Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Leiderschapscultus

As Above, so Below’.

 

Als een eeuwenoude wijsheid verwijst het naar een ‘Hermetisch Principe’, maar goede kans dat u het slechts kent als de titel van een Amerikaanse ‘Horror-film’. Daar wil ik u in deze bijdrage allemaal niet mee lastigvallen, al speel ik wel ‘leentjebuur’ bij dat ‘Hermetische Principe’ om te trachten iets duidelijk te maken wat mij dwars zit.

 

In tijden van tegenslag gaan mensen op zoek naar een ‘Leider’. Een ‘Vader’ of ‘Moeder’ die hen bij de hand neemt, en de weg wijst. Niet noodzakelijk de juiste, of goede weg. Gewoon een weg. Weg uit het dal. Communistisch, Fascistisch, Nationalistisch of Spiritueel, en doorgaans alles tegelijk voor wie de ontwikkelingen van enige afstand kan bekijken, maar wel dicht genoeg bij de ontwikkelingen staat om niet te vallen voor generalisaties, terwijl men toch niet ontvankelijk is. 

 

Dat laatste is op het individuele niveau tamelijk uitzonderlijk, historisch bezien. Degenen die wel een helder beeld hebben van de vreemde mélange aan ‘smaken’ binnen de meute die zich mee laat zuigen in het collectivistische gevoel van een gedeelde toekomst, zijn mensen die tot een groep behoren die al geïsoleerd was. Zoals ‘de Joden’, en andere cultureel of intellectueel gescheiden groepen in een maatschappij met eigen ‘antwoorden’. Overigens zijn die individuen waar ik naar verwijs zelf wel vaak afkomstig uit die buitenissige groepen, maar hebben ze zich daarvan afgekeerd, en zijn ze juist schuw voor alles wat naar ‘massa’ riekt. 

 

Let wel, een afkeer van ‘populisme’ is als regel eerder de opmaat voor de vorming van een meute die zich tot doel stelt af te rekenen met lieden die het voor hen verpesten. En ogenschijnlijke ‘diversiteit’ in de vorm van uiteenlopende ‘Identiteiten’ is camouflage. ‘Onder de motorkap’ is al het denken gestopt, en volgt men de ‘Leider’ door ieder ongemakkelijk gevoel te onderdrukken, en genoegen te nemen met het ’gevarieerde’ aanbod, al is er op voorhand al een bereidheid om daarin te schrappen als de ‘Leider’ er om vraagt. 

 

Tegenslag verwijst hier niet naar armoede en gebrek, afgezet tegen de rest van de wereldbevolking, maar naar het gevoel dat men niet krijgt waar men ‘recht’ op heeft. De ‘Leider’ kan min of meer bij toeval worden uitverkoren, of altijd al de ambitie hebben gehad om ‘het Volk’ bij de hand te nemen, op weg naar een ‘Gouden Toekomst’. 

 

De moedwillige creatie van onvrede is degenen die ambitieus zijn op het lijf geschreven, maar het is niet gezegd dat zij degenen zullen zijn die vervolgens mogen oogsten. Zeker waar er een zeer ruim aanbod is van ambitieuze types, is de kans groot dat iemand anders er met het ‘bot’ vandoor gaat. De sleutel die ons verlost van die heilloze, destructieve, en zelfdestructieve tendens, is gelegen in het bijbrengen van respect, fatsoen en verantwoordelijkheidsbesef, en het aanvaarden van onze eigen beperkingen. Wat op gespannen voet staat met individualisme, zelfontplooiing, en de leer dat ons hele leven in het teken hoort te staan van het nastreven naar hedonistische vervulling en narcistische erkenning van onze ‘unieke’ kwaliteiten. 

 

Het vinden van een goede balans tussen individualiteit en collectiviteit is de uitdaging, die geen eensluidend antwoord genereert, en geen ‘Leiderschapscultus’ kan velen, maar ook niet buiten ‘Leiders’ kan die (op eigen kracht!) boven komen drijven. De ‘Leiders’ waar we naar op zoek moeten, zijn de mannen en vrouwen die niet pedant claimen het ‘recht’ te hebben om ons voor te gaan in die 'topfunctie', maar zij die zelf verbaasd zijn dat we bij hen uitkomen, en dan wel die rol in dankbaarheid aanvaarden, maar terugtreden op het moment dat hun missie er op zit. Er is geen specifieke groep, of ‘klasse’ die niet dat soort mensen herbergt. 

 

Wat voor leiderschap binnen een groep, binnen een bedrijf, of binnen een land geldt, geldt ook voor landen in de wereld. Mooi als andere landen ons om raad komen vragen, en ons voorbeeld als hun doel voor hun eigen toekomst zien, maar bemoei je niet met hen als ze je niks vragen. En treedt terug als je missie er op zit. Als de ‘Goden’ elkaar de hersens inslaan, en verbeten strijden om de macht, en snode plannetjes verzinnen om hun concurrenten de pas af te snijden, dan merken we dat hier ‘Op Aarde’. De ‘Leider’ geeft, vóór alles, het goede voorbeeld.

 

As Above, So Below’.

Go Back

Comment