Het is niet waar, maar wat doet het ertoe?
In het verlengde van wat ik gisteren schreef over onze ernstig tekort schietende kennis, afgezet tegen wat we denken te weten, pleitte ik, niet voor het eerst, voor meer 'Nederigheid'. Op het moment dat we ons realiseren dat een groot gedeelte van onze perceptie van de wereld om ons heen een leugen is, slaat de twijfel toe, en dat is gezond. We liegen tegen onszelf, veelal zonder het te beseffen, en doorgaans over onschuldige dingen, of we projecteren gefantaseerde verhalen die tot ons kwamen via romans, films en de 'kleurrijke' verhalen van anderen op de werkelijkheid, die we daardoor modificeren tot iets wat onecht is.
En bijgevolg leven we ook in de leugens van anderen, zonder te beseffen dat het leugens zijn. Voor de goede orde moet ik hier benadrukken dat binnen de context van dit betoog elke onwaarheid een leugen is. De intentie van de persoon die die leugen verspreidt doet er voor dit betoog niet toe.
Afgelopen week ben ik met mijn vrouw in Frankrijk onderweg met de auto. We worden ingehaald door een andere auto met Nederlandse kentekenplaten die harder rijdt, maar bij de 'Tolpoort' rijd ik met mijn 'transponder' welhaast ongehinderd door, terwijl de bestuurder van die andere auto moet stoppen om handelingen te verrichten alvorens verder te mogen. Datzelfde patroon herhaalt zich een paar keer. En mijn vrouw vraagt op zeker moment of die 'blauwe auto' alweer in beeld is. Blauwe auto? Welke blauwe auto? Nou, die elektrisch aangedreven BMW met die Nederlandse kentekenplaten die al enkele malen stuivertje met ons wisselde. O! Ze bedoelt die groene Audi! Audi? Groen? Ik ben gek! Blauw en BMW!
Kort daarna worden we opnieuw voorbijgereden door die auto, een legergroene BMW. We hadden allebei gelijk, maar als getuigen voor een rechtbank hadden we voor veel verwarring kunnen zorgen. Daar deed het er inderdaad niet toe, en hadden we de gelegenheid om te verifiëren wie er gelijk had. Hoe onze originele observatie tot stand was gekomen is achteraf lastig te reconstrueren. Zelf ben ik dan wel zo dat ik probeer te achterhalen hoe ik erbij kwam dat het een Audi was. Niet 'een groene auto', maar specifiek dat merk.
Sommige mensen leven semi-permanent in een leugen. De auteurs van romans, de acteurs in films, de producenten van video-games, de verkopers van producten die wel wat ondersteuning kunnen gebruiken om de klant over te halen om tot aanschaf over te gaan, met inbegrip van het complete politieke spectrum, en alles en iedereen die de eigen criminele of heimelijke activiteiten moet proberen te verdoezelen. Elke seconde van alles wat u op de 'Treurbuis' ziet is gelogen, tot en met de 'Reality Soaps' aan toe. Redacteuren knippen en plakken, scriptschrijvers en 'imago-managers' hebben de opdracht het 'Kijkvoer' aantrekkelijk te maken voor de 'Doelgroep'.
In de basis is die leugenachtige wereld een verrijking, zolang we ons er maar bewust van zijn dat het onwaar is. Dromen, romans, films, fantastische 'performances', Kunst en kunst, en zekere 'schelmenstreken' verheffen ons boven het 'mechanische' en voorspelbaar 'saaie' van ons op kennis gebaseerde leven. Waar Hillary Clinton, die haar hele leven al een 'rol' speelt die niets te maken heeft met de werkelijkheid, op enig moment wanhopig uitriep: 'Wat doet het ertoe?!?' toen ze weer eens betrapt werd op liegen en bedriegen, is het besef verdwenen dat wat waar is, en wat niet, er wel degelijk toe doet. Wat waar is verbindt ons, en niet het verhaal. Wat waar is heeft in de werkelijke wereld consequenties die je lelijk in je kuif kunnen pikken, omdat dood dood is, op is op, en kapot is kapot.
Daarmee is helaas niet gezegd dat de gelogen fantasiewereld géén consequenties heeft, als we toestaan dat het onderscheid tussen de realiteit en het verhaal wegvalt. Hier op dit blog probeer ik het kaf van het koren te scheiden, en de realiteit bloot te leggen. Groene BMW. Tegelijk tracht ik duidelijk te maken dat ik geen wereldvreemde snuiter ben die geen oog heeft voor het belang van onze fantasie als een bron van inspiratie, autistisch vastgelijmd aan de 'Exacte Wetenschap'. De grazige weiden van een inspirerende wereld die onecht is bereik ik zelf door te reizen, en gretig nieuwe contacten te leggen, wat buitenissige ervaringen oplevert die strijdig zijn met de realiteit in de wereld die vertrouwd is, en ik heb de luxe dat ik mij bij het wakker worden de dromen nog herinner van die nacht. Ik heb daardoor de leugens van een ander, te boek gesteld in romans, films en 'Treurbuis-producties' niet nodig, wat 'overdag' veel tijd spaart.
Evenals andere gefantaseerde verhalen zijn er in onze dromen 'raakpunten' met de realiteit. Er zijn mensen die stellen dat hun dromen 'voorspellingen' zijn, zoals er ook mensen zijn die je aanraden om een zekere roman te lezen om een goed beeld te krijgen van de realiteit. Ik vrees dat die benadering niet aan mij besteed is. En dat ik van mening ben dat er vlijmscherpe kanten zitten aan die projecties waar ze aantoonbaar verantwoordelijk zijn voor de verwarring die we overal om ons heen zien. Het is een benauwende degeneratie als we ons laten verleiden om onze logische vermogens nog slechts te gebruiken om de vele leugens aan elkaar te lijmen, met iedereen zijn of haar eigen werkelijkheid. Ik realiseer mij dat zo'n 'mensentuin', beheerd door 'Artificial Intelligence', technisch wel valt te realiseren, maar ik wordt daar niet vrolijk van. Anderen wijzen mij erop dat de mens, in de kern, wreed en destructief is, belust op 'prikkels' die de soort, en al het leven op aarde bedreigen, en dat een door 'Artificial Intelligence' tot 'plant' omgetoverde mens niet alleen minder kwaad kan, maar tevens gelukkiger is, door de onafgebroken stimulering van zijn of haar 'lust' middels 'medicatie' en op de persoon toegesneden 'prikkels' die rechtstreeks naar de hersenen gezonden kunnen worden, en daar ook 'geoogst' kunnen worden, waarvoor de échte wereld, de realiteit, onbelangrijk is.
Tegelijk erken ik dat als de keuze 'zwart/wit' is, tussen de destructie van de menselijke soort en haar habitat als gevolg van leugens en bedrog die ongeremd de échte wereld overwoekeren, met als enige andere mogelijkheid de 'stekker' uit dat experiment trekken door iedereen aan het 'Lust-infuus' te hangen, om zo tenminste de échte wereld en al het leven te beschermen tegen onze roekeloze, onverantwoorde verspilling van alles wat de échte wereld te bieden heeft, met onze voorliefde voor oorlogen, 'treitercampagnes', 'Functies Elders', de ontkenning van onze 'natuur' en onze beperkingen, en beleid dat voorrang geeft aan keuzes die zijn ontsproten aan het 'sprookjesbos', met alle destructieve consequenties vandien, er een moment zal zijn waarop we met de witte vlag moeten zwaaien, omdat we als soort mislukt zijn. Een bittere pil, wat mij betreft.