Als we niet zo schofterig veel geld hadden verbrand in al die oorlogen en wapenproductie, dan hadden we allang een bruisende kolonie op Mars gehad, met een 'tankstation' op de Maan.
Wanneer rendeert een investering? Als het geïnvesteerde vermogen grotere rijkdom schept. Grotere rijkdom voor wie? Binnen het kader van mijn eigen economische perspectief, en dat van Adam Smith, betreft het rijkdom voor de gemeenschap, voor de 'Nation'. Waarbij Smith er vanuit ging dat Kapitalisten 'als vanzelf', zouden begrijpen dat groeiende welvaart van het héle land ook in hun eigen voordeel was, en destructieve activiteiten, zoals oorlog en 'frivoliteiten', bestreden moesten worden. Dat was, in zijn optiek, wat je diende te verstaan onder 'welbegrepen eigenbelang'.
Bij zijn afscheid waarschuwde president, en ex-generaal Eisenhower voor het grote gevaar van het 'Militair Industrieel Complex'. Talloze militairen, van Smedley D. Butler, die in 1935 het boekje 'War is a Racket' uitbracht, tot de voormalige militairen die ik zelf volg om te begrijpen waar we in het hier-en-nu mee bezig zijn, begrijpen dat beter dan het gros van de politici, die smikkelen en smullen van oorlog. John F. Kennedy was een Democraat, waar Eisenhower een Republikein was, maar ook hij begreep dat het 'Militair Industrieel Complex' een grote bedreiging was. Zijn visie van een 'Ruimtevaartprogramma' als een zinvollere besteding van het collectieve geld overleefde hem weliswaar kortstondig, maar het werd door zijn opvolgers verkocht als een 'Space-Race', onderdeel van de 'Koude Oorlog'. Gedreven wetenschappers wisten in de marge nog wel wat geld los te peuteren voor onbemande ruimtereizen die economisch weinig nut hadden, en na de 'Koude Oorlog' verloren de politici de interesse.
Kennedy werd omgelegd door lieden die een héél andere agenda hadden. Een mix van criminelen en gefrustreerde types in het 'Militair Industrieel Complex', en met president Johnson, die Kennedy opvolgde, wonnen ze de 'Jackpot'. Héél Washington raakte in de ban van de 'Warparty', met hooguit gekissebis over wie men nou als volgende de oorlog moest verklaren, of uit de tent moest lokken. De 'Kickback' vanuit het 'Militair Industrieel Complex', en belanghebbenden die zochten naar steun voor hun oorlogen in 'Washington', leverden de politici klauwen met geld op, waarvoor het volk de prijs betaalde. Zelfs de complete afgang van het Amerikaanse leger in Vietnam bracht geen verandering.
Weliswaar leidde die deconfiture op een haar na tot de onthoofding van de Dollar als 'wereldstandaard', want gekoppeld aan de waarde van het goud, zoals na de Tweede Wereldoorlog afgesproken in Bretton Woods, omdat die koppeling niet overeind gehouden kon worden wegens de schofterig hoge kosten van die oorlog, maar Nixon en Kissinger bedachten een reddingsplan. In het Midden-Oosten gingen ze langs de deuren bij de olieproducerende landen, en ze maakten hen wijs dat de Sovjet-Unie en haar satellieten een levensgroot gevaar vormden, zoals wel was gebleken in Vietnam, waar de communisten immers het almachtige Amerika klop had gegeven. Dat leidde tot een cynische deal, waarbij de OPEC-landen beloofden voortaan alleen nog maar olie te verkopen in ruil voor Dollars, waardoor in de Westerse wereld (Europa) de vraag naar Dollars kunstmatig werd opgekrikt, in ruil voor Amerikaanse 'veiligheidsgaranties', waarmee het 'Militair Industrieel Complex' voor de poorten van de Hel werd weggesleept. Die 'Racket', plus de gulle geldstromen voor de politici zelf, werden gered van een wisse dood.
Nog een tandje of twee cynischer was dat hetzelfde illustere tweetal op audiëntie ging bij de communisten in Beijing, om die markt voor goedkope arbeidskrachten aan te boren, zonder dat iemand ooit vroeg hoe dat nou zat met die angst voor het communisme?
Opmerkelijk genoeg ontwikkelde Europa zich in die tijd quasi onafhankelijk van de Verenigde Staten. Ze waren via de 'PetroDollar' wel schatplichtig aan die 'Warparty', én ze kochten trouw Amerikaanse wapens van het 'Militair Industrieel Complex' in dat land, maar mede als gevolg van het oorlogstrauma na de Tweede Wereldoorlog, en de erkenning van de doorslaggevende rol van de Sovjets, sloegen ze een verzoenende toon aan en zochten ze het in diplomatie. Terwijl ze de welvaart van hun 'Nations' uitbouwden middels een focus op 'welbegrepen eigenbelang', zonder ooit in de verleiding te komen om de soevereiniteit van die 'Nations' op te heffen ten bate van het vergroten van hun (militaire) macht. Europa hield niet genoeg over om zelf een 'Ruimtevaartprogramma' op te zetten, en de visie ontbrak. Europa was duur uit voor de brandstof die het nodig had, en schatplichtig aan de 'Warparty', op Frankrijk na, dat een eigenwijze koers voer omdat de Gaulle de Britten en de Amerikanen voor geen meter vertrouwde.
Door bovenstaande bril bekeken moeten we concluderen dat wat Trump zegt, dat Europa de Verenigde Staten 'geplukt' heeft door te teren op Amerikaanse 'investeringen' in het 'Militair Industrieel Complex', en de 'Forever Wars', een travestie zijn. Het is andersom. Dat de Verenigde Staten in tal van opzichten een 'Tweede Wereldland' zijn, en op plaatsen erger dan een 'Derde Wereldland', terwijl haar 'Ruimteprogramma' compleet op zijn gat ligt, is niet onze schuld. Graaigrage politici die aan het infuus van het 'Militair Industrieel Complex', en daaraan verwante niet-renderende Bloedzuigers lagen verzuimden te investeren in zaken die wél de potentie hadden om te renderen.
Dat betreft evident niet alleen het koloniseren van Mars en de Maan, maar daarnaast de ontwikkeling van kernfusie, het uitrollen van hoge-snelheid railverbindingen, het 'groen' maken van de woestijn, en het opheffen van armoede en achterstand van grote groepen mensen in het *eigen* land. Dat laatste niet door gulle donaties, en het organiseren van een 'NAVO-Top' waardoor hele legers op de been gebracht worden die bezig gehouden worden met 'BullShit-banen', maar met een scherp oog voor *nut* en *noodzaak*, waaronder het voorkomen van kostenverhogende ingrepen op het gebied van toezicht en complexe wet en regelgeving.
Als Trump stelt dat wij in Europa 'klaplopers' waren, en niet bijdroegen aan het bevorderen van de veiligheid in de wereld, kletst hij uit zijn nek. Zeker na de implosie van de Sovjet-Unie was het de 'Warparty' *zelf* die haar eigen vijanden schiep om zich te legitimeren, om zo de stromen geld die ermee gemoeid waren, waar al die politici en lobbyisten rijkelijk van profiteerden, niet op te laten drogen. Daar komen die 'policy papers' vandaan: 'Which way to Persia?', 'Overextending and Unbalancing Russia from an Advantageous Position'. Met de geplande oorlog tegen China als kers op de taart. Maar omdat de externe donoren die de VS had opgelijnd wegvielen, naarmate meer landen doorkregen dat ze bang waren gemaakt voor hun eigen schaduw, en afhaakten, werd de last meer en meer verschoven naar de Amerikaanse belastingbetaler. Dat Trump bedacht dat hij Europa wel zwaarder kon belasten, waardoor de Amerikanen weer wat ademruimte zouden krijgen, die begrijp ik. Dat de Europese landen erin trapten, en zelfs het plan ontwikkelden om het stokje van Trump over te nemen door de 'Warparty-Grift' naar Europa te halen, dat is *zo* onvoorstelbaar stupide dat we ons *ernstig* zorgen moeten maken over onze overlevingskansen. Wij zijn in Europa zelf onze ergste vijand.
Ja, voor Europa zou er een positief rendement in de boeken verschijnen als we Rusland, Iran en China militair weten te verslaan, en die landen vervolgens opknippen in wingewesten, conform het model van het 'British Empire', niet voor niks de belangrijkste drijvende kracht achter deze transformatie. Voor de wereld, voor de mensheid, zou het pure destructie van potentie zijn. Eenoog in het land der blinden.
Als u het niet erg vindt blijf ik smachten naar leiders die dromen van een kolonie op Mars, met een 'tankstation' op de Maan, die in hun land in minder dan geen tijd overal hoge-snelheidslijnen aanleggen, woningen uit de grond stampen, een thorium-reactor het levenslicht laten zien, werken als paarden aan een fusiereactor, en in minder dan geen tijd leidend willen zijn op alle technologische gebieden. Daarvoor moet je evident niet in Europa zijn, waar burgemeesters en bewindspersonen van het ene Europese land afreizen naar een ander Europees land om daar deel te kunnen nemen aan een verboden 'Pride-Bijeenkomst', waar je van dergelijke mensen toch zou verwachten dat ze respect hebben voor de wet, en bij meningsverschillen opteren voor de dialoog, inplaats van de provocatie. Een land dat haar zuur verdiende geld steekt in 'NAVO-bijeenkomsten' waar een minuut vergaderen een miljoen kost, en die bewindspersonen subsidiëren die in andere landen druk zijn met 'regime change' operaties, en de afbraak van de échte economie, verdient het om met lege handen achter te blijven.
Dat laatste is geen moralistisch oordeel, maar zuiver kapitalisme 'avant-la-lettre'. De 'Onzichtbare Hand' van de 'Markt'. Geen rendement, geen toekomst.