Gordijn’, en grootschalige maatschappelijke ontsporingen, en hoe ras, gender en perversie de motor zouden zijn van die ‘mayhem’, is het de spijker op de kop. Kijk anders nog even naar de openingsceremonie van de ‘Olympische Spelen’, en registreer daarnaast dat de meest gebruikte ‘zoekmachine’ probeert de aanslag op de ‘Orange Man’ uit beeld te drukken, om redenen die de algemene verwarring over ‘Values’ en ‘Morals’ nog eens dik in de verf zet.
U kent mijn uitgangspunt, hopelijk. Hier op dit blog schrijf ik al vele jaren met de bedoeling mensen ‘voorkennis’ te geven van wat komen gaat bij ‘ongewijzigd beleid’, in de hoop dat het ‘beleid’ wordt gewijzigd, en ik ongelijk krijg. Met andere woorden, ik verwerp het idee dat we simpelweg niet anders kunnen dan een zekere ‘profetie’ uit te laten komen. Maar het is verwarrend als dat je uitgangspunt is, en je ziet vervolgens hoe mensen bewust, of lethargisch, of afgeleid, toch precies die stappen zetten die ons dichter bij een noodlottige ontknoping brengen. Alsof we niet veel meer zijn dan acteurs in een dystopische film die niet kunnen ontsnappen aan het script van een sadistische auteur. Dat is niet ‘cool’!