Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Noodrem

Van jongsaf heb ik mij verbaasd over het fenomeen 'noodrem' in de trein.

 

Iemand moet op enig moment bedacht hebben dat zo'n 'noodrem' een goed idee was. Wellicht in een tijd waarin je de machinist nog kon zien, en als je waarnam dat hij onwel werd, dan kon je de trein tot stilstand brengen voordat er ongelukken gebeurden. Maar in alle andere gevallen lijkt het mij verstandig om dat ding met rust te laten. Als er iemand een hartaanval krijgt, of passagiers gaan met elkaar op de vuist, wil je liever zo snel mogelijk een station bereiken, en niet midden in een afgelegen deel van de wereld stil komen te staan. Andere voorzieningen zijn dan bovendien veruit te prefereren, zoals een AED, of de mogelijkheid een compartiment tijdelijk te vergrendelen, bij het gelijktijdig uit doen gaan van een noodsignaal. 

 

In een vliegtuig, op een boot, in uw auto, of op de brommer, zit geen 'noodrem' waar de passagiers naar eigen inzicht gebruik van kunnen maken. Iedereen beseft ook waarom dat is. Als het al uitvoerbaar is, kan een paniekerige passagier gemakkelijk voor een gruwelijke catastrofe zorgen. Die angsthaas kan de beste bedoelingen hebben gehad, en in de mu-seconde waarin hij of zij tot een keuze kwam 'gedacht' hebben het goede te doen, maar helaas. Zelfs bij een autorijschool zal een instructeur toch willen voorkomen dat hij of zij in moet grijpen. En dan hebben we het over een geschoolde instructeur.

 

In onze hedendaagse maatschappij komt het steeds vaker voor dat mensen aan de 'noodrem' trekken. Mijn goede vriend die in het Amsterdamse Bos letterlijk zijn nek brak over een boomstam die opzettelijk dwars over het pad was gelegd waar hij met zijn 'crossfiets' dagelijks langskwam, en nu invalide is voor de rest van zijn leven, was het slachtoffer van mensen die meenden dat het tijd werd voor de 'noodrem'. Althans, dat is de verklaring waar de politie vanuit gaat. Types die zich ergerden aan crossfietsen in 'hun' bos, waardoor ze niet meer rustig hun keffertje uit konden laten, of iets in die geest. 

 

Mensen die een situatie niet kunnen beoordelen een 'noodrem' in handen geven, is levensgevaarlijk. Daarom schreef ik begin vorig jaar terughoudend over Covid. Mijn vraag aan de bestuurder was of we te maken hadden met iets in de geest van 'Ebola', of de 'Zwarte Dood'? Of meer iets wat je zou moeten typeren als een 'ernstige griep'. Elk jaar overlijden er mensen aan de griep, zonder dat dat tot ophef leidt. Aan de 'noodrem' trekken heeft ernstige consequenties. Inmiddels lijkt de reguliere griep uitgebannen, want niemand overlijdt nog aan griep, wat zeker onder critici van het huidige beleid inhoudt dat Covid gewoon griep is, zoals we ook de vorige corona-pandemie nog de 'Mexicaanse Griep' noemden, en de WHO toen waarschuwde tegen het hanteren van de 'noodrem', omdat de rampspoed die dat zou veroorzaken niet te overzien was. 

 

Mevrouw Ollongren is het laatste voorbeeld van iemand die op enig moment 'positief' getest wordt, en vijf dagen later zonder tussentijdse verschijnselen 'negatief'. De testresultaten zijn vooral onbetrouwbaar, zo stellen velen die er verstand van hebben. Maar in combinatie met de 'maatregelen' die inmiddels van kracht zijn, omdat de verantwoordelijken wél aan de 'noodrem' hebben getrokken, resulteert het in fouten aan de 'veilige' kant. Wat echter niet wegneemt dat er wel schade is van die fouten. En niet zo zuinig ook! Voor de hele economie, maar ook voor elke burger afzonderlijk, die daardoor te maken heeft gekregen met dramatische beperkingen van de bewegingsvrijheid, en nu de dreiging van een verplichte inenting met een experimenteel goedje dat hoe dan ook binnen een jaar is uitgewerkt. En aan de 'bijwerkingen' kun je komen te overlijden. 

 

Mede door de 'maatregelen' weet eigenlijk niemand meer hoe ernstig Covid is. We weten niet of 'mondkapjes' nou geholpen hebben, of het erger hebben gemaakt. We weten niet of een 'avondklok' helpt, of niet. Of wat het effect is als je die een uur later in laat gaan in verband met de 'Ramadan'. En of het positief is als je ontkent dat het iets te maken heeft met de 'Ramadan', of dat dat juist negatief uitpakt. We weten niet of bepaalde spotgoedkope, gangbare medicijnen en vitaminepreparaten helpen om de 'verschijnselen' te verminderen. En we hebben geen benul van de 'bijwerkingen' op langere termijn van die experimentele 'vaccins', die geen immuniteit genereren, en binnen een jaar uitgewerkt zijn, zoals de 'griepprik'. 

 

In het verlengde van dat Covid-verhaal zijn er de 'boomstronk-types' die met hun hele gewicht op de 'noodrem' gaan staan om het 'Klimaat' te redden, en die in Covid een waar Godsgeschenk zien. Eindelijk blinde paniek, en 'maatregelen' die naadloos passen in hun agenda. Tot hun grote opluchting staan we nu stil op de rails. We kunnen niet vooruit of achteruit. Ze laten hun hondje uit op het talud, want het mormel had hoge nood. Maar dat was niet de enige reden waarom ze aan de 'noodrem' hebben getrokken. Het klamme zweet stond hen in de handen vanaf het begin van de rit. Eigenlijk al vanaf hun geboorte. Hun eigen ouders, de televisie, de kranten en op school, droegen bouwstenen aan voor die existentiële crisis, waardoor helder denken er al langere tijd niet meer bij was. Pillen, illegale drugs, therapie en 'zelf-hulp' boeken, of 'Influencers' op het internet hielpen niet, of ze maakten het alleen maar erger. 

 

Maar de Hemel zij geprezen! We staan nu stil. Stil als het graf.

Go Back

Comment