Door wie, of wat, voelt u zich het meest bedreigd?
Is dat een reële bedreiging? Of het product van een ‘verhaal’? Voelt u zich machteloos, omdat het gevaar eerder iets dreigends is op de achtergrond, en u er persoonlijk weinig of niets aan kunt doen om dat gevaar te keren? Bent u aangewezen op anderen om u te beschermen? Op grond waarvan denkt u dat u ze kunt vertrouwen?
Eén van de grootste gevaren die ons bedreigen, is dat we bang worden gemaakt voor een gevaar dat er niet is, terwijl degene die ons de schuilkelder in heeft gejaagd ons huis leegrooft. Of erger. De ‘Bad Actors’. Als regel mensen zonder vrienden, al wemelt het van de vrijwilligers om hun kist te dragen als ze uiteindelijk het tijdige met het eeuwige verwisselen, omdat die lui bij leven ‘invloedrijk’ waren. Ik denk bijvoorbeeld, maar niet geheel toevallig, aan de Amerikaanse senator John McCain.
Het is geen toeval in die zin dat ik in mijn krant een nieuwe aanval op Poetin zag, met een claim dat ook een andere ‘oppositiefiguur’ ternauwernood een gifaanval had overleefd. Het gaat om Vladimir Kara-Moerza die in 2015 en 2017 vergiftigd zou zijn met een onbekend gif tijdens zijn reizen door Rusland. Hij zou daarbij in coma zijn geraakt, maar om onduidelijke redenen lukte het de ‘FSB-eenheid’, die volgens ‘Bellingcat/MI-6’ verantwoordelijk was, niet om het af te maken. Zelfde verhaal als bij Navalny dus. De heer Kara-Moerza was de rechterhand van Boris Nemtsov, die in Moskou, in de buurt van het Kremlin, op een brug over de Moskva, werd doodgeschoten door Tsjetsjeense Moslim-fundamentalisten, bepaald geen vrienden van Poetin, die later in de kraag werden gevat en veroordeeld.
Kara-Moerza, die daarnaast ook werkte in opdracht van de ‘Yukos’-flitsmiljardair Chodorkovsky, die samen met zijn partner door Poetin onteigend werd, na problemen rond de belastingafdracht/kapitaalvlucht van Yukos, en een vermoorde burgemeester die niet naar de pijpen van het tweetal wilde luisteren, en pal stond voor de belangen van de burgers in zijn gemeente, woont tegenwoordig in Washington, ‘waar hij veel vrienden’ heeft, volgens NRC, die het verhaal vertelde in de krant van vrijdag. Eén van die vrienden was John McCain, en Kara-Moerza was zo ‘close’ met de Senator, dat hij de kist mocht helpen dragen toen John zijn strijd met kanker had moeten opgeven.
Nou kent u, als u mijn blog al wat langer volgt, John McCain III als een rasopportunist. Hij hielp, als Republikein, Hillary in haar strijd tegen Trump, en was daarmee één van de eersten binnen de ‘Republikeinse Partij’ die duidelijk maakte dat de ‘Warparty’ hem boven alles ging. Een 'bijzondere' man, ook in kringen van ‘Veteranen’ uit de ‘Vietnam-oorlog’, waar McCain als krijgsgevangene, zoon van een admiraal, een omstreden reputatie opbouwde. En na de oorlog verzette hij zich als ‘De Duivel’ tegen pogingen om het lot van landgenoten in krijgsgevangenschap te onderzoeken, wat hem ook op bergen kritiek kwam te staan.
Aan dat enigma werd tegen het eind van zijn leven nog een dimensie toegevoegd, toen hij tot drie keer toe in Syrië op bezoek ging bij de meest radicale Moslim fundamentalisten, van welk onderonsje foto’s de hele wereld over gingen. Ook stond hij in Ukraine zij aan zij met leidende neonazi’s bij de door Victoria Nuland georganiseerde staatsgreep in dat land. Ik heb geen idee wie er nog meer die kist van McCain mochten helpen dragen, maar laten we zeggen dat het zomaar een vrij bont gezelschap geweest had kunnen zijn als al zijn ‘vrienden’ die eer te beurt was gevallen. Waarbij, en ik breng het nog maar even in de herinnering voor de volledigheid, Navalny het als zijn roeping ziet om Tsjetsjenen af te schieten. Terwijl Alexander Litvinenko, die in een Londens ziekenhuisbed gruwelijk aan zijn eind kwam na te zijn vergiftigd met polonium, zich op zijn doodsbed bekeerde tot de Islam, waarbij hij warme contacten onderhield met Tsjetsjeense fundamentalisten, én de Joodse ‘tycoon’ Leonid Nevzlin, waar hij kort voor hij ziek werd nog bij op de koffie was geweest, in Israël, om zijn rapport over Yukos te overhandigen, waarmee zijn missie was volbracht, en hij alleen als martelaar nog waarde had.
Waar de Russen de moordenaars van Nemtsov snel te pakken hadden, vroegen zij onlangs aan Merkel en Macron om de informatie over Navalny’s vergiftiging met hen te delen, zodat ze werk konden maken van het forensische onderzoek, waar de Russische artsen die Navalny als eersten onderzochten, en zijn leven hebben gered, niks hadden gevonden. Ook niet in de afgenomen monsters die waren achtergebleven. Maar Poetin had bot gevangen bij zijn collega’s.
Dat zijn ‘Spy Games’.
Om een Rus die ‘in bed ligt’ met John McCain af te schilderen als ‘onafhankelijk’, zoals NRC doet in dat artikel over die Vladimir-de-kistdrager, is niet ‘ongeloofwaardig’, maar illustratief voor wat men bij NRC onder ‘onafhankelijk’ verstaat. Overigens schreven uiteenlopende broodschrijvers van uiteenlopende ‘kranten’ onder hun eigen naam identieke stukjes, zoals ook HIER in Trouw. Ook direct na die tweede vergiftiging van Kara-Moerza, in 2017, schreef Trouw over dat geval. En wat er bij mij niet in wil, is dat Russische ziekenhuizen met succes steeds weer het leven redden van mensen die door ‘Poetin’ worden vergiftigd. Terwijl, zoals de dood van Nemtsov ook duidelijk maakte, ‘Poetin’ geen enkel voordeel heeft bij de dood van ‘oppositieleiders’ die als martelaren kunnen dienen voor de ‘McCain-achtige’-figuren, de ‘poppenspelers’ in de lange schaduwen achter die in het oog springende types. In dat licht bezien is het verstandig van Kara-Moerza dat hij is uitgeweken naar ‘Washington’, maar niet omdat de FSB hem dan niet meer kan bereiken, maar omdat die ‘figuren’ in die lange schaduwen een modderfiguur slaan als ze iemand op ‘eigen bodem’ verliezen bij hun pogingen om martelaren te maken. Door die bril bekeken was het voor ‘Poetin’ essentieel om Navalny te isoleren van zijn ‘vrienden’, en zit die extreem-rechtse oproerkraaier nu niet gevangen, maar in ‘verzekerde bewaring’, buiten bereik van mensen die het op zijn leven hebben voorzien.
’Spy Games’ vormen het ‘verhaal’ dat tot doel heeft u angstig en onzeker te maken, terwijl u zelf geen enkel risico loopt. Het is echter niet zonder gevaar, uiteraard, want het opgezweepte sentiment is niet om des Keizer’s baard. Het dient om u bij te brengen dat van u verwacht kan worden dat u offers brengt. Zelf ten strijde trekt voor de ‘Eer van het Moederland’, om die ‘Patriarchale Poetin’ een lesje te leren. ‘Verhalen’. In de realiteit zou u nooit zo gek zijn om uw leven te wagen, of uw kinderen naar het front te sturen, om de belangen van een ratjetoe aan Yukos-miljardairs, NeoNazi’s, Moslim-fundamentalisten en ’Geostrategisch Schaak’ spelende westerse veiligheidsdiensten, met hun op macht beluste handlangers in Rusland en hun via het internet gemobiliseerde ‘demonstratiebeluste’ kinderschare, of hun propagandakanalen te bedienen. Mag ik hopen. Zo afhankelijk wilt u helemaal niet zijn. Toch? Of vergis ik mij in u?
Waar u écht bang voor moet zijn, is de volgende ‘quote’ uit een analyse van de Rabobank:
‘So risk is being deliberately suppressed by sane people, creating insane results.’
Dat verhaal over ‘markten’ en ‘Centrale Banken’ die als een idioot geld bijdrukken om ‘Wallstreet’ niet teleur te stellen, geldt namelijk ook voor die ‘Spy Games’. Die lui die daar hun boterham in verdienen denken dat ze de ‘Gezonde Mensen’ zijn, terwijl ze evident ‘Ziek in hun Hoofd’ zijn, en nog geen kruiwagen zouden mogen laden zonder supervisie.
Een andere ‘quote’, uit een ander artikel over ‘markten’:
‘The market cap of AAPL (Apple) is now roughly equivalent to the entire output of the UK.’
Mooi verhaal! Ga maar een met aardappelen halen in je petje. Maar het streven is helder. ‘Corporaties’ en hun handlangers die soevereine staten oprollen, en overmeesteren. En als u zich daarvoor laat ronselen, komt u van een extreem koude kermis thuis. In de échte wereld.