We zijn allemaal redelijke mensen, en samen komen we er wel uit?
Dat is de premisse van de 'democratie', op papier. Nou valt op die kwalificatie 'redelijk' al wel het één en ander af te dingen in een samenleving die is gestoeld op het beginsel dat we allemaal 'vrij' moeten zijn om onze eigen onmiddellijke behoeftes te bevredigen. Maar ook redelijke mensen nemen aan de lopende band onredelijke standpunten in, omdat de informatie waarover ze beschikken ontoereikend is. Of zelfs bij elkaar is gelogen door lieden met een 'Agenda'.
Dan nóg is wat de één volkomen logisch, en dus 'redelijk' vindt, voor de ander volstrekt onbespreekbaar, omdat het schade toebrengt aan zijn of haar gedroomde ideale wereld. De wereld die hij of zij de kinderen en toekomstige generaties na wil laten. En doorgaans ook alvast de vruchten van wil plukken door het werk, de 'voorzieningen' en de subsidies die daarvoor in het hier en nu nodig zijn.
In 'vredestijd', en in een welvarend land, wanneer er volop tijd, geld en gelegenheid is voor overleg, en er niet direct mensen dood gaan als je de plank misslaat, of het te lang duurt voor een besluit is genomen, en de 'ruis' van allerlei oneigenlijke informatiestromen geen dodelijke ballast is, werkt 'democratie'. Mits het wordt gestut door de opdracht niet alles te willen regelen voor iedereen. Dat was vroeger. Nu zijn we, al enige decennia, permanent in oorlog, en daar is nu de oorlog tegen 'het Virus' bijgekomen.
In theorie is oorlog gunstig, in die zin dat het de bevolking een 'externe vijand' biedt die ons verenigt, terwijl er gemakkelijk kapitaal vrijgemaakt wordt voor allerlei innovatieve ontwikkelingen, exact omdat in een oorlog de 'democratie' naar de achtergrond verhuist, en de 'Generaals' het overnemen. Niet noodzakelijk mensen in uniform, maar 'krachtige leiders'. Maar als een volk al decennia lang van oorlog naar oorlog wordt gesleept, van de 'War on Drugs', naar de 'War on Terrorism', uitmondend in een 'War to Support Terrorism' om concurrerende 'grootmachten' de pas af te snijden, dan is het niet verbazingwekkend dat een oorlog tegen zoiets als 'het Virus' niet van de grond komt.
In ons deel van de wereld rollen we over elkaar heen, en slaan we elkaar verbaa, en soms zelfs letterlijk de schedel in, omdat anderen niet willen luisteren naar onze 'redelijke' argumenten. Dat alles tegen een achtergrond van scheepsladingen desinformatie, halve waarheden, hele leugens, hoogmoed en onnozelheid. Het is waarlijk een pathetisch spektakel, met lugubere consequenties.
Overigens startte men voorheen een oorlog met het oogmerk die winnend af te sluiten. Nu starten we oorlogen om het 'Militair/Financieel/Media'-complex te spekken. Het verschil is, dat we best een oorlog mogen verliezen, en dat de kwaliteit van de 'Generaals' er niet meer toe doet. 'Vietnam' had nog wel consequenties, omdat de Verenigde Staten door de enorme uitgaven op enig moment moesten besluiten de Dollar los te koppelen van het goud, waardoor die munt 'door het ijs' ging, wat allerlei ernstige consequenties had voor westerse economieën, met gierende inflatie, die moest worden afgestopt met torenhoge rentes. Maar nadat die zweepslag was opgevangen door de versmelting van de 'Dollar' met 'Olie', en de 'detente' uitmondde in 'Globalisering', leek het erop alsof elke nieuwe oorlog een 'homerun' was. Ongeacht of die gewonnen of verloren werd. Of gewoon eindeloos bleef door etteren. Tot nu.
Waar we nu getuige van zijn, is dat de ene helft van ons 'brein' wil dat we 'volle bak' gaan om dat virus uit te stampen, terwijl de andere helft van ons 'brein' geen enkele concessie wil doen. Hoewel er toegewijde 'Generaals' zijn die ons voorhouden dat je niet én dat virus kunt uitstampen, én kunt doen of het niet bestaat, is dat een volledig overschreeuwde, bespuugde minderheid die door alle anderen met hoon worden overladen, en worden weggezet als de vijand. Ondergetekend is zo'n 'Generaal', die zegt dat het onbestaanbaar is dat je je 'cake' kunt opeten, én hem bewaren voor later. Tot nu toe lukte dat wel, en het 'Militair/Financieel/Media'-complex voer er wel bij, maar nu zijn we toch écht aan het einde van de lijn.
Laat mij, voordat u mij verkeerd interpreteert, nog even benadrukken dat in een oorlog er 'Generaals' zijn die de eindzege naar zich toetrekken, en 'Generaals' die het onderspit delven. 'Generaal' zegt hier slechts dat iemand in een strijd die gewonnen moet worden de linker en de rechter hersenhelft dwingt samen te werken. 'Unity of Purpose'. Wat significant anders is dan 'samen' propageren in de betekenis zoals die in de openingszin bedoeld is. Bij 'Unity of Purpose' is niet meedoen geen optie. Het is verraad. Het brengt de anderen, en het einddoel in gevaar.
'Vietnam' werd niet verloren omdat de 'Unity of Purpose' ontbrak, maar omdat er geen 'Purpose' was. Er waren mensen in de Verenigde Staten die er rijk van werden. De wapenhandelaren, en de criminelen die de transporten van en naar Zuid-Oost Azië gebruikten voor het opzetten van lijnen voor de aanvoer van heroïne, waarbij velen die naar Vietnam werden gestuurd lokaal al 'klant' werden gemaakt. In de (toen nog diverse) media, met inbegrip van de 'entertainment-industrie', werd ook goed geld verdiend. Maar iedereen besefte dat het doorgestoken kaart was. Een 'Scam'. Op een handjevol extreem fanatieke anti-communisten na die hoopten het 'McCarthyisme' nieuw leven in te blazen.
Ook al die oorlogen daarna waren 'doorgestoken kaart'. Niet bedoeld om te winnen. Deels 'werkgelegenheidsprojecten' voor 'kansarmen' en fanatieke vechtjassen, die zich op kosten van de belastingbetaler uit mochten leven in een land ver van huis, of hun tanden stuk mochten bijten op zoiets onmogelijks als de 'War on Drugs', terwijl de 'Generaals' wisselend allianties sloten met de 'drugsbaronnen' om de zaak gaande te houden, en de geldstroom niet op te laten drogen. De gemiddelde burger interesseerde zich er niet voor. Ver van hun bed. Met hun linker hersenhelft vonden ze er 'Dit' van, en met hun rechter hersenhelft 'Dat'.
En toen was daar 'het Virus.
Waarom is het nu anders? Omdat 'het Virus' blootlegt dat de 'Alles Bubbel', het verdienmodel van het 'Militair/Financieel/Media'-complex, niet toekomstbestendig is. En geen 'Generaals' voortbrengt die een échte existentiële strijd aankunnen.
Van een lezer kreeg ik een link naar een pleidooi in een Chinese 'krant' om te stoppen met het 'gelul', en de schouders eronder te zetten. 'Unity of Purpose' in de strijd tegen 'het Virus'. Maar in de 'Readers Digest' versie van 'Breitbart' is het een greep naar de macht van China. Uiteraard. Want door die bril bekijken ze de wereld. Achter elke struik schuilt een Enge Chinees. 'Het Virus' is hun vriend, want daardoor wordt duidelijk dat die Chinezen niet te vertrouwen zijn. Hoe meer doden in de Verenigde Staten zelf, hoe beter, want alleen zo komt een oorlog met China binnen bereik. En alleen oorlog kan de Verenigde Staten nu nog redden. Een nóg grotere 'Alles Bubbel' die alles, tot aan je schoenveters opslokt ten behoeve van het 'laatste kunstje' van het 'Militair/Financieel/Media'-complex. Maar, hoe typisch, hun andere hersenhelft zegt nou juist dat ze al doende druk zijn om dat te voorkomen. Dan ben je ongeneeslijk schizofreen, en reddeloos verloren. Een dolle hond die achter zijn eigen staart aan rent. Of onvoldoende, want eenzijdig, geïnformeerd.
Nuchtere zielen blijven ondertussen onvermoeibaar in kaart brengen hoe 'het Virus', dat al in november een globale verspreiding kende, zich heeft ontwikkeld, en zoeken naar wat de mogelijke bron kan zijn, naast het vinden van antwoorden op de vraag wat er aan te doen is. 'Uitstampen' was het beste geweest, maar onze schizoïde wereld kan dat niet aan. Onze 'diversiteit' en obsessie met onze 'identiteit' en pseudo-vrijheid dwingen ons tot suïcide, zo lijkt het. Als het niet door 'het Virus' is, dan wel door de economische depressie, of misschien zelfs een nieuwe échte oorlog met een 'Madman' die ons 'Lebensraum' belooft voor ons 'Herrenvolk' van labiele geesten.
'Redelijke' mensen blijven weg van dat soort lugubere experimenten, en denken na. Waarbij ze meewegen dat eerdere oorlogen tijdens hun leven ook niet echt een doorslaand succes waren. En dat de belangrijkste reden daarvoor is dat ze simpelweg te goedgelovig, of te gemakzuchtig waren om na te denken over de propositie, omdat het hun tijd wel zou duren. Een wereldwijde 'Unity of Purpose' in de strijd tegen 'het Virus' komt op mij niet over als een idioot voorstel, want 'het Virus' is niet mijn vriend.