De ontwikkelingen in Syrië houden velen bezig.
Het Turkse wapengekletter heeft ertoe geleid dat de Amerikanen zich terugtrokken uit het gebied dat ze samen met de Koerden hadden ingenomen, behalve uit de gebieden waar olie gewonnen wordt. De Koerden voelden zich verraden, en hadden geen andere keus dan Assad in de armen te vliegen. Daarbij tekende ik al eerder aan dat de Koerden vanaf het begin van de 'Regime-Change'-operatie in Syrië met gemengde gevoelens toekeken. Hun droom was een onafhankelijk, zelfstandig 'Koerdistan', maar de relatieve autonomie die ze hadden in het noorden van Syrië vóór de 'Regime-Change'-operatie lonkte als de betere optie, vergeleken bij samenwerken met Erdogan en zijn NAVO-vrienden om Assad een kopje kleiner te maken. Ook de situatie in het onstabiele Irak, waar veel Koerden wonen die hadden geholpen Saddam op te knopen, was niet iets om naar uit te kijken. Die Iraakse Koerden mogen etnisch dan familie zijn, maar ze zijn religieus en politiek uit ander hout gesneden dan die in Syrië.
Op het moment dat de meest extremistische Jihadistische groepen die wij hadden gemobiliseerd om Assad van de troon te stoten de Koerden in het grensgebied met Turkije naar de strot vlogen, bleef de NAVO-alliantie op zijn handen zitten. Pas toen ISIS formeel het 'Kalifaat' uitriep in de gebieden die het in Irak en Syrië had veroverd, waarbij steeds meer 'gematigde' terroristen zich aansloten, en ze hun ambities bekendmaakten die zich uitstrekten over de hele regio, en Afrika, bedacht men binnen de NAVO dat daar wellicht toch een té grote dreiging voor de westerse oliebelangen vanuit ging, en trachtte men ISIS vanuit de lucht te 'managen' door ze de goede kant op te bombarderen.
Pas op het moment dat Rusland zich in de strijd mengde, kwam er tekening in de strijd, en keerden de kansen voor ISIS en de NAVO. Zo ongeveer zien onafhankelijke commentatoren het, alsmede de partijen die ervaring opdeden met de NAVO-alliantie, die werd aangevuld met Saoedi Arabië, en de Golfstaten, en informeel ook Israël. Op verscheidene momenten was er sprake van 'vergissingen' waarbij troepen die streden tégen ISIS geraakt werden door NAVO-bommen, en ISIS zich wist te herpakken. Daarnaast verzorgden de 'Witte Helmen' op gezette tijden 'False Flag' gifgaaanvallen en theaterstukjes om de NAVO-luchtmacht een excuus te geven doelen in Syrië in de as te leggen, en journalisten te bewegen een andere kant op te kijken terwijl we die terroristen bewapenden. Maar mede door het uitgekookte beleid van Syrië en Rusland, om na elke verovering de Jihadisten de kans te geven er met hun leven vanaf te komen, als ze op de bus naar Idlib stapten, bleef het westen zitten met een groep 'vrienden' waarbij je beter niet in slaap kunt vallen als je leven je lief is.
In die provincie Idlib slachtten verschillende groepen Jihadisten elkaar af, terwijl ze zich opmaakten voor de finale strijd tegen Syrië en Rusland, met ook nog Hezbollah en Iran als vechtjassen die, anders dan de westerse alliantie, op uitnodiging van de erkende regering in dat land actief zijn. Idlib wordt stukje bij beetje bevrijd door 'Damascus', maar de echte 'klapper' is dat 'Damascus' zonder ernstig bloedvergieten de controle over Noord-Oost Syrië terug heeft gekregen, met Russen en Turken die samen gaan toezien op de rust in het grensgebied. Hoe het nu verder gaat met Idlib is de vraag.
Turkije heeft vanaf het prille begin de 'Regime-Change'-operatie in Syrië gesteund, maar haakte af na de poging van 'onbekenden' om Erdogan te vervangen door een junta. Erdogan is er stellig van overtuigd dat die coup het werk was van, of tenminste werd gedoogd door de andere NAVO-landen, waarmee Erdogan, én ISIS/Al Qaida, én de Koerden, nu kunnen verhalen over het bedrog waarmee de NAVO trachtte haar imperium in de regio uit te breiden door uiteenlopende groepen tegen elkaar uit te spelen. Als je de ontwikkelingen niet door die bril kunt bekijken, begrijp je niet hoe het mogelijk is dat het loopt zoals het loopt. En hoe het kan dat iemand als Guy Verhofstadt, die een identieke rol speelde aan de zijde van neonazi's in Oekraïne, plaats neemt aan de zijde van Salim Idriss, waar senator John McCain (ook Oekraïne) eveneens zulke dikke maatjes mee was, terwijl iedereen nu te hoop loopt tegen de man die aan de zijde van Erdogan de 'milities' organiseerde waarmee Turkije de Koerden te lijf ging.
En dan begrijp je ook niet waarom een vooraanstaande Irakese politicus meent dat de 'strategische terugtrekking' van de Amerikanen op Iraaks grondgebied bedoeld is om ISIS nieuw leven in te blazen. En Irak dus niet wil dat die Amerikaanse troepen blijven. Duitse pogingen om via de VN te proberen westerse troepen in het grensgebied tussen Turkije en Syrië te parachuteren zijn dan ook kansloos, en als 'Damascus' de Koerden weer volwaardig Syrisch burger maakt, Koerdische strijders opneemt in het reguliere Syrische leger, terwijl Turkije en Rusland de rust weten te herstellen in het grensgebied, waardoor 'Ankara' zich kan concentreren op de situatie in Turkije zelf, dan kan dat boek dicht. Zonder Turkse hulp kan de NAVO het wel schudden als het door wil met 'verdeel-en-heers' in de regio, en is een herstel van ISIS onwaarschijnlijk. Waarmee niet gezegd is dat ontsnapte Jihadisten niet opnieuw aanslagen zullen plegen, maar de 'natuurlijke bondgenoten' in de regio, het Soenitische Turkije, de Golfstaten, en zelfs Saoedi Arabië, hebben hun bekomst van het westerse gekonkel.
Het grote gevaar nu is dat de brand naar binnen slaat. Dat de destabilisatie die we geëxporteerd hebben zich wreekt. De grote verscheidenheid aan leugens, 'spin', halve waarheden, geheime operaties en getordeerde geschiedschrijving die er het gevolg van is heeft repercussies. Ongeacht of we nu kijken naar de Verenigde Staten, of Europa, en meer in het bijzonder het Verenigde Koninkrijk, blijkt dat de grootste leugenaars en 'power players' ook de grootste moeilijkheden hebben het treintje nog op de rails te houden. Deels het gevolg van opzichtige pogingen om dezelfde manipulatieve technieken die 'extern' worden gebruikt ook 'intern' aan te wenden. Maar daarnaast ook het gevolg van institutionele paranoia en totale verwarring onder de bevolking. En daar is geen Rus, geen Chinees, en geen Marsmannetje aan te pas gekomen.