'Wie is bereid te vechten?', zo luidde de kop boven de column van Beatrice de Graaf in NRC dit weekend.
Zij zelf niet, anders had ze al wel ergens in Oekraïne op haar buik in de modder gelegen. Eerder toonde ze zich, op de nationale televisie bij Pauw en Witteman, en in de krant, een groot fan van de helden in Syrië die streden tegen Assad, die later gelieerd bleken met Al Qaida en/of ISIS. Daarbij stelde ze op de televisie dat al die sympathieke Nederlandse jongeren die naar Syrië vertrokken niet tegengehouden konden worden. Trouwens, het was uitgesloten dat een organisatie als ISIS hen wilde hebben. Hallo Pinocchio! En nu breekt ze een lans voor openlijke neo-nazi's in Oekraïne, die er allerminst een geheim van maken dat ze de 'inzichten' en 'praktijken' van ISIS volledig onderschrijven.
Het is mij inmiddels te gemakkelijk om mevrouw de Graaf te verwijten dat ze gewoon geen idee heeft waar ze over praat (Stupid is), omdat ze louter westerse propaganda consumeert. Ik vrees dat ze donders goed begrijpt uit welke hoek de wind waait, maar dat haar verklaarde Christelijke geloof haar de kracht geeft om te liegen dat het gedrukt staat, omdat alleen de overtuiging, en de van God gegeven hiërarchie er toe doen. Anders valt het niet uit te leggen. Als iemand die verbonden is aan een universiteit hoor je beide zijden van een argument te wegen, en voorzichtig te zijn met je oordeel. Dat predicaat is niet op mevrouw de Graaf van toepassing. Ze is geen John Mearsheimer, of iemand van vergelijkbare signatuur.
Of ze overziet waar ze toe oproept, dat laat ik maar even in het midden. 'Learn to live in an ashtray', schrijft Howard Kunstler, die er beduidend veel meer kijk op heeft dan Beatrice de Graaf. Of het nou over de strijd in Oekraïne gaat, of over de oorlogstaal die Biden uitkraamt waar het Taiwan betreft, om over Iran nog maar te zwijgen, de angst voor een nucleaire Holocaust heeft, buiten de coterie van Beatrice de Graaf, vleugels gekregen in de wereld van mensen die weten waar ze het over hebben, en die niet op de loonlijst bij een NAVO-regering staan, zoals mevrouw de Graaf.
Zelf ben ik te oud om opgeroepen te worden om in en anonieme greppel te sterven voor de ambities van de NATO en de religieuze overtuiging van mevrouw de Graaf, maar ook als je niet bent opgeroepen betekent het nog niet dat je kans maakt het er levend af te brengen. Beatrice mag dan een romantisch beeld hebben van de Derde Wereldoorlog, zwanger van heroïsche momenten, maar dat kunt u wel vergeten. Een onjuiste 'taxatie', analoog aan haar romantische beeld van de oorlog in Syrië, gaat ons hier catastrofaal worden, verzeker ik u. Dat gaat niet meer over de thermostaat een graadje lager zetten om Oekraïne te helpen.
Het is serieus weerzinwekkend dat ze mensen die kritiek hebben op de expansiedrift van de NAVO, en al haar vuige plannetjes, gelijkstelt met iemand die minister was in de Vichy-regering, die zich bovendien al in 1933 had bekeerd tot het nationaal socialisme, en dus niet direct karakteristiek was voor de anti-oorlogsbeweging in Frankrijk zoals Beatrice de Graaf loopt te liegen. Bovendien pikant omdat Stepan Bandera, de nationale volksheld van het Oekraïne waar zij zo gecharmeerd van is, nog wel andere koek was dan een minister in de collaborerende regering van wat er restte van Frankrijk na de opmars van de nazi's aan het begin van de tweede wereldoorlog. Om te zeggen dat Bandera en andere nationale helden uit die tijd collaboreerden is de 'understatement' van deze nog jonge eeuw. Maar ze heeft het nergens over Bandera en de standbeelden in Oekraïne ter nagedachtenis van die 'held', die zo'n inspiratie zijn voor de NAVO nu.
Over de ontwikkelingen in Oekraïne zoals ik ze langs zie komen kunt u meer lezen in het 'In English' deel van dit blog. De kop van de column van mevrouw de Graaf verraadt dat ze ons niet ziet als Europeanen die de luxe hebben van een keuze. De geslaagde staatsgreep van de NAVO van 2014 geeft ons 'recht' op dat land, hoe het ook heet, en wie er ook wonen, en de 'plicht' om ons op te offeren voor die terreinwinst. En om te vechten voor het veroveren van de gebieden die er in 2014 zelf voor kozen om zich van 'Kiev' af te splitsen, of dat nu bij referendum alsnog doen, omdat die mensen daar gewoon hun bek moeten houden als er tegen ze gesproken wordt. 'Rechts Richten!'
Dat we nu terecht zijn gekomen bij columns waarin mensen voor landverrader uitgemaakt worden als ze de oorlog in Oekraïne laten beginnen met de staatsgreep van 2014, gevolgd door de burgeroorlog in dat land, slechts voor de schijn beëindigd met het 'Akkoord van Minsk', omdat de NAVO tijd nodig had om haar geweer door te laden en verdedigingslinies te bouwen, terwijl de niet aflatende beschietingen van de Donbas-regio ondertussen meer dan 14.000 mensen het leven kostten in acht jaar tijd, geeft mij de koude rillingen. Wie heeft het nog over vage verdachtmakingen in de sfeer van 'naar een universiteit geweest waar spionnen worden geronseld' als je ook iemand kunt 'framen' als een landverrader met de macht van de overheid achter je? Ik begin te begrijpen waarom ministers het bedreigend vinden als demonstranten worden gesignaleerd in hun nabijheid. Deze hetze loopt uit de hand. Ik weet niet wat NRC en mevrouw de Graaf voor ogen staat, maar iemand moet hen tot de orde roepen voor er doden vallen, anders dan de landgenoten die zich de kop al gek hebben laten maken en ergens in een greppel hebben liggen creperen als huurling.