Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Mijnenveld

'Kan niet ligt op het kerkhof, en wil niet ligt ernaast'.

 

Typisch zo'n 'wederopbouw' slagzin waar generaties na de oorlog mee opgroeiden. Toch zijn er bepaalde wensen die écht niet kunnen, en projecten die je niet moet willen. Van die generatie waar ik toe behoor, nu getypeerd als de 'boomers', verruilden er velen het aardse bestaan voor de 'eeuwige jachtvelden' bij het experimenteren met drugs en activiteiten waarvan hun ouders zeiden dat het beter was van niet. Maar als ze waarschuwden voor de gevolgen als hun kinderen door zouden zetten, kregen ze de echo van die slagzin terug uit de echoput. 

 

Er waren miraculeuze 'narrow escapes', met oogstrelende beloningen. Maar ook vele mislukkingen, met tragische consequenties. In bepaalde gevallen was het succes niet echt een mirakel, omdat de ondernemende geest wel degelijk dondersgoed wist wat hij of zij deed. Er waren risico's, maar die waren te overzien. Hun ouders, en anderen die waarschuwden, zagen beren op de weg die er niet waren. En er was daarnaast ook de groep die domweg mazzel had. Het mijnenveld overgestoken met hun benevelde hoofd, zonder dat er een explosief afging. De wereld van de 'showbiz' is vergeven van de verhalen over excentrieke types die mazzel hadden, naast een zeker talent, en anderen hadden eveneens talent, maar duwen al decennialang de grassprietjes omhoog. 

 

In mijn vorige bijdrage schreef ik cryptisch over 'twijfel', en stelde ik dat gecultiveerde twijfel ons de kop ging kosten. Wat ik daarmee bedoel, is dat de ondernemer, de vakman en de expert het zich niet kunnen veroorloven om te twijfelen bij alles wat ze doen. Zekere risico's zijn verantwoord, maar als alles neerkomt op 'God Zegen de Greep', dan komen we van een koude kermis thuis. Het échte leven is geen videospel, waarin je na te zijn opgeblazen weer opnieuw kunt beginnen, net zolang tot je alle hindernissen hebt 'genomen'. Niet alleen is 'dood' in het échte leven ook daadwerkelijk dood, maar er zit geen ontworpen structuur in het 'spel'. Als je het veilige pad dat je in het echte leven eerder bewandelde nogmaals aflegt, bestaat de kans dat hindernissen die je pas verderop tegenkwam zich verplaatst hebben. Of er zijn nieuwe bijgekomen die er eerder niet waren. Je kunt de mentaliteit die gecultiveerd is via 'gamen' niet meenemen naar het échte leven. Maar als je kinderen van jongsaf conditioneert met spelletjes, en je richt je 'wetenschappelijke' onderzoek in met 'speltheorie' als basis, dan creëer je een 'mindset' die zelfdestructief is. En niet slechts voor het individu, maar voor eenieder die erdoor geraakt wordt.

 

Op het hoogste bestuurlijke niveau in ons deel van de wereld hebben zich mensen genesteld die aan de lopende band liegen. Die zich daar ook niet voor generen, en die eenieder die niet meedoet, en bij vergissing is opgeklommen tot hun niveau, aan een 'Functie Elders' helpen. Hun hele 'denken' is zozeer vergiftigd door hun formele en informele educatie, dat ze zich inbeelden dat alles kan, als je maar wilt. En eenieder die in de weg loopt is een hindernis die je moet zien te nemen. Dat wil zeggen: Uit de weg moet zien te ruimen. Parkeren buiten beeld en gehoorsafstand. 'Wir schaffen das!'

 

Waar het extreem veel pijn gaat doen, is waar de wetenschap inmiddels ook op een zijspoor is gezet, met een 'Functie Elders', en de creatieve, manipulatieve geesten zich getooid hebben met het etiket 'wetenschapper', waarbij ze doelen op de 'consensus-slangenkuil' waar 'harde data' niet meer zijn dan franje op een rottend lijk. Het misstaat een échte wetenschapper niet om met een these te komen, om een onderzoeksterrein af te bakenen. Maar vervolgens moet wel nog het bewijs worden geleverd dat de these juist is. Is het onderzoeksterrein omvangrijk, met tal van complexe relaties die op onvoorspelbare wijze veranderen, vergeet het dan maar. In mijn bijdrage 'Chaoten' van 26 september stond ik daar ook al bij stil. 

 

Tevens wees ik er in vorige bijdragen op dat de 'Managers' er wel brood in zien, die chaos. Niet dat zij het op kunnen lossen. Maar onoplosbare problemen zijn ideaal voor hun eigen 'bottom line'. Een manager in het bedrijf waar ik zelf voor werkte legde ooit uit dat het een uitdaging was om ergens in de sectie waar jij verantwoordelijk voor was de hele boel gigantisch uit de klauw te laten lopen, hoewel je wist hoe je het op kon lossen, om er voor het volgende jaar een 'target' van te maken, waardoor je 'bonus' op voorhand alweer veilig was gesteld. En mocht je vermoeden dat je op de nominatie stond om promotie te maken, of te worden wegbezuinigd, dan was het zaak een 'mijnenveld' achter te laten voor je opvolger, zodat jouw regeerperiode nog gunstig afstak tegen wat die klungel ervan bakte. 

 

Al langer schrijf ik dat de gasprijs zal exploderen als gevolg van het beleid van onze eigen bestuurders en rechters, en dat Poetin/Rusland de schuld zal krijgen. Naast een waaier aan andere gelegenheidsargumenten die passen in de agenda van de 'Managers'. En niet alleen dat u dat gaat merken in de portemonnee deze winter, maar het is ook een nekschot voor de landbouw, waar de kunstmestproductie stil komt te liggen. Ik begrijp het als mensen dan de conclusie trekken dat het allemaal één 'Groot Complot' is, omdat het allemaal naadloos in de 'Groene Agenda' past, maar toch is dat mij te makkelijk. Of eigenlijk juist te lastig, omdat het een mate van coördinatie vereist die ze niet in huis hebben. Ik ontken niet dat er mensen zijn die vooruit kijken, zien welke kant het noodzakelijk opgaat, niet anders dan ik hier tracht te doen, om vervolgens met hun kapitaal te schuiven om zich ervan te verzekeren dat ze ervan zullen profiteren. Wat ik zelf dan weer niet doe, omdat ik het immoreel en onethisch vind. En het een bijdrage levert aan de destructie, terwijl ik wil bouwen. 

 

Mijn droom voor de mensheid is grotere algemene welvaart, vrede, veiligheid, vrijheid in verantwoordelijkheid, waaronder bewegingsvrijheid, dus reizen, goede zorg, en expansie van onze mogelijkheden door het universum ons 'thuis' te maken, met de wetenschap als basis. Daar zit het geld niet voor de 'Managers' en de neo-feodale vampiers die zich meester hebben gemaakt van de bestuurlijke structuur onder de 'Jan Klaassens' en 'Katrijns' die alles aan elkaar liegen. En denken dat ze goed bezig zijn. Alleen nog even de twijfelaars opruimen. Ze zien zichzelf al triomfantelijk met hun 'Award' in beeld, maar ik ben bang dat velen van hen dat genoegen niet zullen smaken als ze zo doorgaan, maar grassprietjes omhoog drukken, samen met zoveel andere onschuldige dromers, en doemdenkers, als ze volharden met hun motto: 'Waar een wil is, is een weg!' Zonder te beseffen dat je helemaal de weg die zij gaan niet moeten willen gaan. Dat je beter om het mijnenveld heen kunt gaan, dan er dwars doorheen. Het is geen moed, maar dommigheid, want ze hebben die mijnen daar ook nog eens zelf gelegd, voor hun opvolgers, en de kaart weggegooid.

Go Back

Comment