Dit zijn vreemde tijden.
Door een korte interruptie van de beschikbaarheid van dit blog, afgelopen donderdag, wat in de basis mijn eigen fout was, realiseerde ik mij dat de continuïteit van dit blog niet gegarandeerd is. In het verleden heb ik mij steeds op het standpunt gesteld dat niemand die een ‘service’ aanbiedt op het internet verplicht kan worden bepaalde informatie door te geven, wat de optie van ‘censuur’ met zich meebrengt. Een controversieel standpunt, waar de meeste bezoekers van dit blog het vermoedelijk niet met mij eens zijn. In mijn optiek is een privépersoon (en daarmee een privaatrechtelijk bedrijf), niet verplicht om ‘content’ die hem of haar niet bevalt door te geven. Van censuur is pas sprake als een overheid het vrije woord beperkt. Een andere vraag is of de elementaire diensten wel bij privépersonen en privaatrechtelijke bedrijven horen te berusten? Is dat in onze hoogtechnologische samenleving geen essentiële voorziening?
Door de symbiotische relatie van ‘Big Tech’ met ‘Big Government’ zien we al langer dat het in feite de overheid is die het vrije woord beperkt, waarbij ze zich verschuilen achter ‘Big Tech’. In die vorm is de censuur niet alleen onvolledig, maar zien we nu al dat alles wat ‘Big’ is gewantrouwd wordt door een snel groeiende groep klanten. Mijn eerder geformuleerde standpunt ging ook uit van die dreiging. Als ‘Big Tech’ systematisch censureert, stappen mensen over naar andere ‘zoekmachines’ en ‘platforms’. Daarmee verliezen ze ‘marktaandeel’, of gebruiken klanten hun platform nog slechts als ‘gateway’ naar de ‘content’ die ze zoeken, wat hun ‘click-bait’-functie schaadt, maar mensen ook argwanend maakt over hun ‘Meta-valkuil’. Als ze zich prostitueren, betalen ze uiteindelijk met hun leven als bedrijf.
Hoewel overheden tamelijk openlijk voorbereidingen treffen om te censureren, wat cynisch genoeg autonoom een argument kan zijn om een gewapend conflict met Rusland en/of China uit te lokken, als rechtvaardiging voor de implementatie van censuur, leunen ze vooralsnog zwaar op de alternatieven. Je kunt je voorstellen dat een overheid mogelijkheden heeft om een website van het internet te rossen, en het te doen voorkomen alsof het een ongelukkige samenloop van omstandigheden, en een groot misverstand was. Als de ‘toeslagenaffaire’, of het ‘Groningse Gas’ ons iets leert, dan is het dat wel. ‘Sorry’. En door maar weer.
Van mijn kant heb ik het volste vertrouwen in het bedrijf dat mij, tot volle tevredenheid, de dienst aanbiedt van ruimte en ondersteuning voor dit blog. Van mijn kant doe ik ook niets om hen in verlegenheid te brengen. Ik houd mij niet bezig met illegale activiteiten, roep niet op tot geweld, en plaats geen opruiende commentaren. Maar in de ‘Safe-Space’-wereld, met zijn ‘Cancel-Cultuur’ weet je nooit hoe een koe een haas vangt. En er zijn bijzondere koeien bij! Koeien die zich verbeelden direct af te stammen van Tyrannosaurus Rex, en ineens is je website, ‘account’ of ‘adres’ verdwenen, en ben je een roepende in de woestijn. Ik heb in het verleden aan bezoekers gevraagd om van ‘jammerjoh.com’ een ‘bookmark’ te maken, voor het geval ‘Big Tech’ mij minder aardig zou gaan vinden. Maar laten we als aanvullende garantie afspreken dat u onderstaand stukje tekst ergens opslaat. Mocht het nodig zijn om over te schakelen naar een alternatief domein, dan zou die tekst u terug moeten voeren naar de nieuwe vindplaats, omdat ik die onschuldige regel dan enige tijd ‘verpak’ in mijn bijdragen daar.
‘Jammer van jammerjoh, maar niet jammeren, joh’.
Laat mij benadrukken dat ik oprecht hoop dat het niet nodig zal zijn om u op die manier terug te vinden, maar achteraf bedenken dat je het zo had moeten doen is dan te laat. Het is uiteraard geen onfeilbare methode, maar als het zo ver is gekomen dat ook die zoekzin u niet meer naar mijn bijdragen voert, dan bevinden we ons in het duister, omdat de overheid het licht uit heeft gedaan. En tegen die tijd heeft u aan mijn overpeinzingen ook niks meer.
Maar niet zo somber. Ondertussen gaat Nederland ‘open’, waarbij het zonneklaar is dat dat geen beleidskeuze was, maar dat er gewoon niemand meer luisterde naar ‘Den Haag’, het ‘OMT’ en de gevestigde media, op een verdwaalde overbemeten burgemeester na die probeerde de kool en de geit te sparen met vage teksten over ‘handhaving’ die echter niet moest uitmonden in ‘handhaving’. Het was zo onwaarschijnlijk tenenkrommend ‘fout’, dat het zielig was. Het grootste ‘nieuws’ van de ‘persconferentie’ was dat de ‘layout’ anders was. De resterende ‘maatregelen’ zijn uiteraard nog steeds bizar, want ‘mondkapjes’ was destijds een politieke beslissing die tegen het advies van de ‘experts’ inging, en iedereen die het virus bij zich draagt kan het overdragen, ‘geboosterd’ of niet. Het zijn op dit moment ‘achterhoedegevechten’ van een groep die ons twee jaar lang heeft gegijzeld, maar die gevaarlijk blijft. Wees in het bijzonder op uw hoede voor een terugkeer van ‘2G’ als maatregel, want voor je er erg in hebt bepalen ze in ‘Den Haag’ wat je mag eten, hoeveel, wanneer, en hoe laat je naar bed moet om een ‘Vinkje’ te krijgen. Gedenk: ‘First they came……….’. Houd uw oog op de bal!