‘Krimp luchtvaart niet schadelijk’, kopte Teletekst.
Een ‘Onderzoeksbureau’ dat gevestigd is in een statig pand in de binnenstad van Delft, op een steenworp afstand van de Oude Kerk, maakt deel uit van de ‘Groene Lobby’ die volop gesubsidieerde werkgelegenheid biedt aan ‘Hoog-Opgeleide’ medelanders die bereid zijn hun ziel te verkopen aan het bevorderen van ‘Groene Thema’s’. De suggestie dat men ‘onafhankelijk’ is, is een opzichtig fabeltje, want de hele website ademt ‘Lobby’. Het is volkomen onbestaanbaar dat CE Delft tot de conclusie komt dat luchtvaart goed is voor ons land, als alles wat ‘Groen’ is in Nederland zegt dat het juist slecht is.
Het ‘rapport’ van zevenendertig pagina’s is op zijn best een ‘gefilterd literatuur-onderzoek’, waarin vergelijkingen worden getrokken met ‘krimpscenario’s’ elders, en Schiphol primair wordt vergeleken met Londen Heathrow, dat al vele jaren vol is, en niet kan groeien. Wat daar betekent dat de andere luchthavens van Londen de groeiende vraag opvangen. Maar ‘post-Brexit’ verandert het beeld vermoedelijk radicaal, als vele ‘hoofdkantoren’ zich vanuit de ‘City’ naar het Europese vasteland verplaatsen, met mooie kansen voor Nederland, tenzij CE Delft het voor elkaar krijgt er een ‘Groene Torpedo’ in te jagen.
Dat voorbeeld van Londen onderstreept nog eens dat groei of krimp van een luchthaven niet exclusief gekoppeld kan worden aan keuzes die een bedrijf maakt. Zou Nederland kiezen voor een ‘Nexit’, dan kan de KLM hoog springen, of laag, maar zullen ze het ‘hub-spoke’-model, als dochter van Air-France, moeten laten varen. Maar ‘Groene keuzes’ kunnen hetzelfde effect sorteren. Het is niet zo dat CE Delft klip en klaar bewijst dat de vrees voor dergelijke effecten ongegrond is. Eigenlijk zou je moeten kunnen zeggen: ‘Okay! We zijn overtuigd! We doen precies wat jullie willen. Hier tekenen!’ En als de verwachte effecten dan tegenvallen, de schade verhalen op de ‘Onderzoekers’ en hun ‘Opdrachtgevers’, de ‘Stichting Natuur en Milieu’, en hun ‘Donoren’. Allemaal laten tekenen. Tenminste als garantie voor het doorbetalen van de mensen die door die ‘Groene keuze’ hun baan verliezen, met inbegrip van de afdrachten voor het pensioen en de geprognosticeerde loopbaanontwikkeling in een ‘marktomgeving’ zonder overheidsbemoeienis en Lobby.
Gaat niet gebeuren.
Andermaal onderstreep ik dat het wenselijk kan zijn bepaalde keuzes te maken die haaks staan op wat optimaal is voor de economie in het ‘hier-en-nu’. Zelf wijs ik om die reden ‘fracking’ af, sta ik niet te juichen bij kernenergie, vind ik het weerzinwekkend hoe we de ‘mensenhandel’ hebben georganiseerd middels 'Regime-Change' interventies, en zie ik niet waarom Nederland nog eens acht of negen ‘JSF’s’ zou aanschaffen, die echt alleen maar schadelijk zijn voor het milieu, en geen meerwaarde hebben, economisch gezien, als je het op gang houden van de mensenhandel door de creatie van vluchtelingenstromen buiten beschouwing laat.
Het ‘Rapport’ van ‘CE Delft’ ziet er gelikt uit, compleet met hun ‘spiraal-logo’ die voor mij symbool staat voor de zelfversterkende cirkelredeneringen die ik overal tegenkwam, gebaseerd op aannames en waardeoordelen die verder niet worden onderbouwd. Er zijn wetenschappelijke methoden die claimen complexe materie, met een enorm aantal variabelen, te kunnen reduceren tot eenvoudig te doorgronden hapklare brokken met een volledig voorspelbare, accurate uitkomst. Dergelijke formules kom je bij ‘CE Delft’ niet tegen. Tussen de regels door lees je overal dat het op zijn best een schatting is van mogelijke effecten, waarbij verwezen wordt naar literatuur die de omvang van de luchtvaart in economische termen inschat als ‘krap 6 miljard’, tot ‘net iets minder dan 30 miljard’. Dat noemen ze in de Verenigde Staten een ‘Ballpark Estimate’, of 'Guesstimate', en in Nederland ‘Natte Vinger Werk’.
Conform de economische traditie bevindt de ‘Onderzoeker’ zich nadrukkelijk met zijn rug in de rijrichting, extrapolerend vanuit ‘Ballpark Figures’ en aannames die bepaalde effecten in andere landen zouden kunnen verklaren. Op geen enkele wijze wordt de indruk gewekt dat de ‘Onderzoeker’ beseft dat we in een periode zitten van een economische aardverschuiving, met donkere wolken die zich samenpakken boven de ‘westerse’ economie, ‘De-Dollarisering’, en het belang van het Chinees-Russische initiatief om een ‘Nieuwe Zijderoute’ te ontwikkelen mét, of zónder Nederland.
Er is een niet geringe kans dat de vraag naar ‘Onderzoekers’ en ‘Lobby-clubs’ als werkplek voor ‘Hoger Opgeleiden’ zijn langste tijd heeft gehad. Voordeel voor het milieu is dan dat de vraag naar ‘zakelijk reizen’ vanuit die hoek scherp zal dalen, en we verlost zullen zijn van dit soort ‘kleurrijk theater’ die het politieke besluitvormingsproces ontregelt. Tevens zullen we dan verlost zijn van de creatieve vormen van het belasten van de ‘productiviteit-die-er-toe-doet’ ten bate van de ‘subsidieruif’.