Niemand in ons deel van de wereld trekt zich nog iets aan van het oordeel van een rechter, expert, of enige andere autoriteit.
Dat wil zeggen, als een rechter of een autoriteit cadeautjes uitdeelt aan verdachten of slachtoffers, of een expert praat hen naar de mond, dan worden ze op de schouders gehesen en bewierookt. Maar keren die autoriteiten zich tegen de verdachte, of geven zij mensen die zichzelf zien als slachtoffer de boodschap mee dat ze niet moeten janken, dan zijn de rapen gaar.
Van mijn kant heb ik vele bijdragen geschreven over de oorzaken. En waarom ik zelf het vertrouwen kwijt ben geraakt in die autoriteiten. Waarom het schadelijk is als je veroordeeld wordt voor iets wat je niet alleen niet gedaan hebt, maar zelfs aantoonbaar niet eens gedaan kán hebben. Waarom liegende en bedriegende autoriteiten, en experts, maken dat je hen, maar ook het instituut waar zij voor staan, niet langer vertrouwt.
Het tegenovergestelde is eveneens waar. Iemand die via de rechter, of van enige autoriteit, gelijk krijgt, terwijl hij of zij de boel stond te flessen, op jacht naar een toekende schadevergoeding wegens 'smaad' om een tegenstander te grazen te nemen, waarbij het gaat om een kwalificatie die gewoon waar is, minacht die instanties eveneens. Die persoon zal er verder wel gretig misbruik van maken dat die instantie zo makkelijk te beïnvloeden is, en er een verdienmodel van maken, maar dat betekent nog niet dat ze hen zien als een échte autoriteit. Daar is die rechter of autoriteit hun 'bitch'.
Elk mens is anders, en in vele conflicten is het feitelijk onmogelijk om vonnis te wijzen, of beleid op te leggen en advies uit te brengen, anders dan: 'Begin er niet aan!' Hoe groter de afstand tussen de verdachte, of het slachtoffer, en de rechter of autoriteit, hoe lastiger het is om vonnis te wijzen in een conflict, of wetten te schrijven voor zo'n situatie. Niemand trekt zich nog iets aan van wat het 'Internationaal Strafhof' zegt, en dat was van meet af ingebakken. Uiteenlopende landen 'erkenden' dat 'Strafhof' al meteen niet, en de Verenigde Staten namen zelfs een 'The Hague Invasion Act' aan, waarin men bepaalde dat als er ooit een Amerikaan 'gedaagd' zou worden, schuldig of niet, of één van Amerika's bondgenoten, ze zich het recht voorbehielden om die verdachte met geweld te bevrijden uit voorarrest.
Uiteraard, zoals ik ook onderstreep in de inleiding, stond de Verenigde Staten vooraan te juichen toen Poetin werd aangemerkt als verdachte, maar nu het Netanyahu is, is het huis te klein. Dat is dan nog geheel los van het gegeven dat het 'Strafhof' sinds haar oprichting al opzichtig selectief te werk ging. Landen die in strijd met het Internationaal Recht oorlogen begonnen, of terreurgroepen bewapenden, lieten ze ongemoeid als het NAVO-landen waren, of één van haar proxies. Maar na meer dan 20.000 doden in één jaar tijd in Gaza, plus een weelde aan overduidelijke, veelal op beeld vastgelegde oorlogsmisdaden, trok een 'Aanklager' de stoute schoenen aan, en dagvaardde hij Netanyahu en zijn gewezen minister van Oorlog. Naast een 'kopstuk' van Hamas, waarvan niemand weet of hij nog in leven is. De 14.000 doden die vielen in de burgeroorlog in Oekraïne van 2014 tot 2022 genereerde eerder echter 'wegkijken'.
Verwacht niet van mij dat ik hier in kort bestek een overzicht geef van het bedenkelijke reilen en zeilen van dat Haagse Hof, want dat gaat niet lukken. Ook ik begrijp de 'Goede Bedoelingen', in het bijzonder na de verschrikkingen van wat er in Rwanda plaatsvond, maar het was een gedoemd project. Een 'Brain Fart' die de manifestatie was van onze Westerse overmoed aan het einde van de 'Koude Oorlog', het 'Unipolaire Moment'. Maar ingebakken in onze collectieve kijk op het instituut 'Overheid', en dat waar het begrip 'Rechtsstaat' naar verwijst. Gekoppeld aan de vraag wanneer je kunt spreken van iemand die expert is.
Waar mensen die zich toegang hadden verschaft tot het overheidsapparaat openlijk de groeiende macht die dat met zich meebracht begonnen te misbruiken, zat dat al ingebakken in onze 'cultuur'. Onze 'losse' omgang met de realiteit was in zekere zin onze kracht, maar tevens onze achilleshiel. Het is op zich onjuist om een incident uit te vergroten tot iets alomvattends, maar ik houd vol dat de korte typering van de journalist Ron Suskind, of liever de anonieme 'bron' die hij citeerde, over het einde van een 'Reality Based' wereld, wel degelijk opging voor onze hele Westerse maatschappij.
Het is zoals die 'bron' het beschrijft. De ultieme vrijheid van handelen, zonder consequenties, kreeg vleugels. Vrije associatie. Compromisloos hedonisme. 'Creativiteit'. 'Might Makes Right'. Bizarre, Orwelliaanse herdefiniëring van kernbegrippen in de rechtspraak. En dat alles betaald door de 'achtergebleven' landen die vasthielden aan 'Reality Based', via onze controle over de wereldhandel via onze Westerse 'munten' en 'regelgeving'. Voor ons in het 'Westen' voelde het als een 'Warm Bad'. Maar ik beschreef het hier op mijn blog als een decadente 'Death Cult'. Als een propositie die gedoemd was te eindigen in tranen en massagraven.
Er rest ons niet zo héél veel tijd meer om terug te keren op aarde. Om 'af te kicken'. Om terug te keren naar een wereld waarin we een man een man noemen, een paard een paard, en een pedofiel een pedofiel. Simpelweg gebaseerd op waarneembare feiten, en niet op de vraag waar iemand zich mee 'identificeert', of hoe hij of zij het 'voelt'. Ik begrijp hoe aantrekkelijk het is om 24/7 te spelen. Hoe we aan al die compleet idiote wetten zijn gekomen, met hysterische 'Aanklagers' en rechters die op de stoel van beleidsmakers zijn gaan zitten. En hoe zalig is het niet om, nadat je geleerd hebt je naam foutloos te schrijven, te worden bewierookt als expert? Maar de realiteit trekt zich er niks van aan. Die stelt keiharde eisen, en rekent onbarmhartig af.
Het wemelt van de 'Kwesties' die mij van de ene in de andere verbazing doen vallen. In ons eigen land, en op wereldschaal. Op 'Teletekst' lees ik dat kinderen van immigranten het verhoudingsgewijs steeds beter gaan doen in een land waarin lezen en schrijven finaal door de vloer zijn gezakt. Duh? Er worden mensen veroordeeld wegens 'smaad', omdat ze een wetenschappelijk juiste observatie over iemand toevertrouwen aan een tekst op 'X'. Mensen die wijzen op wetenschappelijke publicaties die duiden op problemen met gloednieuwe medische producten, die bovendien niet doen wat er in de folder stond, zijn 'Complotdenkers' en worden daarvoor gedaagd en veroordeeld. Iemand die in 2022 schreef dat hij, als 'huurling' in Oekraïne, betaald door de NAVO-landen, verwachtte in 2023 aan het strand in Marioepol te liggen, maakt zelfs nu nog de 'Realisten' die hem probeerden uit te leggen dat hij ze zag vliegen, uit voor lieden die een 'IQ' van niet meer dan 60 hebben.
Het gaat allang niet meer om fouten. Het gaat meer en meer over moedwillig doorgezet, doorgedramd beleid waarvan al zichtbaar is dat het catastrofaal is. Ik houd daarbij vol dat het probleem niet is dat die mensen crimineel zijn, in het gros van de gevallen. Ze 'zien' het gewoon niet, terwijl ze er naar staan te kijken. Of ze 'zien' het wel, maar bedenken de meest krankzinnige redenen voor dat fenomeen die zijn ontleend aan een fantastische voorstelling die geen enkel raakvlak heeft met de realiteit. Alsof ze in een parallel universum verblijven.
Er zijn drie manieren waarop dit kan eindigen. In de totale vernietiging van de mensheid na de inzet van nucleaire of biologische wapens. Of een 'close shave', en na een angstaanjagende 'Reality Check' van de weeromstuit een extreem dictatoriale, fascistische structuur omdat die intellectuele kleuters overduidelijk de luxe niet kunnen dragen, en ze er zonder supervisie een teringzooi van maken als je ze de vrije hand, en de verantwoordelijkheid geeft. Of, 'Optie 3', een terugkeer naar de 'Realiteit' voordat deze 'Death Cult' toekomt aan de 'Kool Aid'. U zult begrijpen dat ik aan 'Optie 3' de voorkeur geef. Maar ik heb er een hard hoofd in dat het ons gaat lukken. Ik zeg dat vooral omdat verscheidene leidende Westerse politici er geen geheim van maken dat ze de overwinning op Rusland zo belangrijk vinden, dat ze er een nucleaire oorlog voor over hebben. En omdat de Verenigde Staten in haar laatste hulppakket aan Oekraïne beschermende pakken en uitrusting voor bio-chemische oorlogsvoering heeft opgenomen, terwijl nagenoeg vaststaat dat covid een laboratorium product was uit de 'stal' van een groep 'Gain of Function' wetenschappers, overtuigend in beeld gebracht door Robert F. Kennedy, als onderdeel van het 'Biowarefare Establishment', met wereldwijde vertakkingen, en vele laboratoria in Oekraïne.
We verliezen ons, op elk niveau, in de bijzaken en vertier, en zien die man in dat apenpak niet, die met een krat 'Kool Aid' van rechts naar links door beeld schuift. Niet die blondine die in een uithoek op het internet iets 'Tweet' waar iemand wellicht aanstoot aan zou kunnen nemen gaat ons de kop kosten, of u op uw brommer die zich niks aantrekt van de opwarming van de aarde, maar de lieden die oorlogen uitlokken, gaspijpleidingen opblazen, met biowapens en experimentele medische preparaten knutselen, en morbide plannetjes ontwikkelen om het 'Unipolaire Moment' te benutten om ons tegen elkaar op te zetten, ten bate van hun eigen 'bottom line'.