Mensen rennen zichzelf voorbij.
Daardoor kunnen ze niet langer onderdeel zijn van de oplossing, zo ze daarvoor zouden kiezen, en worden ze een deel van het probleem. Niemand kan zich voorstellen hoe verschrikkelijk het is om door oorlogsgeweld familie, geliefden en vrienden te verliezen, als je niet persoonlijk in zo’n situatie terecht bent gekomen. Ik ook niet. Daarom heb ik niet het recht om een oordeel te hebben over die mensen, als ze uiting geven aan hun onbeschrijflijke leed, hun blinde woede, en als ze zweren wraak te zullen nemen op degene die hen dat heeft aangedaan. Het is ook niet aan mij om hen te inspireren bij het zoeken naar wegen om wraak te nemen, of uit het ruime aanbod schuldigen aan te wijzen.
De rest, de mensen die geconfronteerd worden met de beelden, de verhalen, de beschuldigingen, hebben in de meeste gevallen een keuze. De keuze om afstand te nemen, of om er hals over kop in te duiken, en zichzelf mee te laten sleuren door golven van emoties, sentimenten en gevoelens die ‘origineel’ zijn, totdat ze eigendom worden van cynische partijen die er op uit zijn die te bespelen. De keuze om afstand te nemen kan te ver gaan. Niet willen weten wat er gebeurd is, en de ogen sluiten voor al het leed, en de discussies, om met een zak chips en een biertje op de bank te gaan zitten, om net als altijd te genieten van het aanbod aan entertainment, met een licht schouderophalen, omdat je er toch niks aan kan veranderen.
Maar houd er rekening mee dat als je afstand neemt om te voorkomen dat je wordt meegezogen door een wervelwind aan emoties, gevoelens en sentimenten, en je rationele observaties inbrengt in een ‘samenscholing’, ergens op een plein, op ‘Twitter’ of een ander ‘platform’, de kans aanwezig is dat je ruzie krijgt met overigens sympathieke mensen, met wie je het altijd goed hebt kunnen vinden. Omdat het in hun ogen te vroeg is voor een terugkeer naar de houding die als regel constructiever is, en uitzicht biedt op het vinden van een oplossing, de keuze voor het gebruiken van je verstand.
Anderzijds zijn er ook altijd wereldvreemde lieden die menen een ‘positieve’ bijdrage te leveren door de kant van de logisch gezien vanzelfsprekende tegenpartij te kiezen. ‘Queers for Hamas’, of iets in die geest, kwam ik enkele keren tegen op het internet bij wereldvreemde ‘goedmutsen’. Blijkbaar onbekend met het gegeven dat Hamas in het verleden homoseksuelen uitzocht om ze op pad te sturen met een bomgordel om, opdat ze zich in de ogen van de Almacht konden herpakken door het hoogste offer te brengen, en zichzelf op te blazen, samen met het door de leiding van die organisatie uitgezochte doel.
Veel mensen in Europa hadden al een ongemakkelijk gevoel bij het toelaten van eindeloze stromen vluchtelingen, en die groep begint nu bang te worden dat het verschrikkelijk uit de klauw kan lopen, waardoor dat ongemak omslaat in blinde paniek. Hier op dit blog heb ik getracht helder te maken dat je die arme drommels, die van huis en haard werden verdreven door de oorlogen van de NAVO, toch lastig in de kou kon laten staan, of in de Middellandse Zee verzuipen. En dat we simpelweg moesten stoppen met die oorlogen. Helaas vinden we onder de politici, leken en ‘experts’ volop mensen die compleet schizoïde zijn, en eerder voor al die oorlogen stemden, veelal zonder zich te hebben verdiept in wat er speelde, op grond van de pakkende slagzin dat die oorlog onderdeel was van de ‘War on Terror’, waarbij de NAVO groeperingen steunde die nauw verwant waren aan Al Qaida, IS of de ‘Muslim Brotherhood’, waaronder Hamas. En nu staan ze te tippen als een ontembare stuiterbal, omdat het ‘kind’ dat ze hebben helpen baren geen dociele, ‘aaibare’, dankbare vertegenwoordiger is van een gekoesterde minderheid, maar iemand met een ‘rugzakje’ door onverwerkte trauma’s. En als kers op de taart steunen ze nu een oorlog die naar alle waarschijnlijkheid het hele Midden Oosten in vuur en vlam zet, en met een beetje pech Europa en de Verenigde Staten erbij. Waar zit je verstand?
Zoals altijd had iedereen ‘Goede Bedoelingen’, en de door recente gebeurtenissen ‘geëvolueerde’ opinie valt in dezelfde categorie. Maar ‘expressiever’ geformuleerd, met minder ruimte voor nuanceringen of twijfel als gevolg van angst, opgekropte haat, en/of de behoefte om ‘daadkrachtig’ over te komen, en door een angst om bekritiseerd te worden afgedwongen blikvernauwing. We zijn ons niet altijd bewust van de oorsprong van onze emoties, gevoelens en sentimenten op het moment dat ze bezit van ons nemen, en onze redelijkheid uitgummen. Wat helpt om de gang eruit te halen, is het besef dat er cynische lieden zijn die dit soort ‘geladen’ momenten hebben bestudeerd, en feilloos weten hoe ze dat ‘orgel’ moeten bespelen tot het de muziek voortbrengt die zij graag willen horen, maar waar u zich later voor schaamt als u beseft dat u één van de stemmen in dat koor was. Terwijl we onszelf, en anderen, bij eerdere gelegenheden juist plechtig hadden beloofd: 'Dat nooit weer!'
Prettig weekend, en laten we hopen dat ‘cooler heads prevail’. Voor de verandering.