Hoe word je een ‘oorlogshitser’?
Best een interessante vraag. Maar niet te beantwoorden, ben ik bang. Er is niet één typisch patroon, voorzover mij bekend. Daarbij komt dat de betrokkenen zelf het als regel niet door hebben. Sterker nog, velen van hen houden bij hoog en bij laag vol dat ze juist voor vreedzame oplossingen zijn. Maar het is die ‘ander’ die niet te vertrouwen is, en beter maar direct opgeruimd kan worden voor er ongelukken gebeuren.
En geleidelijk breidt het werkterrein zich uit. Mensen die Hitler onder het vergrootglas hebben gelegd zagen een onbeduidende corporaal in het Habsburgse leger, die aan de volkomen idiote ‘Eerste Wereldoorlog’, die niemand wilde, maar opeens was er geen weg terug, een geweldige kater overhield. Zijn droom ‘Kunstschilder’ te worden was al op de klippen gelopen. En er waren ‘persoonlijke problemen’ die zijn ‘inferioriteitscomplex’ voedden. Door die lens bekeken kun je zomaar de conclusie trekken dat de man eigenlijk geen eerlijke kans had. Hij moest wel ‘oorlogshitser’ worden.
Neem in onze tijd John Bolton. De man waarvan Trump zei dat als hij hem zijn zin had gegeven, de Verenigde Staten al vier keer in een alles vernietigende nucleaire oorlog verzeild waren geraakt. Als student had hij zichzelf kunnen bewijzen tijdens de oorlog in Vietnam, maar hij koos ervoor elke kans te grijpen om niet het risico te lopen naar Vietnam te worden gestuurd. Dat genereert bij bepaalde mensen een pervers soort schuldgevoel, dat ze vervolgens moeten compenseren door wraak te nemen op hun eigen ‘laffe ik’. In elk geval is het verlangen van John Bolton naar oorlog goed gedocumenteerd. Daarbij is het ronduit doodeng dat mensen die dat in het verleden wel zagen, nu de passie preken vóór die oorlogshitser, louter en alleen omdat ze het zien als hun laatste kans om Trump uit het Witte Huis te krijgen.
Nog een etage lager op ladder staan de mensen die niet openlijk voor oorlog pleiten, maar die zich het vuur uit de sloffen lopen om tegenstanders van oorlog, en het ‘Regime-Change’-voorportaal, uit de vergelijking te halen. Daar is het nóg lastiger om er de vinger achter te krijgen wat voor hen het beslissende moment was. Ze menen de ’nationale zaak’ te dienen zoals het een ‘loyale burger betaamt’, en voor ze het zelf beseffen schrijven ze het ene na het andere ‘ad hominem’ stuk over mensen die ons de keerzijde van de ‘BOEM!’-medaille laten zien. Stukje bij beetje worden ze erin meegezogen.
Voorwaarde is wel dat je al moet zijn geïndoctrineerd met het idee dat ‘defensie’ niet beperkt is tot verdedigen als je wordt aangevallen. Iemand moet al het zaadje geplant hebben dat de ‘eerste klap’ een ‘daalder’ waard is. En dat de mensen waarmee jij je verwant voelt het bijzondere voorrecht hebben anderen hun wil op te leggen. Maakt niet uit of dat religieus geïnspireerd is, ideologisch, of dat het de consequentie is van een ‘literaire verdwazing’ als gevolg van het lezen van bepaalde romans die appelleren aan een fantasiewereld vol ’nobele lieden’ waar diegene zich mee identificeert bij gebrek aan beter.
Dan zijn er natuurlijk de zuiver calculerende types, die binnen de omgeving waar ze min of meer bij toeval terecht zijn gekomen slechts vooruit komen als ze het voortouw nemen. Lieden die zich niet eens bewust zijn van de consequenties van hun keuzes op de wat langere termijn. Ze zien een kans om hun ‘bottom-line’ te voeden, en grijpen die gewetenloos met beide handen aan, omdat anders iemand anders dat wel doet. Zie mijn bijdrage 'Schoenen' van een paar dagen geleden.
Tot slot zijn er de écht doodsbange mensen die zichzelf hebben wijsgemaakt dat als zij er niet als eerste op los slaan, ze het niet meer na kunnen vertellen. Al die lui kunnen plannen smeden die met enig vernuft nog resultaat zouden kunnen hebben ook, of die volkomen ‘Van God Los’ zijn. Dermate onrealistisch en volkomen verknipt, dat ze eigenlijk niet los rond zouden moeten lopen zonder supervisie van een volwassene.
Probleem is uiteraard, dat de oude waarheid hier opgaat dat iemand wel paranoïde kan zijn, maar dat dat nog niet hoeft te betekenen dat hij of zij niet achtervolgd wordt. Wat mij bij de jacht op ’nep-nieuws’ brengt, die steeds nadrukkelijker uitmondt in vormen van censuur. De achterliggende gedachte is dat ‘anderen’ berichten kunnen verspreiden die volkomen gelogen zijn, of onwaar door de draai die ze er aan geven. Mijn speculatieve constructie van een mogelijke motivatie van ‘oorlogshitser’ John Bolton zou u als voorbeeld kunnen nemen. Als u het als nieuws leest, schort er echter iets aan uw educatie.
Vermoedelijk zijn er ook wel mensen betrokken bij de jacht op ‘nep-nieuws’ die integer zijn, maar het gros is dat zeker niet. Dan nog kan iemand integer zijn, maar de plank wel volkomen misslaan, zonder het te beseffen. Zelf verwijs ik met enige regelmaat naar artikelen op ‘sott.net’, ‘zerohedge’ en ‘RT’, waarvan private ondernemingen, die menen de wijsheid in pacht te hebben, stellen dat ze grossieren in nieuws dat ‘nep’ is, of om andere redenen beter uit beeld kan blijven.
Een commerciële firma die zich tot doel heeft gesteld het nieuwsaanbod op te schonen, zodat u alleen nog maar ‘betrouwbaar’ nieuws krijgt, timmert aan de weg. Bedenk dan wel dat als er geen nieuws was dat ze ‘negatief’ kunnen beoordelen, ze zonder werk zouden zitten. Vele tegenstanders van die club verwijzen naar verdachte politieke banden, en die zijn er overduidelijk. Maar realiseer u dat bedrijven zoals ‘NewsGuard’, en concurrenten, waarvan sommigen zich verhuren aan de ‘Grote Jongens’ in de wereld van de ‘sociale media’, resultaten nodig hebben om niet failliet te gaan. Met andere woorden, dit is gevaarlijker dan censuur. Ik zeg niet dat ze de vooropgezette bedoeling hebben om oorlog uit te lokken, maar als je vijf minuten vrij maakt door even niet te ‘Twitteren’, en je denkt er even over na, dan besef je hoe een andere uitkomst haast ondenkbaar is. Tenzij…….
Tenzij de ‘nieuwsconsument’ in opstand komt, en zich afkeert van die opportunistische graaiers, en juist de sites opzoekt waarvan uw ‘Internet-Moeder’ zegt dat je eerst je bordje pap leeg moet eten, en een grote jongen/meid moet worden voordat je, gedoseerd, kennis mag nemen van wat ’niet-politiek-correcte’ mensen in de wereld te melden hebben. Maar doet u mij een plezier, en blijf nadenken! Een goed voorbeeld van hoe je dat doet is DIT artikel van Craig Murray, die werd geattendeerd op emailverkeer dat bij toeval werd vrijgegeven, handelend over de dood van Seth Rich. Hij rent er niet meteen vandoor met de eerste de beste complottheorie, en waarschuwt zijn lezers ook dat hij simpelweg naar de aangeleverde feiten wil kijken, en daarbij geen acht slaat op de politieke achtergrond van degenen die die feiten presenteren, en welke schimmige wereldbeelden die aangevers er op na houden.
Natuurlijk is het zo dat er mensen zijn die de meest idiote dingen geloven, waarvoor geen enkel bewijs is. Of waar het bewijs exact in de tegenovergestelde richting wijst. Hier treft u met grote regelmaat bijdragen aan waarin ik laat zien dat het anders in elkaar zit dan ‘men’ u wil laten geloven. Mét de verwijzingen die dienen als bewijs, of de argumenten die u weg moeten voeren van een onjuiste interpretatie van de feiten, de wetten, of bestaande afspraken en gedane toezeggingen, in hun juiste historische context. En waarom de informatie die ‘men’ wegliet het hele oordeel erover op zijn kop zet.
Zonder enige twijfel wemelt het van de politici die reikhalzend uitkijken naar de wereldomspannende introductie van zoiets als ‘Newsguard’, in de wetenschap dat die organisatie hen ‘Gouden Bergen’ belooft. Zelf zullen ze ‘natuurlijk’ in volledige vrijheid mogen blijven discussiëren. Het gaat er alleen om de ‘Rotte Appels’ uit het mandje te halen. En het begint te vervelen, maar: ‘First they came….’.