Vandaag is de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in het door ‘Kiev’ beheerste deel van Oekraïne.
Als één van de kandidaten dan al meer dan vijftig procent van de stemmen binnenhaalt, is een tweede ronde niet nodig. Een ‘outsider’, acteur Volodymyr Zelensky, maakt goede kans er met de eer vandoor te gaan, omdat geen hond nog vertrouwen heeft in de club die in 2014 door de Verenigde Staten aan de macht werd gebracht via een staatsgreep, gevolgd door verkiezingen in het pro-NAVO deel van het land.
Zelensky kwam in beeld door een komisch programma, waarin hij een geschiedenisleraar speelt die, na een woedeaanval vanwege de gierende corruptie in Oekraïne, door zijn vrienden aan het presidentschap wordt geholpen. De werkelijkheid is uiteraard toch anders dan het filmscript, en of Zelensky ervoor kan zorgen dat Oekraïne er weer bovenop krabbelt, dat valt nog te bezien. Grootste probleem, zo komt het mij voor, zijn de ‘Vrienden van Oekraïne’, die niet willen dat ‘Kiev’ de breuk met Rusland lijmt. Waar Poetin juist hoopt op een ‘nieuwe start’.
Willem-Gert Aldershoff behoort tot de ‘gestaalde kaders’ die geen mogelijkheid onbenut laten om de strijd tegen ‘Moskou’ aan te wakkeren. In een vooruitblik op de omwenteling die aanstaande lijkt, gepubliceerd in NRC afgelopen donderdag, begraaft hij Porochenko alvast, die de afgelopen jaren geen kans onbenut liet om te bewijzen dat de tegenstanders van het ‘Associatieverdrag’ het bij het rechte eind hadden. Aldershoff zelf was fel vóór, uiteraard, en zag in dat referendum de zware hand van Poetin.
Waar hij nu een ommezwaai lijkt te maken, door Porochenko bij associatie alsnog weg te zetten als een corrupte ‘bastard’, is dat geen ‘Mea Culpa’. Het is eerder een verkapt dreigement aan het adres van Zelensky, waar hij voorstelt de kandidaat die het van Porochenko over mag nemen direct onder druk te zetten door te dreigen met het ‘opschorten van financieel-economische steun’, en het opleggen van ‘sancties’ aan personen die ‘hervormingen’ blokkeren, naast het opschorten van het visa-vrije regime, en het schrappen van (delen van) het ‘Associatieverdrag’. Wat laat je je dan in je kaarten kijken!
Dat ‘Associatieverdrag’ is dus gewoon een ordinair machtsmiddel dat de afgelopen jaren stof lag te vergaren op de plank, maar nu er een risico is dat er iemand aantreedt die het best eens op een akkoordje met Poetin kan gooien om uit die moordende impasse rond de Donbas te komen, zodat Oekraïne tenminste weer vooruit kan kijken, komen de naakte machtsmiddelen uit de kast.
De Krim blijft hoe dan ook Russisch, maar een hereniging van ‘Kiev’ met het industriële, Russisch-talige oostelijke gedeelte van Oekraïne is altijd al het streven geweest van ‘Moskou’. Mits aan de voorwaarden van ‘Minsk’ wordt voldaan. Iets waar Porochenko, noch ‘Washington’ oren naar had. Of Zelensky als president daarin wel bereid is stappen te zetten, weet niemand op dit moment. Maar er zijn wel ‘signalen’ dat hij meer realiteitszin aan de dag legt dan de kliek die nu in ‘Kiev’ de macht verdeelt. Het zou een verademing zijn. Vooral voor het geplaagde Oekraïense volk, dat zich belazerd weet door de ‘mooipraters’ uit ‘Washington’ en ‘Brussel’, die het inmiddels moeilijk genoeg hebben om het contact met de eigen burgers niet te verliezen.