In een ideale wereld kiezen we op grond van zuiver rationele afwegingen.
De wereld is niet ideaal, en zal dat ook niet worden, wat op zich misschien maar beter is ook, anders wordt het zo saai. Maar wat meer logica is wat we nu hard nodig hebben, anders wordt het ‘Gotham’. Wat ons nu de das omdoet, is dat we complete faculteiten hebben ingericht die tot in detail bestuderen hoe je mensen kunt manipuleren. Op het individuele vlak, én als collectief. De uitkomsten van die studies worden vervolgens gebruikt om politici te selecteren, en hen te instrueren (coachen) om ‘effectief’ te zijn, zodat ze als eersten over de eindstreep komen. De dag waarop de verkiezingen zijn.
Het is niet goed om te vroeg te ‘pieken’. En een politicus, of politieke partij, moet adequaat reageren op enige verschuiving in het evenwicht gedurende de aanloop naar de verkiezingen. Vandaar dat ik er open voor sta als mensen zeggen dat Joe Biden juist nu onder de bus werd gegooid, pal na de mislukte moordaanslag op Trump, om het ‘momentum’ terug te krijgen dat ze kwijt waren geraakt door alle aandacht die, verbluffend kortstondig, uitging naar de ‘Orange Man’. Voor de ‘Conspiracy Buffs’ een argument voor hun vermoeden dat het een ‘inside job’ geweest moet zijn, maar ook als je niet uit dat hout gesneden bent is het nog logisch om aan te nemen dat de ‘Democraten’ wilden voorkomen dat het verder de komende tijd alleen nog maar over die aanslag zou gaan, terwijl hun ‘kandidaat’ al op onoverbrugbare achterstand stond, nadat zélfs het ‘Grote Publiek’ doorkreeg dat Biden ernstig de weg kwijt is.
Als je alles op een rij zet, ziet het er onfris uit. Biden die in debat met Trump finaal door het ijs zakt, reddingspogingen die niet aanslaan, partijgenoten van Biden die aan zijn stoelpoten beginnen te zagen, ofschoon Biden, de ‘gekozen’ kandidaat, zelf van geen wijken wil weten. Een moordaanslag die, als hij geslaagd was, de tegenkandidaat van Biden uit de weg had geruimd, waardoor hij alleen nog met Kennedy af hoefde rekenen om de ‘Warparty’ aan de overwinning te helpen in november, ongeacht of hij zelf, of een ‘Republikein’ die daar uit de hoge hoed was getoverd als vervanger voor Trump, dan had gewonnen. Maar omdat die aanslag mislukte, was het crisis binnen de ‘Warparty’. Waarop besloten werd Biden op te offeren en Kamala (vervroegd) te lanceren. Alles wijst erop dat Biden zelf niet die keuze maakte. Voorzover hij daartoe nog bij machte was, gegeven zijn ‘conditie’.
Via de media en de ‘social media’ werd Kamala gelanceerd met veel fanfare, en volgens de ingekapselde ‘peiling-bureaus’ met groot succes. Ik kan dat niet beoordelen, waar anderen iets totaal anders beweren, maar zelfs als dat betrouwbare informatie is, is de vraag of ze niet té vroeg ‘piekt’. Of haar ‘ontsnapping uit het peloton’, drie maanden voor de ‘meet’, haar hand (die van de ‘Warparty’) niet forceert.
Indien kiezers op zuiver rationele gronden zouden kiezen, zou het veel minder een ‘issue’ zijn. Maar in een wereld waarin mensen de inhoud praktisch negeren, en kijken naar zulke onbenullige zaken als ‘is het een man of een vrouw’, ‘wat is haar/zijn seksuele voorkeur’, ‘wat is de kleur van zijn/haar huid’, ‘hoe oud is hij/zij’, liggen de kaarten anders.
Het hele punt is, dat dergelijke irrationele ‘overwegingen’, ingegeven door emotie, gevoelens en sentimenten, een bescheiden levensduur hebben bij mensen die daarnaast ook nog over hun ‘ratio’ beschikken. Emoties, gevoelens en sentimenten verblinden de ‘ratio’ in situaties die ‘emotionally charged’ zijn, maar ebben met de tijd weg, waarna er ruimte komt voor de ‘ratio’ om het verloren terrein terug te winnen. Met die kennis gewapend werken voornoemde ‘wetenschappers’ aan een strategisch plan om te voorkomen dat kiezers lastige vragen gaan stellen. Voor de ‘Ware Gelovigen’ hoeven ze niet bang te zijn, die gaven al aan dat ze zelfs op Biden zouden stemmen als hij ’tussen zes plankjes’ lag, en daags na de verkiezingen begraven zou worden. Maar de ‘zwevende’ kiezer geeft in bijna alle verkiezingen tegenwoordig de doorslag.
Je kunt uittekenen hoe de ‘Democraten’ in de resterende drie maanden zullen proberen het nu gecreëerde ‘momentum’ vast te houden door critici uit te dagen om zich vast te bijten in Kamala als ‘vrouw’, haar ‘huidskleur’, en haar seksuele ‘escapades’, om de aandacht af te leiden van de inhoud, waarbij ze iets verderop Pete Buttigieg wellicht nog zullen ‘brengen’ om de discussie richting zijn ‘homoseksualiteit’ te leiden, ook zo’n ’non-issue’. Of 'de Hillary' als een rode lap op de stier. In het ‘pro-Trump’-kamp zonder enige twijfel meer dan voldoende aanhangers van de ‘Orange Man’ die geen weerstand kunnen bieden aan de verleiding. Maar waar twee honden vechten om dat ‘been’, zie ik Kennedy er vandoor gaan met de rationele kiezers, die zich op enig moment vol walging afkeren van die giftige soap. Derhalve zullen de Kamala-getrouwe media, en de ‘trollen’ van de ‘Warparty’, in de VS en daarbuiten, zich te buiten gaan aan pogingen de hele strijd te laten escaleren, terwijl ze Kennedy moeten zien te negeren.
Wat dat uiteindelijk oplevert aan nog op te voeren onfrisse praktijken, en wat er dan voor een uitslag uit de bus komt, dat durf ik niet te voorspellen. Zelf hoop ik bij elke verkiezing altijd weer dat de kiezers nu een keer doorkrijgen hoe ze bij de neus worden genomen, en voor het karretje van het ‘Establishment’ worden gespannen, waardoor ze na de verkiezingen met ‘Big Brother’ blijven zitten, en weer méér oorlog krijgen, minder welvaart, slechtere zorg, hogere schulden, collectief en individueel, en ze het verprutsen voor hun kinderen en kleinkinderen. De ‘Warparty’ is ‘Bad News’, ongeacht welke ‘buikspreekpop’ het spreekgestoelte mag beklimmen om u en mij voor te liegen. Hoe mooi zou het zijn als de ‘revolutie’ die ons verlost geweldloos zou zijn, omdat een meerderheid van de kiezers terugkeert op aarde vóór november, en de eigen logische vermogens mobiliseert om tot een weloverwogen keuze te komen, voor de verandering, omdat er nu wel héél veel op het spel staat.
Onderdeel van de leugen is het ‘partijprogramma’, dat berekenend wordt opgesteld door diezelfde ‘wetenschappers’, op grond van dezelfde uitdaging om kiezers, en ‘partijleden’, een rad voor ogen te draaien. Ze promoten vervolgens hun ‘kieswijzers’ die de massa om de tuin leiden met uitgekookte, voorgekookte ‘leading questions’, en ‘gewogen’ antwoorden, bedoeld om de kiezer weg te houden bij ‘excentriekelingen’, die geen boodschap hebben aan méér oorlog, minder welvaart, minder zorg, minder woningen, of meer ‘nieuwe medelanders’. Het is fascinerend om te bestuderen hoe slim/sluw ze zijn, en hoe ze het voor elkaar krijgen om dat soort ‘wetenschap’ gesubsidieerd te krijgen.
Dat systeem veranderen vergt een ‘doorbraak’, een ‘revolutie’, omdat het systeem zich niet zelf bij de lurven pakt en er een eind aan maakt vanwege de teleurstellende reeksen missers. U en ik zijn onmachtig om daarin iets te forceren. Overigens betekent logisch, en ‘ratio’ hier niet dat emotie, gevoelens en sentimenten volledig bevroren dienen te worden. Als ik hier een lans breek voor Kennedy, en in het verleden een lans brak voor andere politieke groeperingen, merkt u al meteen op dat ik mij concentreer op enkele niet bijzonder nauw omschreven doelstellingen. Wat ik wil bereiken is niet zoiets vulgairs als ‘minder Marokkanen’, om het maar even concreet te maken, maar een koerswijziging die ons uit de gevarenzone wegvoert, en voorkomt dat we elkaar straks de strot afsnijden, of zelfmoord plegen door andere landen te ‘nuken’, of uit te dagen om ons te ‘nuken’. Logisch en rationeel houdt hier dus ook wel degelijk in dat je op basis van emotie, gevoelens en sentimenten vertrouwen kunt hebben in een individu, of partij, om niet te verzaken. Om ons terug te voeren naar ‘Afspraak is Afspraak’, naar ‘Win-Win’, naar ‘Law Based’, inplaats van ‘Rules Based’.
Waar het de verkiezingen in de VS van november betreft, is mijn advies aan u: ‘Sit back, and relax’. Observeer. Bezie de ontwikkelingen door de bril die ik u hierboven heb aangereikt. Wie heeft ‘momentum’? Hoe wordt er gemanoeuvreerd om het ‘momentum’ terug te krijgen, of uit te bouwen? Hoeveel ‘stamina’ heeft de ‘buikspreekpop’? Hoeveel smeriger kan het nog worden? Wie duwt wie onder de bus? Wie zitten er achter ‘events’ die het ‘momentum’ beïnvloeden? Hoe reageert men als het ‘event’ niet het resultaat heeft dat men verwachtte? Wie zijn die ’Trekpoppen’ die in het ‘achterveld’ van de ‘sociale media’ als automaten ‘Dumb, Fat and Happy’ iedereen en alles op stang jagen met hun provocaties om de ‘ratio’ geen kans te geven?