De bijdrage die hier stond heb ik verwijderd.
Het was een onsamenhangend stuk proza. Ik heb er geen excuses voor. Het was gewoon niet goed. Het ‘haakje’ was een op zich gerechtvaardigde actie van de ‘Stichting het Vergeten Kind’, waar men zich zorgen maakt over een breuk in de zorg. Een volkomen terechte zorg. En waar ik de indruk wekte dat ik van mening ben dat die zorg simpelweg van de ene op de andere dag op moet houden, was dat allerminst mijn bedoeling. Eenieder die tussen wal en schip dreigt te geraken moet toegang hebben tot adequate hulp. Mijn ergernis is meer dat (weer een ‘Stichting’) daarmee aan de slag moet, terwijl het zo volkomen vanzelfsprekend is dat als een arts meent dat iemand zekere zorg nodig heeft, hij of zij dat dan ook dient te krijgen.
Dat staat los van de andere punten die ik er met de haren bijsleepte. Dat was gewoon te gemakkelijk. En wat het helemaal ongemakkelijk maakte, was een parabel uit eigen koker, alsof dat de ‘benchmark’ zou moeten zijn. Ik moet ook niet proberen dat stuk te repareren met een ‘Naschrift’. Het moest gewoon weg, en ik hoop dat het geen schade heeft toegebracht aan mensen die zich dag en nacht uitsloven voor hun medemens, of mensen die door tekortschietende zorg van ambtenaren die met idiote wetgeving en ‘kaders’ lopen te zwaaien, bedacht door onze 'vertegenwoordigers', in een diep zwart gat terecht zijn gekomen. De tragiek is dat ik daar zelf in het verleden juist al aandacht aan heb besteed, omdat ik zoveel verhalen tegenkwam van ‘overdracht’ van de ene zorg naar de andere die hopeloos de mist in ging. En dat was het ook wat mij in het verkeerde keelgat schoot toen mevrouw Cora van Nieuwenhuizen, op een vraag over zo’n probleem, begon over mensen die ambulancepersoneel hinderden. Het ‘leermoment’ voor mij was dat ik zelf ook wegdreef met mijn ‘hobbies’.
Excuses voor deze misser.
Jake.