Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Monopoly

Het bezit van de ‘Kalverstraat’ en het ‘Leidseplein’, compleet met hotels, geeft de oningewijde ‘Monopoly’-speler een onoverwinnelijk gevoel. 

 

Het is echter geen garantie voor de eindzege. Maar als het lot je gunstig gezind is, kan het spel snel afgelopen zijn. Zit het tegen, omdat de andere spelers bij voortduring over je peperdure straten heen springen, dan zul je bemerken dat het ‘gespreide’ bezit van de andere spelers jou de kop gaat kosten.

 

In de realiteit zijn het niet de dobbelstenen die bepalen wie er bij jou neerstrijkt. Deels zal dat bepaald worden door noodzaak, omdat de andere ‘spelers’ iets nodig hebben wat alleen jij hen kan bieden. En voor het overige is het dwang. Ergens daar tussenin hangt de ‘verleiding’. 

 

Dwang vergt een overheid, of criminele activiteit. Of een combinatie, in die zin dat de overheid je dwingt bepaalde ‘producten’ of ‘diensten’ af te nemen waar je niet de minste behoefte aan hebt, terwijl de ‘ontvanger’ een formeel ‘particuliere’ organisatie is, maar met ‘goede contacten’. Als we er even voor gaan zitten, hebben we allemaal binnen ‘ja-en-nee’ een eigen lijstje van voorbeelden. Maar er zit een adder onder het gras, waar een ‘product’ of ‘dienst’ voor u wellicht volkomen nutteloos is, terwijl u er wel voor betaalt, maar als we een scheiding aanbrengen om te bepalen wie dat ‘product’ wel, en wie het niet nodig heeft, we snel oplopende overhead’ kosten scheppen. Daarom kan het uiteindelijk toch beter zijn om het collectief te regelen, dan individueel. En dat geldt zeker voor die ‘producten’ en ‘diensten’ waarvan we onmogelijk vooraf met enige zekerheid kunnen bepalen of we er behoefte aan zullen hebben, of niet. Wegen, sociale zekerheid, 'grensbeveiliging', en noem maar op. Als regel loont het dan om een regeling (‘product’/‘dienst’) zo simpel mogelijk te houden, om de ‘overhead’ kosten zoveel mogelijk te drukken. Zelfs als dat betekent dat er een klein ‘overschot’ ontstaat waar sommigen onevenredig beter van worden. 

 

In de wereld, waar landen onderling druk in de weer zijn om te ‘winnen’, geldt iets dat vergelijkbaar is. In het verlengde van de ‘marktpartijen’ die handel drijven, vinden we de overheden en criminele organisaties die proberen de balans te beïnvloeden door een keur aan opties om de ‘andere’ partij simpelweg te dwingen. Tarieven, heffingen, accijnzen en andere vormen van belasting. Maar daarnaast oefent men ook volop druk uit door conflicten te creëren, die als ‘wisselgeld’ kunnen worden ingezet om de handel te ‘smeren’. Oorlogen, sancties, gijzelingen van elkaar’s burgers, en aanverwante zaken.

 

De gemiddelde burger realiseert zich wel dat er soms ‘handjeklap’ wordt gespeeld, maar niet hoe ‘diep’ dat gaat. Sterker nog, veel oprecht betrokken politici ontbreekt het aan zicht op de machinaties die in het systeem zitten ingebakken. En als de schellen hen van de ogen vallen, voedt dat niet zelden het idee dat het allemaal ‘één groot complot’ is. Zo moest ik grinniken over de ‘onthulling’ dat de CIA beschikt over een eigen ‘Speler’ in de ‘Markt’, die als ‘investeringsfonds’ de drijvende kracht was achter ‘Google’ en ‘Facebook’. Voor mij was dat geen nieuws. En tal van landen beschikken over soortgelijke ‘instrumenten’. Waar het ‘surplus-landen’ zijn, met een handelsoverschot, is dat ergens wel logisch. Maar bij schuldenlanden, zoals de Verenigde Staten, zijn het openlijk ‘instrumenten’ om de ‘marktwerking’ te frustreren. Niet vanuit hun eigen visie, want daar hélpen ze juist, maar het betekent uiteraard dat de concurrent geen kans maakt, en dáár is het om begonnen. 

 

De meeste mensen, met inbegrip van hun politieke leiders, zien met enige moeite nog wel dat je gelijkwaardige belangen uit kunt ruilen, zoals ‘invloedssferen’. Maar het gaat hun pet te boven dat je gegijzelde burgers van een ander land zou kunnen gebruiken om een handelsconflict te beslechten. Of hysterie over ‘Russische Inmenging’, en dreiging met oorlog, zou kunnen uitruilen tegen het stoppen van ‘Nordstream 2’, om de VS in staat te stellen de ‘Europese markt’ voor gas te laten controleren. 

 

Dat zijn geen bewijzen van een wereldomspannend complot, maar het bewijs dat de geopolitieke realiteit complex is. Al helemaal als je je realiseert hoeveel partijen er meespelen. Naast de overheden en de multinationals, ook nog de grootste criminele organisaties. En allianties van die belanghebbende partijen. En net als je denkt te weten hoe het spel in elkaar steekt, pleegt er iemand verraad, en is het weer één grote puinhoop in je brein.

 

Zoals ik in mijn vorige bijdrage over een ‘simpel’ Europa al schreef, dat uiteindelijk méér te bieden heeft, is het vereenvoudigen van de ‘spelregels’, met als gevolg minder ‘overhead’, het ‘Ei van Columbus’. Ja, er zullen terreinen zijn waarop het, in theorie, zuiniger had gekund, en een ‘slimme interventie’, of een ‘geslepen plan’ ons voordeel had opgeleverd. Zoals de eerdere expansie van de EU en de NAVO, tegen alle afspraken in. En de verschillende 'Regime-Change'-operaties elders, ten bate van olie en gas. Maar dan zul je bemerken dat je in de volgende ronde te maken krijgt met ‘wijs geworden’ tegenspelers, die jou, terecht, niet meer vertrouwen. En dan moet je weerstanden overbruggen die uiteindelijk oneindig veel duurder zijn dan die winst in de eerste ronde. En de kosten stijgen nog eens exceptioneel als je te maken krijgt met ‘verraders’. 

 

In DIT artikel staat een ‘spijker-op-de-kop’-analyse van de recente confrontatie tussen Trump en zijn Democratische tegenstrevers. En waarom ‘Mainstream’ het ziet als pure winst voor Pelosi en Schumer, terwijl de auteur, die beslist géénTrump-fan’ is, meent dat ze afgingen als een gieter. Met daaraan gekoppeld een dringende oproep om als gekozen volksvertegenwoordigers weg te stappen uit de schaduw van het ‘spel’, en weer te leren strijden met ‘open vizier’. Want je mag dan de ‘Kalverstraat’ (Wallstreet) en het ‘Leidseplein’ (driekwart van alle wapentuig in de wereld) bezitten, maar daarmee is de overwinning nog niet binnen handbereik. Sterker nog, zoals ze in ‘Washington’ nu bezig zijn, hebben ze het ‘Kremlinzéker niet nodig om roemloos ten onder te gaan.

Go Back

Comment