Niets doen is ook een keuze.
In alle gevallen waarin handelend optreden de zaak alleen maar erger zal maken, is niets doen de beste keuze. Op je handen blijven zitten. Hopen dat het als vanzelf goed komt. Of wellicht duikt er iemand op die wél weet hoe je het probleem op kan lossen zonder nog méér schade en leed te veroorzaken. Dan kun je die man of vrouw helpen, zo dat nuttig is, en je niet in de weg loopt.
In mijn professionele loopbaan waren er altijd mensen die niet handelend optraden, omdat ze bang waren te worden afgerekend op het resultaat. Naast de mensen die uitblonken in 'in de weg lopen'. Ze wilden helpen, maar wisten niet hoe. De ergsten waren echter de mensen die niks deden, behalve vergaderen en 'onderzoeken', totdat het niet meer fout kon gaan, om zichzelf vervolgens naar voren en naar boven te worstelen om met de eer te gaan strijken.
De meest uitgekiende carrièretijgers deden zelf nooit iets, maar ze blonken uit in het uitschrijven van, en deelnemen aan vergaderingen, en aandringen op 'meer onderzoek'. Ofschoon impulsief handelen in veel gevallen niet aan te raden is, je beter even tot tien kunt tellen, en jezelf ervan kunt overtuigen dat wat je van plan bent te doen de situatie ook gaat redden, gaat het er bij die laatste groep om dat ze blíjven 'tellen' om te maskeren dat ze niks doen. En daar strijken ze als regel nog een fors salaris voor op ook. Ze beginnen als 'management-trainee', of 'politicus', en eindigen ergens in de top van voedselketen, omringd door mensen die hen beschermen, al is elke beslissing die ze tegen die tijd wel moeten nemen, fout. Waarna ze het bedrijf verkopen ('fuseren'), en er met een flinke bonus tussenuit knijpen.
Hier op mijn blog toon ik mij een criticus van 'Verbinders', omdat die schare 'mooipraters' uitblinkt in 'risico-mijdend gedrag', ook al doen ze zich anders voor. En zoals ik in de opening schrijf, heb ik liever dat iemand niets doet, dan dat hij of zij door een gebrek aan inzicht, of door 'knullig' handelen, van een schaafwond een amputatie maakt. Wat echter niet betekent dat ik verknocht ben aan lieden die onmogelijk met anderen samen kunnen werken. Natuurlijk zal het in de meeste gevallen nuttig zijn om te vergaderen, zodat iedereen op dezelfde pagina zit, alvorens je als team een probleem te lijf gaat. En natuurlijk staat of valt het welslagen van die inspanning bij de vaardigheid van de leidinggevende om van een groep die de klus moet klaren een team te maken.
Onderzoek en vergaderingen moeten een doel dienen, en elke onderzoeker en deelnemer aan de vergadering moet hoofdelijk aansprakelijk zijn voor het resultaat. 'Skin in the Game'. Als de groep tot de conclusie komt dat de situatie te complex is, doe dan niks. Stop met onderzoeken en vergaderen. Ga wat nuttigs doen met je leven. Stop met duur pretenderen en 'mooipraten'. En vooral: Stop met het zoeken van 'werk', en zeg wat vaker: 'Zoek dat zelf lekker uit!'
Ga als leidinggevende voor de groep staan als het fout gaat. Pak die verantwoordelijkheid. 'Sorry! We dachten de inflatie te kunnen beteugelen, maar per saldo hebben we 'm alleen maar aangejaagd met onze onverantwoorde uitgaven ten bate van een oorlog die we niet kunnen winnen. En u bent de pineut.' Om maar even bij de actualiteit te blijven. Maar de lijst met fouten en blunders die ons allemaal raken is zo schofterig lang, dat de meeste burgers al niet eens meer verwachten dat een regering, provincie of stadsbestuur daadwerkelijk problemen zal weten op te lossen. En wat er dan wél goed gaat, is veelal niet iets wat die regering of dat bestuur op die manier heeft ingekleed, maar ze zijn er niet voor gaan liggen. Of ook dat nog, maar initiatiefrijke mensen klommen over hen heen, glipten erlangs, en deden hun ding. Waarna die regering, of dat bestuur, met de eer gaat strijken.
Bij mij kwam het stoom uit mijn oren als ik deelnam aan een vergadering waar helemaal niets uitkwam. Behalve het 'besluit' om zekere zaken nog nader te 'onderzoeken', terwijl een blind paard kon zien wat er gebeuren moest. En ik kreeg een rood waas voor ogen als de 'Verbinder' die de vergaderingen leidde stelde dat helder was wat er moest gebeuren, maar dat deze of gene 'afdeling' daar geen vrede mee had, puur en alleen omdat het strijdig was met een of ander 'protocol', of omdat de oplossing betekende dat die 'afdeling' wel kon opdoeken. Opzouten! Of stop met het verdoen van mijn kostbare tijd. Als je weet dat je niks kan doen vanwege deze of gene 'kleilaag', stop dan met pretenderen. Stop met 'onderzoeken'. Stop met vergaderen. Stop met 'mooipraten' en janken. Zeg: 'Brussel staat die oplossing in de weg. Sterf allemaal maar! Wij gaan iets nuttigs doen met ons leven. Klachten bij von der Leyen, Hoekstra, Rutte en hun niet-verkozen collega's die de BV Europa klaarstomen voor het faillissement.'
'Ja, maar hoe moet het dan met die Oreshnik, dat hypersone wapen van de Russen, en al die andere wapensystemen waar we geen antwoord op hebben? Waar gaan we alle vluchtelingen huisvesten zonder nieuwbouw? Hoe moet dat met onze natte voeten als gevolg van die gesloopte dammen?' Von der Leyen weet het. Die heeft in 2022 met eigen ogen gezien dat de Russen bijna door hun raketten heen waren, en dat ze de wasmachines uit de huizen moesten halen om al die roestige troep te onderhouden, en u geloofde haar. Vergaderingen die zij voorzat besloten de grenzen te openen voor iedereen zonder paspoort, en om het onmogelijk te maken woningen voor hen te bouwen. En om de dammen in Europa te slopen ten bate van natuurherstel. En noem al die totaal verknipte keuzes maar op waardoor de schaafwonden etterende zweren werden, en amputatie nu nog de enige optie is. Of een roemloos einde. Maak ondubbelzinnig helder bij wie je moet zijn met klachten door te weigeren hun schaamlap te zijn.