Al uw bezit is niet meer, of minder dan een recht.
De wetten van het land zijn de ultieme scheidsrechter. Als een land het geld afschaft, is er geen 'grootheid' meer waarin u dat bezit kunt uitdrukken, en kunt u hooguit nog spullen ruilen. In een land waarin alle spullen bij wet het eigendom zijn van het collectief, dat het gebruik ervan toewijst op grond van regels die zijn vastgelegd in de wet, zitten we in de droomwereld die veel utopisten al eeuwenlang inspireert. In het ideale geval, vanuit die visie op de mens en de samenleving bekeken, met een 'merit-driven' beloning, waarbij de mensen die het meest waardevol zijn de hogere beloning krijgen. Zelfs in die vorm is het geen zuiver 'communisme'. Maar het kan nog erger.
Waar 'corporaties', kongsi's van mensen die de macht naar zich toe hebben getrokken gedurende een voortraject, alle bezit gemonopoliseerd hebben, is het niet het collectief dat bepaalt hoe hoog uw uitkering is, wat dan nog het enige is waar u recht op heeft, maar een bescheiden, feodale, buitensporig 'rijke' elite. Waarin 'rijk' staat voor het simpele gegeven dat ze zichzelf alles kunnen veroorloven, zonder ooit af te hoeven rekenen.
Ook waar het collectief formeel de eigenaar is, en de rechten toewijst, is er een gevaar dat die macht mensen aantrekt die hun 'vrienden' bevoorrechten.
Dergelijke systemen zijn niet levensvatbaar in een wereld waarin de mens productief is, maar tot op grote hoogte is het nu al zo, in onze huidige maatschappij, waarin machines en robots steeds grotere delen van de productie voor hun rekening nemen. De bijdrage van die machines en robots zal nog exponentieel stijgen, tot (nagenoeg) al het échte werk geautomatiseerd is. Dat is de belofte van de 'Vierde Industriële Revolutie'. U hoeft niet alleen niet meer te werken, maar u mág zelfs niet werken.
In de basis een droomwereld, van de geboorte tot aan je dood niets dan vrije tijd. Maar net als voor een 'huisdier' staat of valt de kwaliteit van je leven in dat geval bij de vraag wat voor 'baasje' je treft. Mijn betoog hier, al vanaf het begin van dit blog, vele, vele jaren geleden, is dat we urgent na moeten denken over de structuur die we meegeven aan die toekomstige maatschappij, die nu met rasse schreden dichterbij komt, terwijl we nootjes peuzelend zitten te kijken naar het Amerikaanse 'verkiezingscircus', het eindeloze 'Covid-gedoe', en andere flauwekul. Het zal die machine, en die robot, worst zijn hoe we het inrichten. Maar ik lig daar wakker van. En dan meer in het bijzonder van mijn medemens, die druk 'voorsorteert' op die realiteit met claims die kant noch wal raken.
Nee, u heeft, wat mij betreft, géén recht op méér krediet omdat uw verre voorouders leed is aangedaan. Of omdat u deel uitmaakt van een 'zielige minderheid'. Of omdat uw geklieder met verf, klei of woorden, of enige andere vrije expressie van u een 'cultureel verheven persoon' maakt. Of omdat u zó door en door 'politiek correct' bent dat u dagelijks de laatste grillen via de 'Gevestigde Media' opslurpt, en implementeert, ook al zei u gisteren nog iets héél anders. En u krijgt ook niet meer krediet omdat u de grootste groep relschoppers kunt mobiliseren. Als het aan mij ligt.
Maar het ligt niet aan mij. Het ligt aan ons. Lukt het ons om, op de valreep, alsnog onze hersenen te gebruiken op een manier waarvoor ze bedoeld lijken? Lukt het ons om ons weg te rukken van de 'waan van de dag', en vooruit te blikken? Of laten we ons hossend en verbale drek spuwend op forums, in 'praatprogramma's' en in de 'Gevestigde Media' en op 'Alternatieve Blogs' naar de slachtbank leiden? Ik ben niet hoopvol gestemd op dit moment, omdat de waanzin alleen maar verder toeneemt in ons deel van de wereld. Ik wijt dat niet aan onwil, maar aan onvermogen. Ik twijfel niet aan uw goede bedoelingen, maar ze komen zo rottig uw strot uit, en in meerderheid denkt u dat het zo'n vaart niet zal lopen. Dat u nog tijd heeft. Dat het iets is voor 'later'. En dat er altijd een mogelijkheid zal zijn om fouten te corrigeren. Maar dit is zo'n keuze die je maar één keer kunt maken. Dus wat wordt het?